Το να μιλάς με μουσικούς που θαυμάζεις είναι πάντα κάτι ξεχωριστό. Ο Fernando Ribeiro, εκ των ιδρυτών και τραγουδιστής των τεράστιων Moonspell, είναι ένας από αυτούς. Σε μία πολύ μεγάλη και ενδιαφέρουσα συζήτηση, μιλήσαμε για το concept πίσω από το νέο υπέροχο album της μπάντας, “Hermitage”, για το πόσο χάλια τα έχουν πάει οι χώρες μας στη διαχείριση της πανδημίας, την αγάπη του για την Ελλάδα, καθώς και για άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Συνέντευξη: Γιώργος Τερζάκης
Rockpages.gr: Γεια σου Fernando, πώς είσαι;
Fernando Ribeiro: Μια χαρά, στο σπίτι, περιμένοντας καλύτερες μέρες.
Rockpages.gr: Όπως όλοι μας. Νέο album, τριάμισι χρόνια μετά το “1755”. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι εξεπλάγησαν από τη νέα κατεύθυνση και τη διαφορετική προσέγγιση στα τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου εμού. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για αυτό;
Fernando Ribeiro: Ελπίζω ότι είναι καλό. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιδράσεις στη μουσική. Για εμάς, έχει να κάνει με την ελευθερία. Είσαι ελεύθερος να σου αρέσει, είσαι ελεύθερος να το μισήσεις. Όσο είσαι ευγενικός, δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Νομίζω ότι με τους Moonspell οι άνθρωποι εκπλήσσονται μερικές φορές και επιτρέπω στον εαυτό μου να εκπλαγεί από την έκπληξή τους. Αλλά αν ακούσεις όλους τους δίσκους μας, ακόμα και τους πιο «έντονους» δίσκους όπως το “1755”, είναι προφανές ότι θα φτιάχναμε ένα πιο ατμοσφαιρικό album. Μας αρέσει να εκπλησσόμαστε κατά τη διαδικασία, την κρατάει ενδιαφέρουσα ειδικά όταν έχεις τόσο μεγάλη δισκογραφία και σχεδόν τριάντα χρόνια στην πλάτη σου. Αλλά στο τέλος της ημέρας, δεν έχουμε πραγματικά κάποιο σχέδιο. Δεν θέλουμε να σοκάρουμε, δεν θέλουμε να εκπλήξουμε, απλά θέλουμε να κάνουμε μουσική. Σε πολύ κόσμο αρέσει από την πρώτη στιγμή, πολλοί λένε ότι χρειάζεται λίγο χρόνο για να το καταλάβουν. Συνολικά, πιστεύω ότι έχουμε πολύ καλή ανταπόκριση, πολύ καλές πωλήσεις, οπότε φαίνεται ότι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κάνουν αυτό το ταξίδι που είναι το “Hermitage”.
Rockpages.gr: Να φεύγεις μακριά. Μου φαίνεται ότι αυτή είναι η ιδέα του album, όπως φαίνεται στο εξώφυλλο όπου ένας άντρας φεύγει από μια μεγάλη πόλη. Οι στίχοι επίσης κινούνται στα ίδια επίπεδα. Αποτελεί αυτό κάποια δήλωση από το συγκρότημα;
Fernando Ribeiro: Νομίζω ότι άνθρωπος σημαίνει σύγχυση. Σημαίνει να μην ξέρεις τι θέλεις. Σημαίνει να παίρνεις αποφάσεις. Με ένα album σαν αυτό, με τους στίχους να μιλάνε για φυγή, να κρατάς αποστάσεις και να γυρίσεις την πλάτη σου στις σύγχρονες συμβάσεις, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι εγώ θέλω να το κάνω. Κάνω απλώς ένα album και είναι ποίηση, φιλοσοφία και μεταφορές. Αυτό που πιστεύω είναι ότι έχουμε ανάγκη αυτήν τη στιγμή. Νομίζω ότι έχουμε κακοποιήσει τον εαυτό μας, τον κόσμο μας και τους φίλους μας με κάθε δυνατό τρόπο. Όταν άρχισα να γράφω το album το 2017, πριν κλειστούμε στο σπίτι σαν ερημίτες του Covid, ήμασταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλο και έπρεπε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Όταν άρχισα να διαβάζω για ερημίτες, έμαθα ότι έφυγαν και όταν βρήκαν την ηρεμία τους, επέστρεψαν. Και όταν επέστρεψαν, βοηθούσαν τον κόσμο και προσέφεραν στην κοινωνία. Γι’ αυτό και είναι τόσο ενδιαφέρον θέμα. Το εξώφυλλο είναι συμβολικό, δεν ξέρεις πού πηγαίνει αυτός ο άντρας. Ίσως πηγαίνει σε άλλη πόλη ή στην έρημο ή σε μια σπηλιά. Είναι ένα album σχετικά με τη μοναξιά αλλά δεν είναι ένα album που σου λέει «φύγε». Βέβαια, εάν δεν έχεις τίποτα άλλο να προσφέρεις στον κόσμο, ίσως είναι καλύτερο να φύγεις αλλά αναζητώντας το.
