Είχα βαρεθεί την ψυχή μου… Τα δύο πρώτα τραγούδια πέρασαν και δεν ακούμπησαν ούτε τρίχα. Τι να γράψω κι εγώ ο άμοιρος, που αρέσκομαι μάλιστα να μου αρέσουν όλα… Σκάει το “When you’re gone”… Riffάρα, τσαμπούκ-τσαμπούκ και ύφος «Θα τα σπάσουμε όλα». Όταν μάλιστα το ρυθμάκι ανεβαίνει… Έχει κι ένα Maidenοθέμα κει ψηλά… Κάπως έτσι λοιπόν το βούλωσα κι άρχισα να γράφω όπως πρέπει…
Ξεκινώντας σαν μπάντα διασκευών, γύρω στο 2005, παίζοντας διάφορα γνωστά Hard Rock κομμάτια, για τρία χρόνια περίπου, αρχίζουν να ανακαλύπτουν τα δικά τους στοιχεία. Heavy και Prog και τρέχουμε! Ένας τρομερός κιθαρίστας (Crawlin’ και όχι μόνο) και μουσικοί που παίζουν τζαμακατάουα. Και η φωνή που δεν με ξετρέλανε στην αρχή… πήρε το ματς άνετα με την εν γένει ερμηνεία της. Όμορφα θέματα και διάφοροι ρυθμοί και ταχύτητες. Απ’ την άλλη πάλι δεν λείπουν οι μπαλαντοειδείς ενάρξεις, για να σκάσει το δικασίδι (Come tom y grave – έτσι αναγράφεται στο sleeve και μου αρέσει πολύ, δεν ξέρω καν αν πρόκειται για λογοπαίγνιο πάνω στο “to my” ή για απλό λάθος) και να πλακώσουν οι μπαταριές. Οι Βέλγοι είναι μια χαρά!
Το ντεμπούτο των τυπάδων θα τσιμπήσει μπόλικα αυτιά. Δεν ξέρω κατά πόσον οι οπαδοί των Rhapsody, Kamelot και Symphony X θα ασχοληθούν, ξέρω όμως ότι το άλμπουμ αυτό απευθύνεται σε πολύ περισσότερο κόσμο, σε όλους αυτούς που γουστάρουν το Μέταλ!
