Αρχικά, δεν μπορώ να κρύψω την απογοήτευση μου για την όχι και τόσο ικανοποιητική προσέλευση του κοινού στο υπέροχο Piraeus 117 Academy, τον καλύτερο εν ενεργεία συναυλιακό χώρο της Αθήνας. Δεν ξέρω αν έφταιγε ότι η συναυλιακή σεζόν ξεκίνησε φέτος πολύ νωρίς, ή το γεγονός ότι ο Marky επισκέπτεται την χώρα μας συχνά πυκνά. Πάντως, το εισιτήριο ήταν σε πολύ καλή τιμή και αναμφίβολα το αποτέλεσμα εγγυημένο.
Οι Graviola που ανέλαβαν τον άχαρο ρόλο να ανοίξουν τη συναυλία δεν έδεναν με το κλίμα και το πνεύμα της συναυλίας. Ντουέτο κιθάρας-ντραμς σε ένα γκαράζ rock που κάτι του έλειπε. Ο κόσμος πάντως τους αντιμετώπισε με συμπάθεια και ζεστό χειροκρότημα.
Στις 9:45 ήταν ώρα για την επιστροφή του Marky στην Αθήνα στην τελευταία συναυλία της περιοδείας με τη Θεσσαλονίκη και το Βόλο να έχουν προηγηθεί. Ευθύς εξαρχής την παράσταση κέρδισε ο frontman Kenneth Stringfellow από τους Posies με απίστευτη ενέργεια και ασταμάτητη κίνηση, τρέξιμο πάνω κάτω στη σκηνή. Στο ξεκίνημα της συναυλίας κοπανούσε με δύναμη τη βάση του μικροφώνου στη σκηνή, ενώ δεν έλειψαν και κάποιες πόζες αλά Joey, αλλά μέχρι εκεί. Τολμώ να πω ότι ο Kenneth ήταν ο καλύτερος frontman που έχουμε δει με τους Blitkrieg του Marky.
Εξαιρετικός και ο… καπετάνιος, ο Captain Poon, κιθαρίστας των Bloodlights και πρώην Gluecifer (ρίγος συγκίνησης), ο οποίος πρέπει να μεταμορφωθεί σε Johnnie και να εξαπολύσει τα riffs-πολυβόλα που οικοδόμησαν την σκηνή του punk πριν σαράντα χρόνια, αλλά ακόμα και τώρα ακούγονται αιχμηρά και επίκαιρα. O Captain έβγαλε ενέργεια, ανέλαβε φωνητικά, ενώ από την άλλη μεριά της σκηνής ο Alejandro Vlejo Lewezuk στο μπάσο ήταν πιο χαλαρός, μετρώντας φυσικά πάντα μέχρι το 4 συνοδοιπορώντας με τον ακούραστο Marky. Κάτω από το λιτό πανώ που απλά έγραφε “Marky Ramone a punk” ο ντράμερ άστραψε και βρόντηξε χωρίς να πλατειάζει και να υπερβάλει δίνοντας στους αιθαλείς punk ύμνους την ενέργεια και τον τσαμπουκά που τους αρμόζει.
Πολλές εκπλήξεις δεν είχε η συναυλία, αφού ακούσαμε τα… «προαπαιτούμενα»! Όλα τα κλασσικά και αγαπημένα βρήκαν μια θέση στο σετ των 31 τραγουδιών με μοναδική αξιοσημείωτη απουσία το αγαπημένο από το ελληνικό κοινό “Somebody Put Something In My Drink”. Ακούσαμε πάντως και τη διασκευή στο “What A Wonderful World” του Louis Armstrong που είχε συμπεριληφθεί στο σόλο άλμπουμ του Joey, “Don’t Worry About Me”, όπου συμμετείχε και ο Marky, αλλά και τον φόρο τιμής των Motorhead, το “R.A.M.O.N.E.S.”.
Ένα χαλαρό mosh pit με pogo και τρελό χορό στήθηκε στο κέντρο μπροστά στη σκηνή με τους πιο punk οπαδούς να τα δίνουν όλα καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας, παρά την έντονη ζέστη που επικρατούσε στον χώρο. Σίγουρα, αν υπήρχε περισσότερος κόσμος θα ήταν πολύ μεγαλύτερος και αυτός ο κύκλος των πιο ενθουσιωδών οπαδών. Η μέτρια προσέλευση επηρέασε τον παλμό του κοινού καθώς δεν επικράτησε ο αναμενόμενος πανικός παρά σε λίγα τραγούδια, όπως για παράδειγμα στο “Blitzkrieg Bop” που ακούστηκε παραδοσιακά στο τέλος με τον Kenneth Stringfellow ημίγυμνο να αλωνίζει στο κάγκελο μπροστά στους εκστασιασμένους θεατές.
Συμπέρασμα, οι εμφανίσεις του Marky Ramone συνεχίζουν να αποτελούν σταθερή αξία. Θα ακούσεις τα κλασσικά τραγούδια καλοπαιγμένα από αξιόλογη μπάντα και θα περάσεις καλά, άσχετα αν είσαι οπαδός ή όχι. Ραντεβού την επόμενη φορά!
Γιάννης Δόλας
Rockaway Beach, Teenage Lobotomy, Psycho Therapy, I Don’t Care, Sheena Is A Punk Rocker, Havana Affair, Commando, I Want To Be Your Boyfriend, Beat On The Brat, 53rd & 3rd, Now I Wanna Sniff Some Glue, Gimme Gimme Shock Treatment, Rock’n’Roll Highschool, Oh I Love You So, Let’s Dance, Surfing Bird, Judy Is A Punk, I Believe In Miracles, The KKK Took My Baby Away, Pet Semetary, Chinese Rock, I Wanna Be Sedated, I Don’t Want To Walk Around With You, Pinhead
Do You Remember Rock’n’Roll Radio, I Just Want To Have Something To Do, Glad To See You Go, Cretin Hop, R.A.M.O.N.E.S
California Sun, What A Wonderful World, Blitzkrieg Bop
{galleryLiveReports/2016/MarkyRamone}{/gallery}
