Είμαι από αυτούς που δεν υποδέχτηκα με χαρά τις αλλαγές στη σύνθεση των Megadeth αφού πάντα θεωρούσα ότι οι Broderick και Drover ήταν ό,τι καλύτερο είχαν παρουσιάσει οι Megadeth μετά το κλασικό τους line-up της περιόδου 1990-1998. Επιπλέον, η αντικατάσταση του Broderick από τον Kiko Loureiro των Angra δεν μου κάθησε και τόσο καλά αφού μπορεί ο Βραζιλιάνος να είναι ένας αξιόλογος κιθαρίστας αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν ταιριάζει στους Megadeth. Το μοναδικό θετικό στοιχείο στο μυαλό μου ήταν ότι ο Mustaine αποκλείεται να επαναλάμβανε το φιάσκο του “Super Collider” και κάπως έτσι έβαλα να ακούσω το “Dystopia”.
Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος ξεκινάει με μία πολύ καλή τετράδα συνθέσεων με το ομώνυμο κομμάτι να ξεχωρίζει λόγω της μελωδικής κιθάρας, το εναρκτήριο “The Threat Is Real” να φλερτάρει με την ατμόσφαιρα του εντυπωσιακού “Endgame”, το “Fatal Illusion” να είναι ένα κλασικό Megadeth και το καλύτερο κομμάτι του δίσκου –τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά- το “Death From Within” να θυμίζει κάτι από “The System Has Failed”. Από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα κάπως χαλάνε. Τα “Bullet To The Brain”, “Poisonous Shadows” και η διασκευή στο “Foreign Policy” είναι αδιάφορες στιγμές, το instrumental “Conquer…or Die” συμπαθητικό και η τριάδα “Post-American World”, “Lying in State” και “The Emperor” είναι απλώς ΟΚ. Η παραγωγή του Toby Wright είναι αρκετά καλή και έχει επαναφέρει την…αιχμηρή ταυτότητα των Megadeth που έλειψε στο “Super Collider”, ο Chris Adler είναι αψεγάδιαστος πίσω από τα τύμπανα, οι Mustaine & Ellefson πιάνουν τα γνωστά επίπεδα απόδοσης αλλά προσωπικά δεν μου κάθεται ο ήχος της κιθάρας και ο τρόπος που παίζει ο Loureiro χωρίς αυτό να σημαίνει –επαναλαμβάνω- ότι δεν είναι καλός κιθαρίστας.
Συνολικά, το “Dystopia” είναι ένα ΟΚ album που δεν εντυπωσιάζει (όπως έκανε π.χ. το “Endgame”) αλλά τουλάχιστον δεν μας φέρνει σε αμηχανία όπως έκανε ο προκάτοχός του. Νομίζω ότι πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στο συγκεκριμένο line-up αν και η απουσία του Broderick είναι αισθητή.
Highlight: Το εξώφυλλο είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν παρουσιάσει οι Megadeth εδώ και πολλά χρόνια.
