Μετά την εξαιρετική κυκλοφορία του άλμπουμ – συλλογής “33 turns 45” με όλα τα τραγούδια των Midlife Crisis συγκεντρωμένα, βρίσκουμε την κατάλληλη ευκαιρία για μια κουβέντα με τον τραγουδιστή, μπασίστα και εμπνευστή του project, Urrke Thunman. Μιλάμε για το πώς ξεκίνησε το σούπεργκρουπ, τα μελλοντικά του σχέδια, αλλά και για την επιρροή των πρωτόλειων Σουηδικών punk συγκροτημάτων και την επίδραση τους στην μετέπειτα ακμάζουσα σκηνή του “action rock” στην χώρα και την υπόλοιπη Ευρώπη, τους KISS και ό,τι άλλο μας φαινόταν σχετικό σε έναν χείμαρρο από πληροφορίες, νοσταγλία και rock’n’roll. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2004, ποια ήταν η κατάσταση που επικρατούσε τότε; Εσύ έκανες διάλειμμα από τους Maryslim, ο Dregen ήταν στους Backyard Babies και ο Robban στους Hellacopters…
Urrke: Δεν θα έλεγα πως «έκανα διάλειμμα» από τους Maryslim. Αλλά, είχα λίγο ελεύθερο χρόνο ανάμεσα στις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις. Ο Robban από την άλλη «έκανε ένα διάλειμμα από τους Hellacopters» τότε. Και θα έλεγα ότι η ίδια κατάσταση ίσχυε και με το Dregen στους Backyard Babies. Αλλιώς θα ήταν πάρα πολύ απασχολημένοι με τα συγκροτήματά τους. Ο Måns από την άλλη έκανε κάποια πράγματα με τους Maggots… αλλά σαν κι εμένα, δεν ήταν και τόσο απασχολημένος εκείνη τη στιγμή.
Rockpages.gr: Το συγκρότημα εμφανίστηκε σαν “Urrke T & The Midlife Crisis”. Σκέφτηκες αυτή να είναι η σόλο σου μπάντα;
Urrke: Ποτέ δεν το είδα σαν ένα σόλο project. Αν και από την αρχή ήταν δική μου ιδέα και η επιθυμία μου να ηχογραφήσω δυο αγαπημένα από το punk του ’77. Το αρχικό όραμα και ιδέα ήταν να το κάνω με τον κιθαρίστα και τον ντράμερ από μια μπάντα που λεγόταν Satirnine (είχαν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ στη White Jazz) και ήταν κορίτσια. Εγώ τότε έπαιζα ένα Thunderbird μπάσο, οπό τε σκέφτηκα να ονομάσω το συγκρότημα «Urrke T & The Thunderbirds». Αλλά, η μοίρα δεν μας επέτρεψε να το κάνουμε με αυτή τη μορφή. Μια μέρα λοιπόν, αποκάλυψα την ιδέα μου στον Robban και μου είπε αμέσως «γιατί δεν το κάνουμε μαζί; Που και που τζάμαρα με τον Måns από τους Maggots. Τον ξέρεις, δεν τον ξέρεις; Είμαι σίγουρος ότι θα ψηνόταν να παίξει κιθάρα». Οπότε, ρωτήσαμε τον Måns κι ήταν μέσα, είπε ναι αμέσως. Μου πήρε μόλις 2 μέρες να μιλήσω στον Dregen και τους εξήγησα τα σχέδιά μας και για λίγα δευτερόλεπτα έμεινε σιωπηλός και τελικά είπε: «μέσα κι εγώ, δεν θα χρειαστείς μια δεύτερη κιθάρα», έτσι λοιπόν έγινε.
