Παλιοκαραβάνες οι Mad Max και με αξιόλογη δισκογραφική παρουσία. Μπορεί ποτέ να μην κατάφεραν να…σπάσουν τα ταμεία με τις πωλήσεις τους αλλά αν μη τι άλλο διαθέτουν μία αξιοζήλευτη εργασιακή ηθική (όπως σχεδόν όλοι οι συμπατριώτες τους) ενώ ο ηγέτης τους Michael Voss έχει εξελιχθεί σε έναν ικανότατο παραγωγό. Το “Stormchild Rising” ανεβάζει με το «καλημέρα» τον πήχη των προσδοκιών μας, χωρίς καν να ακούσουμε τα νέα κομμάτια, αφού παραπέμπει αυτομάτως στο κλασικό “Stormchild” που κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 80.
Η νέα δουλειά των Mad Max μπαλανσάρει ανάμεσα στο ευρωπαϊκό hard rock και το μελωδικό metal διαθέτοντας έναν πιο σύγχρονο αέρα κυρίως λόγω της παραγωγής. Πάντως είναι ηλίου φαεινότερο ότι η καρδιά της μπάντας βρίσκεται στην πιο μελωδική πλευρά τους αφού τραγούδια σαν το “Hurricaned” (με καλεσμένο τον Ronnie Romero), το “Ladies and gentlemen” (με εισαγωγή που θυμίζει “Don’t Talk To Strangers” αλλά αργότερα μετατρέπεται σε power ballad της δεκαετίας του 80) και το “Talk To The Moon” (τίτλος που παραπέμπει σε Pink Cream 69 και μουσικά τους θυμίζει) συγκαταλέγονται εύκολα στις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Εδώ υπάρχει και μία διασκευή στο κομμάτι των Rough Cutt “Take Her” (με καλεσμένο τον Paul Shortino) αλλά και ένα guest solo από τον Oz Fox (Stryper) στο “The Blues Ain’t No Stranger”.
Με λίγα λόγια το “Stormchild Rising” είναι μία πολύ καλή και κυρίως προσεγμένη δουλειά. Ένα album που θυμίζει τις καλές μέρες των Mad Max και σίγουρα θα αρέσει σε fans των Pretty Maids, Pink Cream 69, Scorpions, Bonfire κτλ.
Highlight: Μιλώντας για προσεγμένη δουλειά, οι στίχοι είναι εξαιρετικά επίκαιροι και σίγουρα «αγγίζουν» τον προσεκτικό ακροατή.
