Το πρόγραμμα τηρήθηκε στην ώρα του και πρώτοι στη σκηνή βγήκαν οι Σουηδοί Eleine, οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι από την τραγουδίστριά τους. Σας έχει τύχει ποτέ να δείτε ένα συγκρότημα που δεν ξέρετε και αυτή η εμφάνιση να μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας; Ε, αυτή ΔΕΝ ήταν μια τέτοια περίπτωση. Το μονδέρνο/ατμοσφαιρικό metal τους στο στυλ των Lacuna Coil/Within Temptation δεν έλεγε και πολλά. Καλό μεν το ομοιόμορφο ντύσιμο των μελών και η προσπάθειά τους να ξυπνήσουν το κοινό, αλλά όταν μου βγάζεις στο τέλος της εμφάνισης selfie με το κοινό με τη βοήθεια selfie stick και λες (με brutal φωνή) ότι μας περιμένεις στην είσοδο για να βγάλουμε selfie μαζί, την έχεις χάσει την μπάλα. Η Eleine ναι μεν είναι μια όμορφη γυναίκα, ασχολείται έτσι κι αλλιώς επαγγελματικά με το modeling, αλλά όταν στις φωτογραφίες και τα live τους φοράει μόνο τα απολύτως απαραίτητα δεν μπορώ να την πάρω σοβαρά. Μουσική ήρθαμε να ακούσουμε, όχι να δούμε τα βυζιά σου.
Η συνέχεια ανήκε στους γείτονές μας εξ Ιταλίας, The Foreshadowing. Ιδρύθηκαν το 2005 και έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα τέσσερα full-lengths, με πιο πρόσφατο το φετινό “Seven Heads Ten Horns”. Εδώ τα πράγματα σοβάρεψαν. Πολύ ωραίο atmospheric doom metal που θύμιζε συγκροτήματα όπως οι My Dying Bride, Swallow The Sun και Draconian χωρίς τα brutal φωνητικά. Μελαγχολική ατμόσφαιρα, πένθιμες μελωδίες και η ιδιαίτερη φωνή του Marco Benevento ήταν από τα στοιχεία της μουσικής τους. Με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, έπαιξαν για 50 περίπου λεπτά και κέρδισαν πολλά άτομα από το κοινό. Οι fan του ήχου ας τους τσεκάρουν και δεν θα χάσουν.
Η ώρα περνούσε, το Κύτταρο είχε γεμίσει ασφυκτικά και επιτέλους οι Πορτογάλοι ανέβηκαν στη σκηνή. Ξεκίνησαν όπως ήταν λογικό με τραγούδια από το καινούριο τους album, “Extinct”, το οποίο είχε και την τιμητική του αφού έπαιξαν έξι από τα δέκα κομμάτια του. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός. Ο Fernando Ribeiro είναι ένας τρομερός frontman, ο οποίος έδινε τη δική του παράσταση. Δεν σταματούσε να μας ευχαριστεί και να αναφέρει τον ξεχωριστό δεσμό που έχουν οι Moonspell, και οι Πορτογάλοι γενικά, με τη χώρα μας και αποτυπώνεται σε κοινά στοιχεία όπως είναι το καλό φαγητό, οι ωραίες γυναίκες και…ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο.
Στη σκηνή ανέβηκε και η Maxi Nil (Jaded Star, ex-Visions Of Atlantis), μία από τις πιο όμορφες φωνές του ελληνικού σκληρού ήχου, για να τραγουδήσουν μαζί το “Luna”. Πολλά τραγούδια ακούστηκαν και από την πρώτη περίοδο του συγκροτήματος, εξάλλου το ιστορικό “Irreligious” συμπληρώνει φέτος είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του. Βλέποντας αυτή την εμφάνιση, ακούγοντας ύμνους όπως τα “Opium”, “Alma Mater”, “Full Moon Madness”, “Everything Invaded” και “Night Eternal” καταλαβαίνεις ότι οι Moonspell έχουν χτίσει ένα μεγάλο μέρος του οικοδομήματος που λέγεται gothic metal. Και κάθε χρόνο να έρχονται, εκεί θα είμαστε. Long Live Lusitanian Metal.
Γιώργος Τερζάκης
Setlist: Breathe (Until We Are No More), Extinct, Night Eternal, Opium, Awake, The Last Of Us, Medusalem, Ruin & Misery, Luna, Malignia, Vampiria, An Erotic Alchemy, Ataegina, Alma Mater. Encore: Everything Invaded, The Future Is Dark, Full Moon Madness
{galleryLiveReports/2016/Moonspell}{/gallery}
