Η τελευταία συναυλία των Marillion στη φετεινή περιοδεία τους στο Η.Β. έγινε στο Λονδίνο στις 30.09.2022 στο κατάμεστο Apollo Hammersmith, το οποίο πρωτοάνοιξε τις πόρτες του το 1932.
H κάθε συναυλία στο Marillion U.K. tour, είχε συγκεκριμένη δομή στο set list με δύο βασικούς πυλώνες.
Στην 1η ώρα η μπάντα παρουσιάζει ολόκληρο το νέο άλμπουμ An Hour Before It’s Dark, ενώ στη 2η ώρα παίζονται κομμάτια από προηγούμενα άλμπουμ τους ενώ το τελευταίο κομμάτι είναι επιλεγμένο από την εποχή του Fish – στο Λονδίνο επέλεξαν το Sugar Mice.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά, και η 2ωρη παράσταση ξεκίνησε ακριβώς στις 8.30 μμ με τον Hogarth να παίρνει αμέσως τα ηνία με την αμέριστη στήριξη των υπόλοιπων 4 μουσικών που, στην περιοδεία αυτή, ήταν 5 αφού για τα live έχουν ενσωματώσει τον απίστευτο πορτογάλο μουσικό κρουστών Luis Jardim που είχε σημαντική συμμετοχή στις ηχογραφήσεις του An Hour Before It’s Dark.
Για όσους έχουν ήδη ακούσει το καινούργιο άλμπουμ είναι βέβαιο πως απόλαυσαν την ζωντανή του εκδοχή, καθώς η μπάντα δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης για το πόση δουλειά έγινε για τη δημιουργία του, αφού είχε να καλύψει μία σημαντική αμφιβολία μετά την κυκλοφορία του F.E.A.R. το 2016. H πανδημία έκανε τους Marillion ιδιαίτερα πιο δημιουργικούς και αν κάποιος δει το dvd με studio documentary που συνοδεύει το νέο άλμπουμ θα καταλάβει ότι οι μουσικοί όσο πιέζονται από προσωπικές ή άλλες καταστάσεις γίνονται ολοένα και πιο ουσιαστικοί.
Η συναυλία ακολούθησε την πορεία της με παλαιότερα τραγούδια, κλείνοντας με την μνημειώδη τριλογία The Great Escape/The Last Of You/Falling From The Moon από το άλμπουμ Brave που ξεσήκωσε όλο τον κόσμο στο φινάλε.
Το 1ο encore με ολόκληρο The New Kings ίσως δεν ήταν τόσο ευπρόσδεκτο από μερικούς ενώ το 2ο encore με το Sugar Mice από το άλμπουμ Clutching At Straws (1987) ήταν μία πολύ καλή επιλογή προς τιμή του Fish, αλλά θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει κάποιο άλλο τραγούδι για τη συγκεκριμένη συναυλία του Λονδίνου.
Η ηχητική στο Apollo Hammersmith είναι άψογη για τη μουσική των Marillion (καθόμασταν στον εξώστη του θεάτρου), ενώ η κάλυψη από τα εφέ φωτισμού συνόδευε απόλυτα τόσο το ύφος του κάθε τραγουδιού όσο και τις εντάσεις του Hogarth δίνοντας ένα άρτιο αποτέλεσμα ήχου και εικόνας.
Το πόσο μία μπάντα ωριμάζει στα 43 χρόνια της ύπαρξης της, έχοντας μάλιστα περάσει από καταστάσεις ιδιαίτερα δύσκολες, θα φαινόταν ξεκάθαρα αν όλο το set list είχε παιχθεί αντίστροφα.
Θα σταθώ, επίσης, στο γεγονός ότι πριν αρχίσει η συναυλία ανέβηκε στη σκηνή εκπρόσωπος της μπάντας λέγοντας πως “εδώ ήρθατε να δείτε και να ακούσετε τους Marillion με τα μάτια σας και τα αυτιά σας και όχι με τα κινητά σας, οπότε σκεφθείτε τον πίσω σας που θέλει να βλέπει να τη σκηνή και όχι την οθόνη του κινητού σας”. Με αυτά τα λίγα λόγια έκανε τον κόσμο να το σκεφτεί πολύ και τα κινητά εμφανίσθηκαν ελάχιστα και πολύ διακριτικά και χωρίς ρητή απαγόρευση.
Γεράσιμος Καβαδάς
φωτο: Νατάσσα Μανίτσα
