Πολύ σπάνια τα supergroup ή οι δουλειές με πολλούς καλεσμένους – οι Metal Allegiance προσφάτως επιβεβαίωσαν τον κανόνα – λειτουργούν όπως θα ήθελαν οι δημιουργοί τους. Ωστόσο, για το πρώτο album του Mark Morton ήμουν συγκρατημένα αισιόδοξος, κι αυτό διότι όσες φορές οι Lamb of God έχουν πειραματιστεί και δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά, με τρανά παραδείγματα δύο από τα κορυφαία κομμάτια της δισκογραφίας τους, το «King Me» και το «Overlord».
Δυστυχώς, το «Anesthetic» είναι ένα album στο οποίο είτε έγινε κάποιος συμβιβασμός, είτε επιλέχτηκε συνειδητά μια μέση οδός. Τα δέκα τραγούδια είναι μοιρασμένα ανάμεσα σε ενδιαφέρουσες στιγμές, από τις οποίες ξεχωρίζει το «Axis» (και πώς να μη ξεχωρίζει με τον Mark Lanegan στο μικρόφωνο), και σε κάποια μέτρια… b-sides των Lamb of God, με φωνητικά του ίδιου του Randy Blythe ή του Chuck Billy, που ρίχνουν το επίπεδο του συνόλου.
Αν την επόμενη φορά ο Morton τολμήσει να πορευτεί μόνο με τους country και grunge πειραματισμούς του, από τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς για τα πιο σκληρά υπάρχει η ναυαρχίδα των Lamb of God, ο δίσκος που θα προκύψει θα είναι πιθανότατα καλύτερος.
