Τι να πει κανείς για τους Mayhem που δεν έχει ειπωθεί. Τι να πει κανείς για το πόσο σημαντικοί ήταν για την εδραίωση και εξάπλωση του black metal. Το μέγεθος του συγκροτήματος είναι γνωστό ακόμα και σε αυτούς που δεν μπορούν να αντέξουν ούτε μισό λεπτό από αυτό το στυλ μουσικής και όλη η ιστορία του ξεκινάει από τα γεγονότα που σημάδεψαν την κυκλοφορία του εμβληματικού “De Mysteriis Dom Sathanas”.
Οι Mayhem είχαν ήδη ισχυρό όνομα στο underground, κυρίως για δύο λόγους. Ο ένας ήταν η σκηνική τους παρουσία. Με μπροστάρη τον Dead στα φωνητικά, οι συναυλίες τους ήταν κάτι παραπάνω από extreme για εκείνη την εποχή. Corpsepaint, μυρωδιά πτωματίλας, σάπιες γουρουνοκεφαλές καρφωμένες σε πασσάλους πάνω στη σκηνή, πέταμα κομματιών κρέατος στο κοινό και κόψιμο των μελών με μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια επί σκηνής. Ο Dead μπορεί να ήταν αρκετά διαταραγμένη προσωπικότητα, αλλά οι ενέργειές του επηρέασαν σύσσωμη τη σκηνή της εποχής. Από την άλλη, ο Euronymous. Ο κιθαρίστας που ίδρυσε το συγκρότημα και είχε το δισκάδικο Helvete, γνωστό στέκι των black metal συγκροτημάτων της Νορβηγίας, την οργάνωση The Inner Circle που ήταν υπεύθυνη μεταξύ άλλων για το κάψιμο των εκκλησιών, καθώς και για την δισκογραφική Deathlike Silence που αποτέλεσε το αρχικό σπίτι μεγάλων συγκροτημάτων και πέθανε μαζί με αυτόν.
Μέσα σε δύο χρόνια και τα δύο μέλη θα έφευγαν από τη ζωή, με υπεύθυνο (άμεσα ή έμμεσα) τον Varg Vikernes (Burzum). Ήταν αυτός που προμήθευσε τον Dead το 1991 με τους κάλυκες για την καραμπίνα του ώστε να τινάξει τα μυαλά του (όχι ότι δεν θα έβρισκε κάποιο άλλο τρόπο ο 22χρονος) και ήταν αυτός φυσικά που δολοφόνησε με αρκετές μαχαιριές τον Euronymous το 1993. Η συνέχεια γνωστή, με τον Varg στην φυλακή και τον Snorre Ruch (Thorns) να του κάνει παρέα σαν συμμετέχων στο φόνο. Η οικογένεια του Euronymous ζήτησε να σβηστεί το μπάσο του από το album, ο Hellhammer είπε ότι θα παίξει αυτός για να το αντικαταστήσει αλλά drummer ήταν ο άνθρωπος, οπότε αρκέστηκε στη μείωση της έντασής του από τη μίξη. Ο μύθος ήθελε τον Euronymous να μαγειρεύει και να τρώει κομμάτια από τον εγκέφαλό του Dead, αλλά δεν έγινε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό που έγινε ήταν ότι τράβηξε φωτογραφίες από το τραγικό θέαμα (μία έγινε εξώφυλλο στο bootleg “Dawn Of The Black Hearts”) και ότι αυτός και ο Hellhammer πήραν κομμάτια του κρανίου του και τα έκαναν φυλακτό ώστε να τιμήσουν τη μνήμη του.
Και γύρω από όλα αυτά, το album. Αυτό το ιστορικό κατάμαυρο διαμάντι. Με τον χαρισματικό Ούγγρο Attila Csihar να αναλαμβάνει τα φωνητικά μετά την αυτοκτονία του Dead, ο κόσμος άκουσε κάτι πρωτόγνωρο παρ’ όλο που είχε έρθει μόνο γι’ αυτή τη δουλειά και δεν συνέχισε στο συγκρότημα. Τα πιο αρρωστημένα φωνητικά που έχει ξεστομίσει ποτέ ανθρώπινο λαρύγγι. Και ας μοιάζουν στους haters σαν τον Mustaine που τον στραγγαλίζουν. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, riff ξυραφιές και drums πολυβόλα από το κτήνος που λέγεται Hellhammer. Χωρίς καμία υπερβολή, το “DMDS” έχτισε μια ολόκληρη σκηνή. Είναι μακράν του δεύτερου το πιο σημαντικό κι επιδραστικό album στο black metal. Είναι ένα από τα σημαντικότερα album στην ιστορία του extreme metal γενικότερα. Ένα album που απορείς πώς στο διάολο κατάφερε να κυκλοφορήσει μετά από όλα αυτά τα γεγονότα. Οι Mayhem κάποτε ζούσαν στο έπακρο αυτό που έκαναν. Πλέον οι εμφανίσεις τους μπορεί να μην έχουν την παράνοια των πρώτων ημερών, αλλά έχουν τον εκπληκτικό Attila και την καθηλωτική του ερμηνεία. Το “DMDS” είδε το φως της ημέρας στις 24 Μαΐου του 1994. Από τότε, οι Νορβηγοί δεν το είχαν παίξει ποτέ ζωντανά στην ολότητά του. Και το κάνουν τώρα. Θα λείψεις; Μην το διανοηθείς.
Γιώργος Τερζάκης