Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κασέτα που έφτασε στα χέρια μου με το “Black Album”, την οποία δεν μπορούσαν με τίποτα να ξεκολλήσω από το στερεοφωνικό μου. Ούτε το πώς μου είχε σφηνωθεί στο κεφάλι το “Sad But True” και έπαιζε στο μυαλό μου στο σπίτι, στο σχολείο ακόμα και στον ύπνο μου.
Η μπάντα άλλαξε ύφος, ήχο και στυλ και κατέκτησε τον κόσμο. Πήρε ένα δρόμο που δεν είχε ποτέ γυρισμό, έγιναν το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη και μάλιστα κάτι πολύ περισσότερο από αυτό, ανεπανάληπτο πολιτιστικό φαινόμενο. Το δείχνουν οι πωλήσεις του, αλλά και η επίδρασή του στη μουσική και τους καλλιτέχνες των ‘90s και μετά. Ακόμα και η κίνηση του άλμπουμ των 51 διασκευών από καλλιτέχνες και συγκροτήματα όλων των ειδών της μουσικής αυτό ακριβώς υπογραμμίζει. Το αν αυτές θα αρέσουν, ή όχι, μικρή σημασία έχει. Όπως και μικρή σημασία είχε το ότι το “St.Anger” ήταν χάλια δίσκος και το “Lulu” απαίσιος.
Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει το παραμικρό από το οικοδόμημα των Metallica, του οποίου το βασικότερο θεμέλιο ήταν αυτό το άλμπουμ.
Γιάννης Δόλας
Στα τέλη Ιουλίου του 1991, ένα video με ένα αγόρι να το κυνηγάει ένα φορτηγό, κάνει την εμφάνιση του στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου. Σε δευτερόλεπτα στην οθόνη εμφανίζονται οι τίτλοι “Metallica – Enter Sandman – Metallica”. Όλοι απ’ ο,τι θυμάμαι, συζητούσαν ότι κάτι μεγάλο ήταν προ των πυλών. Δυο βδομάδες αργότερα, τα ράφια των δισκοπωλείων είχαν καταληφθεί από ένα κατάμαυρο δίσκο με το logo των Metallica να…αχνοφαίνεται στην πάνω αριστερή γωνία του εξωφύλλου. Τα 25.000.000 πωλήσεων παγκοσμίως, η συνεχής προβολή των πέντε συνολικά video που το συνόδευσαν στη συνέχεια και η τριετής παγκόσμια περιοδεία που ακολούθησε δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι Metallica μπήκαν στα σπίτια όλου του κόσμου έχοντας “οδηγό” έναν Bob Rock που γνώριζε άριστα πως θα γίνει αυτό. Και κάτι τελευταίο, οι Metallica είχαν γράψει δύο μπαλάντες που ακόμα κατακλύζουν τα air play έχοντας “υποστεί” άπειρες διασκευές.
Δημήτρης Καζαντζής
30 χρόνια από το album που σημάδεψε όχι μόνο μία γενιά οπαδών αλλά ολόκληρο το heavy metal. Ένα album που συγκρίνεται μονάχα με κλασικά αριστουργήματα από κάθε είδος του σκληρού ήχου αφού κατάφερε και έκανε το metal…mainstream αγγίζοντας εκατομμύρια ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης σε όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν ακούσει, πιθανότατα, όχι μόνο το όνομα των Metallica αλλά ούτε καν μία νότα από heavy metal! Και αυτή είναι η τεράστια δυναμική και επιτυχία του “Black Album”.
Στο αιώνιο δίλημμα “Metallica vs Maiden” τίθεμαι ξεκάθαρα υπέρ της Σιδηράς Παρθένου αλλά το “Black Album” θα ήταν ο δίσκος εκείνος που θα έβαζα σε μία χρονοκάψουλα για να το βρουν οι επόμενες γενιές (και οι εξωγήινοι) σαν το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα heavy metal μουσικής. Long Live Metallica, Long Live Bob Rock, Long Live Heavy Metal!
Σάκης Νίκας
Ήταν μαθηματικά βέβαιο πως η συγκεκριμένη επανέκδοση θα ήταν κάτι παραπάνω από πληρέστατη, σε αναλογία με τον όγκο, τον αντίκτυπο και το ειδικό βάρος του black album. Ας δούμε τι έχει συμβεί τις τελευταίες ημέρες: οι Metallica καταφέρνουν να δώσουν cool credentials ακόμη και στη Hannah τη Montana, εκείνη καταφέρνει να συγκινήσει τον Hetfield μιλώντας για το «Nothing Else Matters», ο Howard Stern καλεί μέσω τηλεδιάσκεψης τον Elton John, ο Sir Elton δηλώνει τον θαυμασμό του για μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ. Μέχρι και ο αχώνευτος ο Jimmy Kimmel κερδίζει μερικούς πόντους, και το «Holier Than Thou», με τους προφητικούς του στίχους, άψογα ταιριαστούς με τη woke κουλτούρα των καιρών μας, παίζει ζωντανά στην prime time αμερικανική τηλεόραση. Τέτοια μαγκιά και τέτοια οικουμενικότητα, μόνο αυτοί.
Ρωμανός Τερζής
