Το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του γιου του μεγάλου Eddie Van Halen και της Valerie Bertinelli είναι μια ευχάριστη καλοκαιρινή έκπληξη. Ο Wolfgang, που πήρε το όνομα του από τον Mozart, βαφτίζει το project του Mammoth, από μια βραχύβια ονομασία των Van Halen, πριν αυτοί… γίνουν οι Van Halen. Δεν θα μπω στη διαδικασία να προσπαθήσω να διερευνήσω τη ψυχολογία πίσω από μια σίγουρα συναισθηματικά φορτισμένη κυκλοφορία, μερικούς μήνες μετά τον θάνατο του Eddie, ούτε την πίεση που σίγουρα υπάρχει όταν «κουβαλάς» ένα τόσο εμβληματικό επώνυμο. Το σίγουρο είναι πως μετά τον ρόλο του μπασίστα στους VH και μερικές συνεργασίες (Mark Tremonti, Clint Lowery), αυτό είναι το πρώτο 100% δικό του βήμα.
Στο «Mammoth» ο Wolfgang Van Halen τραγουδά, έχει γράψει όλα τα κομμάτια, όλους τους στίχους, και παίζει όλα τα όργανα, αποδεικνύοντας πως και το ρημάδι το DNA παίζει κάποιο ρόλο. Το σημαντικό όμως είναι πως υπογράφει ένα σύνολο ωραίων συνθέσεων, μη καινοτόμων μεν, καλοδουλεμένων δε. Σίγουρα δεν θυμίζει Van Halen, αλλά μάλλον 00s alternative rock μπάντες (στο μυαλό μου ήρθαν οι Feeder για κάποιο λόγο). Ανεξάρτητα από τη rock «φυλή» στην οποία ανήκετε πάντως, αξίζει να ακούσετε τραγούδια όπως τα «Resolve», «Circles» και «Stone». Συγκρίνοντας πρόχειρα και αυθόρμητα το «Mammoth» με πρόσφατες rock κυκλοφορίες, θεωρώ πως είναι εύκολα καλύτερο, για παράδειγμα, από το τελευταίο Foo Fighters.
