Τρίτο άλμπουμ για τους Maverick από τη Β.Ιρλανδία που συνεχίζει στο ίδιο πολύ καλό επίπεδο με το προηγούμενο “Big Red”.
Το hard rock των ‘80s αποθεώνεται σε ένα άλμπουμ – σεμινάριο για το πώς μπορείς να κάνεις τις ρετρό επιρροές σου να ακούγονται πιο φρέσκες και μοντέρνες αντί απλά να τις αντιγράφεις. Σε κάποια σημεία το άλμπουμ είναι πιο heavy από το προηγούμενο, οπότε αυτή είναι μια διαφορά που εντοπίζω, αλλά η ικανότητά τους να γράφουν όμορφες μελωδίες παραμένει. Μάλιστα, το “Goodbye” είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους καθώς σου καρφώνεται στο μυαλό από την πρώτη κιόλας στιγμή με το κολλητικό riff και τη μελωδία του.
Από την άλλη, τα χαρακτηριστικά του συγκροτήματος, όπως για παράδειγμα είναι τα “gang vocals” διατηρούνται, ενώ μικρές λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, όπως για παράδειγμα το blues-άδικο σόλο στο “Kiss Of Fire”. Άξιο αναφοράς και το “Myrmidon” που αναφέρεται στον ανίκητο στρατό του Αχιλλέα, σίγουρα ένα θέμα που δεν περιμένεις να προσεγγίσει μια hard rock μπάντα. Η παραγωγή είναι ακόμα πιο καλή και πιο καθαρή από το “Big Red”…
Φίλοι του πιασάρικου, μελωδικού τσαμπουκαλεμένου hard rock, της καλώς εννοούμενης πόζας και δεν συμμαζεύεται, οφείλετε να τους τσεκάρετε… χθες!
