Μετά το εξαιρετικό “Endgame” που μας έστειλε αδιάβαστους με την ποιότητα και τον καταιγιστικό του χαρακτήρα, ο Dave Mustaine επιστρέφει φουριόζος από την τεράστια επιτυχία των Big Four και τη νέα φάση στη σχέση του τους Metallica. Δίπλα του έχει ξανά τον Dave Ellefson του οποίου η παρουσία, όπως και να το κάνουμε, προσδίδει ένα επιπλέον κύρος στο ταλαιπωρημένο από τις πολλές αλλαγές προφίλ των Megadeth. Επίσης, οι Broderick και Drover συμπληρώνουν το καλύτερο, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, line-up των Megadeth μετά την κλασική σύνθεση των Mustaine/Ellefson/Menza/Friedman.
Το “Th1rt3en” είναι (φυσικά) το 13ο studio album των Megadeth και τυχαίνει να κυκλοφορεί την ίδια περίοδο με το “Lulu”…ούτε λόγος σύγκρισης φυσικά. Σίγουρα, δεν είναι ισάξιο του “Endgame” (αυτό θα ήταν μάλλον αδύνατο). Είναι όμως αξιοπρεπέστατο, αρκετά ποιοτικό αλλά συνάμα παράταιρο, άνισο δείχνοντας σε σημεία πως έχει ηχογραφηθεί υπό την πίεση του χρόνου (ή μήπως της Roadrunner;). Το γεγονός, μάλιστα, ότι περιλαμβάνει και παλιές συνθέσεις που είχαν κάνει την εμφάνιση τους σαν b’ sides, σε video games κτλ., ενδυναμώνει την παραπάνω θέση μας.
Ωστόσο, όχι μόνο δεν απογοητεύει αλλά στέκεται άνετα ανάμεσα στις καλές δουλειές της μπάντας. Μπορεί να μην είναι εξαιρετικό ή εντυπωσιακό (έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω 4 albums των Megadeth) αλλά επαναλαμβάνω ότι είναι πολύ καλό και υπάρχουν στιγμές που παραπέμπουν απευθείας στο “Youthanasia” αλλά και στο “United Abominations”.
Highlight: Το ομώνυμο κομμάτι θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργήσει συνοδευτικά με την αυτοβιογραφία του Mustaine.