Rockpages.gr: Πως αποφάσισες να ηχογραφήσεις αυτές τις διασκευές στο πρώτο EP;
Urrke: Αυτό ήταν το πιο εύκολο, όπως είπα, είχα ήδη αποφασίσει να ηχογραφήσω τις διασκευές στα “Sick Of You” των Users και “The American In Me” των Avengers. Ένα κανονικό single με δυο τραγούδια. Τότε, ο Måns είπε ότι θα ήταν cool να προσπαθήσουμε το “Centre Of Lies” των Warheads, από το μοναδικό τους EP, που είχε κυκλοφορήσει το 1979. Και είπα «γιατί, όχι;», είχα αγοράσει εκείνο το EP από το ίδιο το συγκρότημα τότε και λάτρευα όλα τα τραγούδια που είχε μέσα. Εδώ που τα λέμε, ο φίλος μας Björne Fröberg (The Nomads), ήταν ο μπασίστας στους Warheads και ο Gyp Casino των Hanoi Rocks, ήταν ένας από τους πολλούς ντράμερ που είχαν παίξει με αυτό τα συγκρότημα, αλλά δεν είναι αυτός που παίζει στο άλμπουμ.
Και το κορυφαίο ήταν πως το πρώτο μας EP ηχογραφήθηκε με τον Micke Rip, τον ηχολήπτη που ηχογράφησε τα αυθεντικά στο EP των Warheads το 1979. Και ήταν ένας από εκείνους που ξεκίνησαν την “Rip Records” που το κυκλοφόρησε! Πόσο cool!
Rockpages.gr: Σκέφτηκες ότι χρειαζόταν και αυθεντικό υλικό, γι’αυτό υπάρχουν δικά σου τραγούδια στο “Samma Sak” και στο “3rd Crisis”, ή ήταν υλικό που ήδη υπήρχε;
Urrke: Δεν πίστευα ότι χρειαζόμασταν αυθεντικό υλικό, γιατί από την αρχή δεν ήταν αυτό το concept. Αλλά, το 2008 αποφάσισα να φύγω από τους Maryslim. Και τότε ετοιμάζαμε το “3rd Crisis” και εγώ είχα ήδη γράψει κάποια τραγούδια. Μερικά από αυτά ήταν στα Σουηδικά και έμοιαζαν πολύ με το μελωδικό punk rock. Αυτά, τα κυκλοφόρησα αργότερα σε 2 σόλο singles που έβγαλα σαν “Urrke”, έτσι απλά. Κυκλοφόρησαν το 2017 και το 2018. Αλλά, είχα κι άλλα τραγούδια που σκέφτηκα ότι θα ταίριαζαν στους Midlife Crisis. Έτσι, έστειλα τα demo στους άλλους και τους είπα «ας τα δοκιμάσουμε». Έτσι, τα “Here I Go And Here I Am” και “Dark Yellow Easy Flow” κατέληξαν στο “3rd Crisis” το 2011. Κι όταν πια δεν είχα καμία άλλη μπάντα έγραφα τραγούδια για τους Midlife Crisis. Απλά επειδή το ήθελα. Έτσι, προέκυψαν τα “Shitty Shitty Bang Bang” και “Bye Bye Hey Hey Hey” και μπήκαν στο “Samma Sak”. Όταν ηχογραφήσαμε τη διασκευή στους UK Subs (ΣΣ το “Same Thing” μεταφράστηκε στα Σουηδικά και έγινε “Samma Sak”), γράψαμε και μια εκδοχή με τους αυθεντικούς στίχους στα Αγγλικά και μια με τη δική μου μετάφραση στα Σουηδικά. Όλοι συμφωνήσαμε ότι η Σουηδική έκδοση ήταν καλύτερη. Ακουγόταν πιο πολύ σαν κι εμένα όταν τραγουδούσα στα Σουηδικά. Όταν τραγουδούσα στα Αγγλικά δυσκολευόμουν πολύ να μην ακούγομαι σαν τον Charlie Harper (ΣΣ, o τραγουδιστής των UK Subs), χαχαχα! Πάντως, ο τύπος που έχει το στούντιο Dustward (ο Stefan Brändström των Henry Fiats Open Sore και των Citizen Kane) σίγουρα έχει την εκδοχή στα Αγγλικά σε κάποιο σκληρό δίσκο.