Rockpages.gr: Είπες ότι άρχισες να γράφεις το album το 2017. Αρχικά, σκέφτηκα ότι η κατάσταση που ζούμε από τον περασμένο χρόνο ή η αποχώρηση του πρώτου drummer και ιδρυτικού μέλους σας, Miguel Gaspar, επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα. Είχατε πιο μελωδικές και ατμοσφαιρικές δουλειές στο παρελθόν, όπως τα “Sin/Pecado”, “The Butterfly Effect” και “Omega White” αλλά τίποτα σαν το “Hermitage”. Τι σας έκανε να ακολουθήσετε αυτό το δρόμο;
Fernando Ribeiro: Αφού κάναμε ένα album τόσο οπερετικό, με πολλά συμφωνικά στοιχεία και στα πορτογαλικά όπως το “1755”, θέλαμε να κάνουμε κάτι ριζικά διαφορετικό. Μου αρέσει πολύ το “1755” και πρόκειται να κάνουμε ένα άλλο πορτογαλικό album στο μέλλον αλλά κουράστηκα από το «τόσο πολύ» στη μουσική. Όχι μόνο στους Moonspell αλλά σε όλα τα νέα συγκροτήματα που ακούω. Έτσι, ήθελα να φτιάξω ένα album με ουσία. Ένα πιο μελωδικό, μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό album μας δίνει το χώρο να πειραματιστούμε. Μας έπιασε επίσης σε ένα σταυροδρόμι. Μετά την περιοδεία με τους Rotting Christ, όπου έφυγε ο Miguel, ένιωσα ότι έπρεπε να έχουμε ένα πιο απαιτητικό μουσικό έργο χωρίς δεσμεύσεις. Μίλησα πολύ με τον Σάκη από το Rotting Christ για αυτό. Ήταν αυτός που μου είπε να κάνω μια πιο κλασική προσέγγιση στο εξώφυλλο. Ο Pedro Paixão και ο Ricardo Amorim ως συνθέτες είχαν την ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν. Ακούσαμε πολύ progressive rock, space rock, post-rock και post-metal. Όσον αφορά την αποχώρηση του Miguel από το συγκρότημα, ήταν λυπηρό για όλους αλλά πρέπει να πω ότι δεν έγραψε ποτέ μουσική για τους Moonspell. Ίσως η απάντηση στην ερώτηση είναι «λίγο από όλα αυτά».
