Οι Ιάπωνες έχουν είκοσι πέντε στούντιο άλμπουμ! Είκοσι πέντε! Βγάζουν δουλειές από το 1981 και από το 2008 και μετά κάνουν ένα άλμπουμ κάθε χρόνο! Πρόκειται για μια από τις πιο αυθεντικές και εργασιομανείς μπάντες στο είδος και σίγουρα το πρώτο την τάξη εξαγώγιμο προϊόν της Ιαπωνίας, όσον αφορά το ιδίωμα.
Καθαρόαιμο Μέταλ, επηρεασμένο από την Priest σχολή, με στοιχεία Hard Rock και γρεζάτη φωνή. Ακούγοντας κομμάτια σαν το “Break new ground” και το “Driving force”, συνειδητοποιώ ότι είναι περίεργο για μας να περιμένουμε ένα συγκρότημα με θητεία τριάντα και πλέον χρόνων να παρουσιάζει κάτι τόσο καλό, οι Loudness όμως ξέρουν το κόλπο απ’ έξω και βγάζουν ένα άλμπουμ που θα το ακούσουν όλοι ξέρουν και θα το προτείνουν με τη σειρά τους στους «άλλους». Τα διαπιστευτήρια άλλωστε του άλμπουμ είναι τα πλέον ενδεδειγμένα για «πάσα». Κοφτές κιθάρες, μεγάλα τύμπανα και ανάλογη παραγωγή. Το “Behind the scene” είναι ένα καρφάτο Μέταλ τραγούδι, είναι ένα κομμάτι με κλασσικό ήχο και μοντέρνα αντίληψη.
Οι δίκασες ωρύονται στο “Bang’em dead” και η βαρβάτη εισαγωγή οδηγεί σε ένα φρενήρη οδοστρωτήρα! Riff για πολύ headbanging, στυλάκι που μου κάνει κατάτι και σε Megadeth και εντελώς Μέταλ φωνητικά που ανεβάζουν την πώρωση. Τσαμπουκάς στο “Who the hell cares”, το οποίο είναι ένα βαρυροκάδικο πλατάγιασμα, με γεύση supeRock και υψηλό δείκτη φασαριοποιείας.
To “Out of the space” έχει μια «φεύγα» εισαγωγή, θα μπορούσε να ανήκει και σε κομμάτι των Demon, στα πρώτα δύο άλμπουμ τους μάλιστα… Το παλαβό αυτό δίλεπτο λοιπόν οδηγεί στο “Deep-six the law”. Βαρύ, ατίθασο, σκοτεινό και ειρωνικό, με έναν τρελό αυτοσχεδιασμό στη μέση. Gang vox από δίπλα και τακατάν. Οι Loudness σέβονται απόλυτα το κοινό τους και αυτούς που ακούνε Μέταλ και το δείχνουν κάθε φορά, για εικοστή πέμπτη φορά!