Rockpages.gr: Τα τραγούδια στο πρώτο EP ήταν διασκευές σε Σουηδικά συγκροτήματα από τη δεκαετία του ’70. Μπορείς να περιγράψεις τη rock σκηνή της Σουηδίας όταν μεγάλωνες; Ποιες μπάντες πήγαινες να δεις live; Ποια άλμπουμ άκουγες; Πρότεινέ μας κάποιους σημαντικούς δίσκους που είχαν βγει τότε από Σουηδικές μπάντες και πρέπει να ακούσουμε…
Urrke: Βασικά, μόνο ένα τραγούδι είναι από Σουηδική μπάντα! Αυτό των Warheads. Οι Users είναι αγγλικό συγκρότημα, ενώ οι Avengers είναι από το San Fransisco… Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήμουν παιδί. Αλλά, ήδη σαν παιδί είχα ανακαλύψει τη rock μουσική και το είδωλό μου ήταν ο Rod Stewart για λίγο και μετά οι KISS. Τους λάτρευα! Επίσης, είχα δίσκους και κασέτες των Sweet, Alice Cooper, Status Quo, New York Dolls κλπ. Τότε, το καλοκαίρι του 1977 άκουσα τους Sex Pistols και τo “God Save The Queen” στο Σουηδικό ραδιόφωνο. Αυτό έφερε τα πάνω κάτω και τα μέσα έξω. Για μένα και προφανώς και για πολλούς άλλους. Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από αυτό το καινούριο είδος, το punk rock… από τους Clash, τους Ramones, τους Damned κλπ. Το 1978 άκουσα τις πρώτες Σουηδικές punk μπάντες Ebba Grön, Kriminella Gitarrer και τους PF Commando, που ήταν οι τοπικοί μας ήρωες. Έμενα σε μια μικρή πόλη, το Gävle, τότε, οπότε όταν έβγαινα έβλεπα τις μπάντες της τοπικής σκηνής: PF Commando, BUGS, The Pillisnorks, Lars Langs, Traste & Superstararna και πολλούς ακόμα. Επίσης, οι Bitch Boys, Ebba Grön και οι KSMB, από τη Στοκχόλμη, έρχονταν και έπαιζαν στο Gävle.
Σημαντικά Σουηδικά άλμπουμ που θα ήθελα να αναφέρω και που στέκονται πολύ καλά ακόμα και σήμερα είναι PF COMMANDO “Manipulerade Mongon” (1979), EBBA GRÖN “Weŕe Only In It For The Drugs” (1979) and BITCH BOYS “H:son Produktion” (1980).
Rockpages.gr: Πως και κυκλοφορούσατε EP και όχι ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ;
Urrke: Θα έλεγα ότι έγινε λόγω περιορισμένου χρόνου. Επίσης, δεν είχαμε μια δισκογραφική εταιρεία που θα πλήρωνε το λογαριασμό για το στούντιο! Οπότε, εγώ έπρεπε να πληρώνω για την ενοικίαση στούντιο. Και με το ζόρι μπορούσα να πληρώσω για 3-4 τραγούδια, χαχα! Εάν ηχογραφούσαμε ένα ολόκληρο άλμπουμ θα χρειαζόταν πολύ περισσότερη δουλειά. Ίσως, θα έπρεπε να έχουμε προβάρει τα τραγούδια πριν μπούμε στο στούντιο. Ενώ, εμείς απλά αποφασίζαμε ποια θα ήταν τα 3-4 τραγούδια που θα γράφαμε, οπότε όταν μπαίναμε στο στούντιο όλοι ήξεραν να τα παίξουν. Ό,τι έχουμε κυκλοφορήσει είναι δεύτερα, ή τρίτα takes! Live στο στούντιο. Μόνο τα φωνητικά, τα σόλο κιθάρας και κάποια κρουστά ηχογραφήθηκαν μετά. Όλα τα τύμπανα, μπάσο και ρυθμικές κιθάρες ηχογραφήθηκαν ταυτόχρονα.
