Απογοητεύτηκα πολύ από την εμφάνιση των Magnum στην πρώτη τους συναυλία στην χώρα μας το 2018. Ο Bob Cayley ήταν σε κακή κατάσταση και όσο κι αν θαύμασα τους υπόλοιπους το μυαλό δεν μπορούσε να ξεφύγει απο την απόδοση του τραγουδιστή.
Αυτό που ακούω στο νέο τους άλμπουμ “The Serpent Rings”… Είναι οι Magnum από τα παλιά! Εξαιρετικές συνθέσεις, καλή απόδοση από όλους και από τον Catley, φρέσκια ζωντανή παραγωγή και πάρα πολύ καλά πλήκτρα με τον Rick Benton να είναι ώρες ώρες συγκλονιστικός. Όλα τα παραπάνω τα λες και εντυπωσιακά για ένα συγκρότημα που θα κλείσει τα 50 του χρόνια σύντομα και έχει ήδη κυκλοφορήσει 20 άλμπουμ.
Θα μου πεις στο στούντιο πλέον μπορείς να κάνεις παπάδες και δεν θα διαφωνήσω. Αυτό όμως που δεν μπορείς να κάνεις εύκολα είναι να γράφεις τόσο καλό υλικό. Σε αυτό ο Tony Clarkin μπορεί να καυχιέται για την ποιότητα της δουλειάς του από τη μία και τη συνέπεια στην ποιότητα αυτή από την άλλη. Διότι μετά την επιστροφή της μπάντας έπειτα από το διάλειμμα των Hard Rain το 2001 κυκλοφορούν σχεδόν ένα άλμπουμ κάθε δύο χρόνια, το οποίο κυμαίνεται από καλό έως πολύ καλό. Δίνω προβάδισμα στο “The Serpent Rings” συγκρίνοντας το με τα πρόσφατα 3-4 άλμπουμ κυρίως γιατί τα καλύτερα του τραγούδια είναι καλύτερα από τα αντίστοιχα των άλλων. Πλέον δεν μπορούμε να μετρήσουμε με εμπορικά κριτήρια και θέσεις στα charts για να έχουμε έστω κάποια ενδεικτικά στοιχεία για την απήχηση ενός άλμπουμ. – κάποιοι το κάνουν με τα streams και τα downloads, αλλά αυτό αφορά κυρίως μεμονωμένα τραγούδια και όχι ολόκληρα άλμπουμ. Ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος βάλει αυτό το άλμπουμ δίπλα στα κλασικά. Θα μπορούσε!
Υ.Γ.: Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που στην συνέντευξη που κάναμε με τον Tony Clarkin έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί και διάβασε στην κάμερα τους στίχους από το “Madman Or Messiah”, που έγραφε εκείνο το διάστημα… (δείτε το εδώ)
