S&M2: Ένα sequel που πριν ανακοινωθεί λίγοι περίμεναν, αλλά Metallica, μεταξύ πολλών άλλων, σημαίνει και αιφνιδιασμός. Αιφνιδιασμός όχι ημών, αλλά των ίδιων των μελών του συγκροτήματος, οι οποίοι, έχοντας πετύχει τα πάντα και κάτι περισσότερο στην καριέρα τους, ψάχνουν διαρκώς τις νέες προκλήσεις που θα τους κρατήσουν πεινασμένους.
Ένα sequel το οποίο διστάζω να χαρακτηρίσω καλύτερο από το πρωτότυπο, αλλά είναι σίγουρα πιο φιλόδοξο. Με μια – για πολλοστή φορά – εντυπωσιακή ειδική σκηνή, με κινηματογραφική κυκλοφορία που κατέγραψε 5.5 εκατομμύρια δολάρια στο box office, με την απόδοση της κλασικής σύνθεσης «Iron Foundry», με τον φόρο τιμής στον Cliff Burton, με τολμηρές επιλογές κομματιών. Από το υλικό που κυκλοφόρησε από το 1999 και έπειτα, το «Unforgiven III» μόνο με τον Hetfield και την ορχήστρα είναι επικό, ενώ στο «The Day that Never Comes» τα βιολιά που ντουμπλάρουν το σόλο του Hammett κλέβουν την παράσταση. Όσον αφορά τα κομμάτια που είχαν παιχτεί και την πρώτη φορά, το «Wherever I May Roam» πάντοτε δεσπόζει, ενώ το «Outlaw Torn» απλά υπενθυμίζει πόσο σπουδαίο τραγούδι είναι.
Αξίζει να αποδοθούν τα εύσημα στον Greg Fidelman, ο οποίος αφού στο «Hardwired… to Self-Destruct» υπέγραψε την πρώτη καλή παραγωγή σε δίσκο των Metallica εδώ και αρκετό καιρό, κάνει και στο «S&M2» εξαιρετική δουλειά, σε ένα απαιτητικό εγχείρημα με δεκάδες διαφορετικά tracks σε κάθε δευτερόλεπτο.
Μετά και από αυτό το λιθαράκι γιγάντωσης του μύθου των Metallica, ας ελπίσουμε πως κάπου στα βουνά του Colorado, κάποιος εκμεταλλεύεται τον ελεύθερο χρόνο του για να γράψει riffs.