Rockpages.gr: Στο οπισθόφυλλο του “Cranked Up Really High” γράφει ότι το συγκρότημα δεν έχει website, e-mail, άρα κανείς δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του… την πατήσατε! Για πες μας γι’ αυτό…
Urrke: Χαχαχα! Ναι, το θυμάμαι αυτό. Ήταν απλά μια δήλωση, έτσι ώστε να σταματήσουμε όλους εκείνους που μας ζητούσαν να παίξουμε συναυλίες, περιοδείες, να κάνουμε συνεντεύξεις κλπ. Θέλαμε να διασκεδάσουμε χωρίς να έχουμε να αντιμετωπίσουμε… τις συνέπειες! Θέλαμε να είμαστε μια μπάντα, χωρίς να είμαστε μια μπάντα. Χαχαχα…
Rockpages.gr: Παρόλο που έχουν περάσει 20, 15, 10 χρόνια από τότε που ηχογραφήθηκαν αυτά τα τραγούδια ακούγονται ακόμα φρέσκα κι αν δεν ξέρεις ότι είναι διασκευές μπορεί να νομίζεις ότι είναι αυθεντικά. Τι λες για αυτό;
Urrke: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που θα μπορούσαμε να ακούσουμε. Μου αρέσει και αισθάνομαι ευγνώμων. Έτσι θα ήθελα να είναι. Είναι όπως όταν έμαθα αργότερα ότι τα τραγούδια που έπαιζαν οι Nomads στις αρχές της δεκαετίας τους ’80 ήταν διασκευές από τους Sonics, Teenage Head, Alex Chilton κλπ. Στην αρχή δεν είχα ιδέα, ακούγονταν σαν τους Nomads.
Rockpages.gr: Εφόσον λοιπόν πειραματίστηκες και ηχογράφησες κάποια τραγούδια στα Σουηδικά, κάτι που έκαναν και οι Σουηδικές μπάντες στα ‘70s, θα έλεγες ότι λειτουργεί; Ταιριάζουν τα Σουηδικά στο rock’n’roll; Πολλές φορές όταν ακούς rock μουσική και οι στίχοι δεν είναι στα αγγλικά ακούγεται κάπως περίεργο. Τι πιστεύεις;
Urrke: Πιστεύω ότι λειτουργεί μια χαρά. Τουλάχιστον για μας, που καταλαβαίνουμε Σουηδικά, χαχαχα! Επίσης, καταλαβαίνω αυτό που λες. Θυμάμαι πως παλιότερα μου ήταν πιο εύκολο να ταυτιστώ με το punk που ήταν στα Αγγλικά, παρά στα Γερμανικά. Όπως για παράδειγμα τους Toten Hosen. Δεν μου άρεσαν μέχρι που κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “Learning English” με διασκευές στους Sex Pistols, 999, UK Subs, Chelsea, The Damned, Adverts κλπ. Επίσης, υπάρχουν metal μπάντες, όπως για παράδειγμα οι Baron Rojo που τραγουδούν στα Ισπανικά. Αλλά, μια μπάντα που λάτρεψα άνευ όρων, παρόλο που τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα τα Γαλλικά, ήταν οι Trust! Το single τους στα Γαλλικά, “Antisocial”, αλλά και το “Paris”, είναι ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου όλων των εποχών. Τα λατρεύω! Μου αρέσουν πολύ επίσης και οι Βέλγοι Plastic Bertrands με το ντεμπούτο άλμπουμ τους “an 1” (1977) κι αυτό στα Γαλλικά. Περίεργο… μάλλον μου αρέσει η Γαλλική γλώσσα! Χαχαχα!
Rockpages.gr: Ο τίτλος του άλμπουμ “45 turns 33” είναι ευφυέστατος. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με τις στροφές του δίσκου στο πικάπ, αλλά και με τις ηλικίες σας! Πως βλέπεις τα πράγματα, στη μουσική και τη ζωή τώρα, που υποτίθεται πως σαν μεγαλύτερος είσαι και σοφότερος;
Urrke: Σε ευχαριστώ! Ήταν ο Dregen, η ιδιοφυΐα, που είχε αυτή την έξυπνη ιδέα. Η Wild Kingdom με ρώτησε ποιος θα είναι ο τίτλος του άλμπουμ. Το σκέφτηκα αρκετά. Σαν τον καθηγητή Balthazar (ΣΣ παλιά παιδική σειρά στην τηλεόραση), ή τον Αρχιμήδη. Αλλά ποτέ δεν μου ήρθε το «εύρηκα»! Έτσι, έστειλα μήνυμα στον Dregen και τον ρώτησα αν μπορούσε να σκεφτεί κάτι καλό. «Δώσε μου μια στιγμή», απάντησε. Μετά από μια ώρα μου απάντησε: «πως σου φαίνεται το “45 turns 33”»; Το ήξερα πως εκείνος θα έβρισκε κάτι καλό, αν δεν μπορούσα εγώ. Είναι πολύ δημιουργικό μυαλό και νομίζω ότι του αρέσει και η πρόκληση. Αναφέρεται στις στροφές το λεπτό που κάνει ένας δίσκος. Αλλά, ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Σε ηλικία έχουμε ξεπεράσει τα 45 χαχαχα! Εγώ και ο Måns κοντεύουμε τα 60, ενώ και ο Dregen και ο Robban έχουν περάσει τα 50. Για να είμαι ειλικρινής δεν νοιώθω πιο σοφός, τώρα σε σύγκριση με πριν από 20 χρόνια. Αισθάνομαι το ίδιο. Αλλά εγώ ήμουν από μικρός σοφός στη ζωή μου! Χαχαχα!
