Οι υπερπαραγωγικοί Γάλλοι metallers Lonewolf επιστρέφουν με το τέταρτο άλμπουμ τους σε 5 χρόνια (και όγδοο συνολικά). Εντυπωσιακή επίδοση αν μη τι άλλο. Μιας και τυγχάνει να τους παρακολουθώ από την εποχή του πρώτου άλμπουμ, πίσω στο το 2001, μπορώ εύκολα να κάνω τις απαραίτητες συγκρίσεις. Στο ξεκίνημά τους, η τραχύτητα είχε τον πρώτο λόγο αλλά δίσκο με το δίσκο έδειχναν να ανεβαίνουν σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που κυρίως άλλαξε με τα χρόνια είναι η μουσική πρόοδος που πέτυχε το γκρουπ σε παικτικό και συνθετικό επίπεδο. Η ταυτότητα βέβαια παραμένει ακέραια καθώς και αυτό το άλμπουμ τους βρίσκει αμετακίνητους στο heavy metal στυλ που εισήγαγαν κυρίως οι Running Wild και δευτερευόντως οι Accept και οι Helloween. Η μεταγραφή του κιθαρίστα Michael Hellstrom από τους συμπολίτες και ομόηχους Elvenstorm αποδείχτηκε κομβική μιας και η κιθαριστική δουλειά στο άλμπουμ είναι εντυπωσιακή. Τα κομμάτια είναι γεμάτα από εξαιρετικά σόλο που πλαισιώνουν τα κλασσικά πλέον riff του Jens Borner. Τα 11 κομμάτια (13 στη digipack έκδοση) μοιρασμένα σε μεσαίες και γρήγορες ταχύτητες, συνθέτουν ένα απολαυστικό power metal άλμπουμ που απέχει από το τυπικό στυλ αναβίωσης που μας έχει κατακλύσει τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε οι Lonewolf βρίσκονται στις επάλξεις για περισσότερα από 20 χρόνια…