Δεκαετία 80, Όσλο, Νορβηγία. Στη Σκανδιναβία ο χριστιανισμός έχει επικρατήσει εδώ και αιώνες και οι παλιές παγανιστικές αναφορές έχουν χαθεί κάτω από το αυστηρό ηθικό πρωτόκολλο του Λούθηρου. Κάποιοι έφηβοι θέλουν να πάνε κόντρα σε όλα, ακούνε ακραία μουσική και ονειρεύονται να κινηθούν ακραία και οι ίδιοι παίζοντας με την πρόκληση. Αρχικά το μόνο προκλητικό θα είναι τα ψευδώνυμα, Necrobutcher στο μπάσο, Euronymous στην κιθάρα και μαζί τους ο Kjetil Manheim στα τύμπανα και διάφοροι πίσω από το μικρόφωνο μέχρι που θα τα αναλάβει ο Maniac αλλά και αυτός όχι για πολύ. To ιστορικό ep “Deathcrush” κυκλοφορεί το 1987, κόσμος πάει και έρχεται ενώ μουσικά βουτούν στα ακούσματα της εποχής, Slayer, Venom, Bathory, Celtic Frost και ότι άλλο ενοχλούσε. Το παζλ μοιάζει επιτέλους να συμπληρώνεται με την άφιξη του Dead (των Σουηδών Morbid), ενός τύπου που ταυτίζεται πλήρως με το όραμα της πρόκλησης αλλά κουβαλάει αρκετά θέματα αλλά χωρίς αυτά τίποτα δε θα ήταν το ίδιο. Το ψευδώνυμο δεν είναι τυχαίο, η ταύτιση με τον θάνατο γίνεται περίεργη, αυτοτραυματισμοί επί σκηνής, παιχνίδια με νεκρά ζώα, σκοτεινά οράματα, κατάθλιψη. Ίσως κάποιοι να γελούσαν, ο ίδιος μάλλον όχι. Τον Απρίλιο του 1991 θα κόψει τις φλέβες του αλλά για να μη γίνει καμιά στραβή θα αυτοπυροβοληθεί με μια καραμπίνα αφήνοντας ένα σημείωμα όπου ζήταγε συγγνώμη για το αίμα! Ο Euronymous φτάνει στο χώρο και πριν φτάσει το ασθενοφόρο θα βγάλει την kodak και θα πάρει μερικά καρέ, ένα εκ των οποίων θα δούμε το 1995 στο bootleg live “Dawn Of The Black Hearts”! Θυμάμαι σαν τώρα το σοκ όταν πήρα το cd, δε μπορώ να φανταστώ καν το σοκ όσων ζούσαν από κοντά τα γεγονότα.
Η ζωή συνεχίζεται λένε (οοοοκ), κόσμος συνεχίζει να πηγαινοέρχεται, φεύγει ο Necrobutcher, έρχεται ο Occultus για τα φωνητικά ενώ (επιτέλους) μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το “De Mysteriis Dom Sathanas”. Οι μεταγραφές συνεχίζονται, φεύγει και ο Occultus γιατί φοβάται για τη ζωή του και έρχεται ο Attila Csihar των Tormentor και ο Varg Vikernes των Burzum με τον τελευταίο να επηρεάζει τις ισορροπίες μέσα στο συγκρότημα λόγω των πρωτοβουλιών του. Όταν καις οτιδήποτε φέρει σταυρό πάνω του δεν είναι δύσκολο να τραβάς εσύ την προσοχή των οπαδών. Βέβαια τραβάς και την προσοχή της αστυνομίας η οποία αρχίζει να τσεκάρει τι συμβαίνει και o Euronymous αποφασίζει να κλείσει το δισκάδικο Helvete. Τον Αύγουστο του 1993 ο Varg φεύγει από το Bergen και πάει στο σπίτι του Euronymous στο Όσλο όπου και τον μαχαιρώνει μέχρι θανάτου.
Το συγκρότημα διαλύεται; Όχι! Hellhammer και Necrobutcher ολοκληρώνουν το άλμπουμ που τον ακούμε τελικά τον Μάϊο του 1995 ενώ οι μπασογραμμές του Varg δεν αφαιρέθηκαν ποτέ. Και μόνο αυτό το άλμπουμ να είχαν βγάλει το στίγμα τους στη black metal σκηνή είχε σφραγιστεί για πάντα και μαζί με το “Live In Leipzig” την προηγούμενη χρονιά επηρέασαν πολύ κόσμο. Και αφήνοντας στην άκρη όλα τα (μη μουσικά) ευτράπελα το σχήμα έμεινε ζωντανό ηχογραφώντας νέες δουλειές έχοντας πίσω από το μικρόφωνο και πάλι τον Maniac και τον Blasphemer στην κιθάρα. Το “Grand Declaration Of War” (2000) ήταν εντυπωσιακό μπολιάζοντας τον ήχο τους με πιο σύγχρονα στοιχεία ενώ το “Chimera” (2004) μου είχε φανεί τότε σαν πισωγύρισμα. Με την επιστροφή του Attila θα κυκλοφορήσουν έναν ακόμα εντυπωσιακό και πολύ σκοτεινό δίσκο, το “Ordo Ad Chao” (2007). Συνεχίζοντας την παράδοση της αλλαγής μελών, ο Teloch παίρνει τη θέση του Blasphemer και το 2014 κυκλοφορούν το “Esoteric Warfare” και το 2019 το άψογο “Daemon” που ήταν και πάλι μια επιστροφή στις ρίζες αλλά αυτή τη φορά με συνθέσεις που άξιζε να ακούσουμε και ζωντανά.
Έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές στην Ελλάδα αν και η πιο θρυλική εμφάνιση τους είναι αυτή που δεν έγινε ποτέ, όταν αναβλήθηκε η συναυλία του 1990 (λόγω κάποιων ευτράπελων στην Κωνσταντινούπολη την προηγούμενη μέρα).
Την Τετάρτη 4 Μαΐου οι MAYHEM επιστρέφουν στην Αθήνα (μία μέρα πριν και στη Θεσσαλονίκη) έχοντας σαν special guest τον Mortiis με το ιδιαίτερο dungeon synth στυλ του.
Κωνσταντίνος “MindcrimeK” Βλάχος
