Έκτο άλμπουμ σε 25 χρόνια πορείας για αυτή τη σπουδαία και ιστορική heavy metal μπάντα της χώρας μας. Ομολογώ πως τα δύο προηγούμενα δεν με είχαν ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Χωρίς να πρόκειται για κακές κυκλοφορίες, υστερούσαν ποιοτικά σε σχέση με τους προκατόχους τους. Η αποχώρηση του Αλέξανδρου Κωσταράκου, σε φιλικά πάντως πλαίσια μετά από 10 χρόνια παρουσίας πίσω από το μικρόφωνο, πλήθυνε τα ερωτηματικά σχετικά με το νέο άλμπουμ. Η μπάντα όμως κινήθηκε ταχύτατα σε ότι αφορούσε τον αντικαταστάτη του και έτσι το “Bullethead” είναι πλέον γεγονός, για άλλη μία φορά μέσω της Pitch Black Records. Για αρχή, η ερμηνευτική προσέγγιση του νεοφερμένου Νίκου Αντωνογιαννάκη θύμισε εποχές “Sense of Metal” και “1821” μιας και έχει μία βραχνάδα που διαφέρει πολύ από τη Halford-ική προσέγγιση του Αλέξανδρου. Ταιριαστή επιλογή λοιπόν και αυτό φάνηκε από τις πρώτες κιόλας στιγμές του άλμπουμ. Τα δέκα κομμάτια που μοιράζονται ανάμεσα σε μεσαίες και γρήγορες ταχύτητες, τιμούν την ιστορία του γκρουπ και φυσικά δεν παρεκκλίνουν από το άμεσο παραδοσιακό metal που μας έχει συνηθίσει. Κύρια σημεία αναφοράς οι Accept φυσικά αλλά και το “Sense of Metal” καθώς το υλικό του “Bullethead” μοιάζει πιο κοντά στο ντεμπούτο από οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία τους. Στα επιπλέον θετικά, ο βελτιωμένος ήχος σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.