Rockpages.gr: Έχω διαβάσει ότι σχεδιάζετε να επανενωθείτε και να δημιουργήσετε περισσότερη μουσική, μόλις ο Dregen μπορέσει να παίξει ξανά. Θα κυκλοφορήσετε πρωτότυπο υλικό, περισσότερες διασκευές ή και τα δύο; Έχετε γράψει ήδη κάτι;
Urrke: Το ελπίζουμε απολύτως. Έχω κάποια πράγματα στην άκρη, αν ή όταν φτάσουμε σε αυτό… Τόσο δικό μας πρωτότυπο υλικό όσο και ιδέες για ορισμένες διασκευές.
Rockpages.gr: Τι συνέβη με τους Maryslim; Το “A Perfect Mess” του 2007 ήταν ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Τι έγινε; Γιατί εσύ και ο Mans αποχωρήσατε; Είστε ακόμα σε επαφή με τους άλλους;
Urrke: Ευχαριστώ πολύ ξανά! Συμφωνώ. Μου αρέσουν πάρα πολύ και τα τρία άλμπουμ των Maryslim. Θα έλεγα ακόμα ότι τα αγαπώ. Και ελπίζω ότι η Wild Kingdom θα τα κυκλοφορήσει όλα σε βινύλιο το συντομότερο! Δυστυχώς, είχαν κυκλοφορήσει μόνο σε CD τότε. Λοιπόν, τι συνέβη; Πιθανώς ό,τι συμβαίνει όταν ένας γάμος πλησιάζει τα 10 χρόνια. Μόνο που μια μπάντα είναι ένας γάμος 4-5 ατόμων και όχι μόνο 2. Κάτι που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Κάναμε πολλές περιοδείες και νομίζω ότι αυτό μας εξουθένωσε, παρόλο που οι αναμνήσεις μου από αυτές είναι σχεδόν μόνο θετικές και χαρούμενες. Ο Måns δεν ήταν ποτέ στους Maryslim στην πραγματικότητα. Αλλά είμαι ακόμα “σε επαφή” με τους Kent, Mats και Patrik. Αλλά μόνο στα social media, αφού ζούμε σε διαφορετικές πόλεις στη Σουηδία εδώ και πολλά χρόνια. Κανείς δεν είναι πια στη Στοκχόλμη.
Rockpages.gr: Το 2007 οι The Hellacopters κυκλοφόρησαν αυτό που φαινόταν να είναι το τελευταίο τους άλμπουμ, το “Head Off”, που περιείχε διασκευές από σχετικά άγνωστες μπάντες και obscure τραγούδια. Σε έκανε να σκεφτείς ότι «εμείς το κάναμε πρώτοι»;
Urrke: Παραδόξως, ποτέ δεν το σκέφτηκα έτσι. Κυρίως επειδή ήξερα ότι οι επιλογές διασκευών των Hellacopters επικεντρώνονταν σε πιο πρόσφατες μπάντες, που ήταν μέρος της 90s “action rock επανάστασης” και/ή επηρέασαν τους Hellacopters ως μπάντα, συν ότι ήταν φίλοι τους. Όπως οι The Robots, The Turpentines, New Bomb Turks, Royal Cream, κ.λπ. Ακόμα έχω ένα βινύλιο αυτού του άλμπουμ που μου έδωσε ο Robert “Strings” Dahlqvist όταν μόλις είχε κυκλοφορήσει. Και τον επισκέφτηκα στη Στοκχόλμη για μια συναυλία των KISS… Το 2008. Είναι ακόμα σφραγισμένο και δεν έχει παίξει ποτέ… R.I.P. φίλε μου.
