Εάν έχετε δει αγώνα του Ζαμπίδη, τότε μπορείτε να καταλάβετε ακριβώς πως αισθάνθηκα όταν μπήκε το ομώνυμο “Mount the mountain” του τελευταίου πονήματος των Αυστραλών hard rockers. Σαν ανυπεράσπιστος αντίπαλος, που ελπίζει να μην βγει νοκ άουτ στον πρώτο γύρο.
Ξυράφι riff, τα ντραμς βαράνε πάνω του, και μετά μια AC/DC κιθαριά με το μπάσο να βαβουριάζει από πίσω… Τα φωνακλάδικα φωνητικά οδηγούν σε “Yeah” και “All right” ρεφραίν. To τραγούδι έχει φοβερό σόλο, στο μεσαίο χαμηλό μέρος του θα εμφανιστούν πάλι οι AC/DC, και το κλείσιμο-ξέσπασμα μου προκαλεί ενθουσιασμό. Τι δισκάρα θα είναι τούτη σκέφτηκα. Δεν έπεσα και πολύ έξω. Ο δίσκος συνεχίζει πολύ δυνατά με “Spellbound”, με το ιδίας προσέγγισης με το ομώνυμο “Hole in the head” (πολύ headbanging), ξύλο στο “Kickin’ my dog” (παίξτε με τους φίλους σας, με τα έπιπλα του δωματίου σας), και μετά το – μας αρέσουν και οι The Cult – “Procrastination”. Το “Sleepwalker” θα ολοκληρώσει ένα εκπληκτικό σερί…
Θυμηθείτε την εισαγωγή του κειμένου…Μετά από τόσο ξύλο, μου επιτρέψανε να σηκωθώ… Τα υπόλοιπα κομμάτια και η αχρείαστη bonus διασκευή σε Kylie Minogue (!), χωρίς να στερούνται ποιότητας ή πιασάρικων riff, είναι φανερό ότι γράφτηκαν αφού τα είχαν “δώσει” όλα. Θα ήταν υποτιμητικό να χαρακτηριστούν ως filler, απλά δεν με αποτελειώσανε όπως ήλπιζα. Κανένα πρόβλημα, εδώ είμαστε να ξαναλογαριαστούμε την επόμενη φορά και από δισκάρα να γράψω ΔΙΣΚΑΡΑ.
