Είχα πιστέψει πάρα πολύ στους Φιλανδούς όταν παρουσίαζα το “Crucify My Heart” (2003). Πίστεψα ότι αυτό το album ήταν ότι έπρεπε για να ωθήσει τους Lullacry στα υψηλά στρώματα με βάση τον ήχο και τις ιδέες που βρήκα σ’ αυτό. Είχε τον ήχο που μόλις τότε έδειχνε ότι θα κυριαρχήσει όπως και έγινε. To “Vol 4”, δύο χρόνια αργότερα, ήταν επίσης καλό album αλλά μετά… παύση. Κατάφεραν δυστυχώς να ξεχαστούν από το κοινό τους σε μια εποχή όπου ο κόσμος κατακλύζονταν από τέτοιου είδους σχήματα και κυκλοφορίες. Έγκλημα, και η τιμωρία τους ήταν να βρεθούν εκτός Century Media.
 
Επτά χρόνια μετά και εντελώς ξαφνικά (δεν υπήρξε η παραμικρή ενημέρωση από την εταιρεία τους ή κάποια άλλη εταιρεία promotion) φτάνει στα χέρια μου το “Where Angels Fear”. Θα το χαρακτήριζα ικανοποιητικό αν επρόκειτο για την πρώτη προσπάθεια ενός νέου συγκροτήματος. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αποτελεί άξιο διάδοχο των δύο προηγούμενων album και μάλιστα έπειτα από τόσα χρόνια. Σαν δίσκος δεν είναι κακός, υπάρχουν καλά κομμάτια όμως…καλά κομμάτια βγαίνουν χιλιάδες κάθε μέρα. Από μια μπάντα με αυτό το feedback περίμενα κάτι που να ξεχωρίζει και κάτι τέτοιο δε βλέπω πουθενά στο album. Η πολύ καλή και πεντακάθαρη παραγωγή του δεν αρκεί για να σταθεί σε υψηλό επίπεδο χωρίς το κάτι παραπάνω στο συνθετικό τομέα. Είπαμε, αρκετά καλά τραγούδια αλλά μέχρι εκεί. Μοναδική στιγμή στο album που πραγματικά με ξεσήκωσε είναι το “Broken (Into Pieces)”.

Δε γνωρίζω το λόγο της μακρόχρονης απουσίας του συγκροτήματος από τη δισκογραφία, ελπίζω σε καλύτερη συνέχεια και εύχομαι να μην είναι πλέον αργά για τους Lullacry γιατί πραγματικά χαίρουν της εκτίμησης μου.
 

Tags