Rockpages.gr: Σε μια βιντεοσυνέντευξη που έδωσες πρόσφατα, είδα στο βάθος της αίθουσας το φλιπεράκι των KISS. Πόσο σημαντικοί ήταν οι KISS στην ανάπτυξη της σκανδιναβικής σκηνής;
Urrke: Αχα! Το είδες αυτό. Ωραία. Ναι, έχω αυτό το μηχάνημα από το 1994. Στα 90s έπαιζε πολύ, όταν έκανα πάρτι, από μέλη των Hellacopters, Backyard Babies, Powder Monkeys, Turpentines, κ.λ.π..
Μπορεί να φαίνεται κάπως αστείο ότι μια μπάντα όπως οι KISS επηρέασε την ανάπτυξη της σκανδιναβικής σκηνής, η οποία επικεντρωνόταν κυρίως στο garage rock και το street-punk. Αλλά το γεγονός είναι ότι σχεδόν όλοι σε αυτές τις μπάντες είχαμε μεγαλώσει σαν τεράστιοι οπαδοί των KISS στην παιδική μας ηλικία. Οπότε, νομίζω ότι είχε κάποια σημασία. Για παράδειγμα, η πρώτη φορά που γνώρισα τους Dregen και Nicke ήταν μετά από μια συναυλία των Hellacopters στην τότε πόλη μου, το Gävle, το 1996. Συναντηθήκαμε στο μπαρ μετά και αρχίσαμε να συζητάμε. Για μουσική, rock’n’roll, τους New York Dolls, τους MC5, τους Stooges, κ.λ.π. Και όταν καταλάβαμε ότι οι τρεις μας ήμασταν KISS-maniacs που εστίαζαν στους KISS των mid-70s, δεθήκαμε αμέσως με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο των φαν των KISS.
Rockpages.gr: Υποθέτω ότι έχεις γνωρίσει πολλούς καλλιτέχνες και μπάντες που ακολουθούσες και σου άρεσαν όταν ήσουν παιδί. Ποια συνάντηση ήταν η πιο αξέχαστη για σένα; Απογοητεύτηκες από κάποιον; Και κάποια αστεία, cool περιστατικά που θες να μοιραστείς;
Urrke: Ω ναι. Σίγουρα. Ήταν υπέροχο να περιοδεύω με τον Marky Ramone στη Σκανδιναβία και την Ευρώπη το 2001. Τι αξιαγάπητος τύπος! Επίσης, ήταν καταπληκτικό να περιοδεύω με τους Hanoi Rocks το 2005. Εγώ και ο Andy McCoy τα πήγαμε εξαιρετικά. Μια άλλη ωραία ανάμνηση ήταν η συνάντηση με τον Joey Ramone στη Νέα Υόρκη μαζί με τον Carl από τη White Jazz/Wild Kingdom. Και με τον Wayne Kramer (MC5) στα παρασκήνια στη Στοκχόλμη. Glen Matlock, Iggy…
Αλλά η πιο αξέχαστη ήταν όταν ήμουν μέρος μιας περιοδείας KISS-convention στην Ευρώπη το 1994, με τον Peter Criss ως ειδικό καλεσμένο. Μια μέρα, στη Γερμανία, ήμουν με τον Peter Criss και τέσσερις άλλους σε τουριστική περιήγηση στο Βερολίνο. Βγάλαμε φωτογραφίες στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, στα απομεινάρια του Τείχους κ.λπ. Τελειώσαμε το απόγευμα σε μια pub. Όλοι οι άλλοι γύρισαν στο ξενοδοχείο εκτός από εμένα και τον Peter. Μείναμε εκεί και μιλούσαμε. Ήταν μια εντελώς σουρεαλιστική εμπειρία να κάθομαι σε μια παμπ στο Βερολίνο και να μιλάω με τον Peter Criss, πίνοντας μπύρες. Ήταν ανοιχτός και καλός, μου είπε ιστορίες από τους πρόσφατους σεισμούς στο Los Angeles και πως το σπίτι και τα υπάρχοντά του καταστράφηκαν. Εφόσον ήμασταν στο Βερολίνο μιλήσαμε και για τον Β’Παγκ. Πόλεμο και που είπε ότι για τους γονείς του Paul και του Gene και «όλα αυτά». Τότε, στα 1994, πολλά από τα πράγματα που μου είπε, δεν ήταν ακόμα γνωστά. Τα μέλη των KISS δεν είχαν εκδώσει ακόμα τις αυτοβιογραφίες τους.
Στο δρόμο για το ξενοδοχείο, λίγο μεθυσμένοι, έλεγε στους περαστικούς ότι ήμασταν τουρίστες και ρωτούσε αν ήξεραν τον δρόμο για το καταφύγιο του Χίτλερ. Κανείς δεν το βρήκε αστείο. Ήταν απλά ηλίθιο και τρελό.
Αργότερα στην περιοδεία, όταν είχε θυμώσει και ήταν κακόκεφος με είχε βρίσει. Αυτό με πλήγωσε λίγο, αλλά δεν το κράτησα. Ήξερα πως ήταν με τις μέρες του και αυτό είχε να κάνει περισσότερο με εκείνον, παρά με εμένα.
Rockpages.gr: Κάποιοι λένε ότι «το ροκ είναι νεκρό», όπως και ο Gene Simmons. Τι πιστεύεις; Βλέπεις νέες πεινασμένες μπάντες να εμφανίζονται;
Urrke: Ο Gene Simmons λέει πολλά για να τραβήξει προσοχή. Αλλά το rock δεν είναι νεκρό. Είναι προφανές. Ίσως να μην είναι το «μεγάλο πράγμα» σε 10-20 χρόνια… δεν ξέρω. Με καλλιτέχνες όπως οι Taylor Swift, Ο Kendrick Lamar και ο Ed Sheeran, οι AC/DC και οι υπόλοιποι ακόμα ξεπουλάνε στάδια. Αλλά νέες μπάντες; Βλέπω νέες και πεινασμένες μπάντες να βγαίνουν συνέχεια. Δεν πιάνουν πολλές τη «μεγάλη επιτυχία», όμως. Θα δούμε. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος!
Rockpages.gr: Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν η White Jazz και η Wild Kingdom στην εξάπλωση του rock’n’roll στη Σκανδιναβία και στην Ευρώπη;
Urrke: Νομίζω πως σήμαιναν και σημαίνουν πολλά. Γιατί ήταν ανεξάρτητες εταιρείες και σαν τέτοιες σκέφτονταν και δούλευαν με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από της μεγάλες πολυεθνικές, όπως η Universal, η Warner, η Sony κλπ. Αυτοί οι δεινόσαυροι αναζητούσαν άμεσα την επιτυχία. Αν δεν την πετύχαιναν, απέλυαν τα συγκροτήματά τους. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που δουλεύουν οι ανεξάρτητες εταιρείες. Επίσης, η White Jazz και η Wild Kingdom γνώριζαν τις μπάντες και τους μουσικούς προσωπικά. Το ενδιαφέρον τους για τη μουσική και τη σκηνή ήταν αυθεντικό. Δεν τους ενδιέφερε να «πουλήσουν» κάτι που θα τους έφερνε κέρδος.
Rockpages.gr: Φανταζόμαστε τη rock σκηνή στη Σουηδία σαν έναασταμάτητο πάρτυ με σπουδαίες μπάντες, τρομερή μουσικη, όλοι να είναι μισο-μεθυσμένοι, να διασκεδάζουν, να γνωρίζονται μεταξύ τους, να κάνουν σεξ, ναρκωτικά, να παίζουν όλοι στις ίδιες μπάντες με τους
άλλους… Είναι έτσι
Urrke: Χαχα! Μερικές φορές ναι, άλλες όχι. Αλλά δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά! Χαχα! Cheers και ευχαριστώ πολύ!