Rockpages.gr: Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να συνθέσετε τα τραγούδια και πόσο άλλαξαν μέχρι να ηχογραφηθούν; Επίσης, γιατί αποφασίσατε να συνεργαστείτε με καινούριο παραγωγό αυτή τη φορά;
Fernando Ribeiro: Σχεδόν τρία χρόνια επειδή είχε πολλά στάδια. Δεν περιμέναμε ότι η περιοδεία για το “1755” θα διαρκούσε τόσο πολύ. Πριν από την τελευταία μας περιοδεία το 2019 κάναμε ένα demo και σκέφτηκα ότι συμβιβαζόμασταν, προσπαθώντας να τους κρατήσουμε όλους ευτυχισμένους. Οπότε προχωρήσαμε σε πολλές αλλαγές, δίνοντας προσοχή στις μικρές λεπτομέρειες. Στη συνέχεια ο Miguel έφυγε από το συγκρότημα και ο Hugo Ribeiro ήρθε που βοήθησε στο να βάλει τα μέρη του. Όσο για τον παραγωγό, μας πρότειναν τους γνωστούς μας Tue Madsen και Jens Bogren αλλά αποφασίσαμε να επιλέξουμε τον Jaime Gomez Arellano. Αγαπάμε τη δουλειά του σε πιο progressive συγκροτήματα και επίσης τη δουλειά του με τους Paradise Lost, ειδικά τον ήχο του “Obsidian”.
Rockpages.gr: Γιατί επιλέξατε αυτό τη διασκευή από τους Candlemass;
Fernando Ribeiro: Καταλήγω να επιλέγω όλες τις διασκευές και μερικές φορές οι συμπαίκτες μου εκπλήσσονται από αυτές, όπως αυτή που κάναμε για το “1755” από μια βραζιλιάνικη μπάντα, τους Os Paralamas Do Sucesso. Όταν ακούσεις το πρωτότυπο, σου μοιάζει για σαπουνόπερα. Αλλά το κάναμε πολύ σκοτεινό σε στυλ Type O Negative. Ένα συγκρότημα που άκουγα πολύ κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του “Hermitage” ήταν οι Candlemass και νομίζω ότι μπορείς να βρεις τις doom επιρροές μέσα στο δίσκο. Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι ότι είναι η μόνη μπάντα που ενσωματώνει πλήρως την ιδέα των ερημιτών, των μοναχών και της μοναξιάς. Πιστεύω ότι το “Darkness In Paradise” ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του album. Ακόμη και ο Leif Edling το άκουσε και του άρεσε πάρα πολύ. Είναι μία από τις αγαπημένες μου μπάντες και χαίρομαι πολύ που είμαστε πλέον στην ίδια εταιρεία, την Napalm Records.
Rockpages.gr: Τι σχέδια υπάρχουν για την προώθηση του δίσκου τη συγκεκριμένη περίοδο, αν μπορούν να γίνουν με την κατάσταση να είναι έτσι όπως είναι.
Fernando Ribeiro: Αυτό το έτος είναι πολύ χειρότερο. Το 2020 δώσαμε τέσσερις συναυλίες στην Πορτογαλία. Μεταδώσαμε σε live streaming μία από αυτές, όταν παίξαμε μία μέρα μετά το Halloween. Έχω δει πολλά live streamings που ήταν χάλια, ήταν σαν η μπάντα να κάνει πρόβα, οπότε προσπαθήσαμε να το κάνουμε πραγματικά καλό. Αν πάτε στο επίσημο κανάλι των Moonspell στο YouTube, είναι διαθέσιμο για όλους. Ίσως θα κάνουμε ένα ακόμη φέτος, θα δούμε. Όσο για το μέλλον, έχουμε όλες αυτές τις προγραμματισμένες συναυλίες από το προηγούμενο έτος αλλά εξαρτάται από τη χώρα. Για παράδειγμα, η Πορτογαλία δεν κατάλαβε μέχρι τώρα ότι πρέπει να ζήσει με τον ιό. Τώρα θα προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε το καλύτερο από το 2021, θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε το συγκρότημα σε λειτουργία και με όλες τις δυσκολίες. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το έτος δεν θα επαναληφθεί. Θα προσπαθήσουμε να ανακοινώσουμε κάποιες περιοδείες για το 2022 και κάποιες συναυλίες για το 2021 αλλά, όπως είπα προηγουμένως, εξαρτάται από τη χώρα.
Rockpages.gr: Έχει επικοινωνήσει κάποιος μαζί σας για να έρθετε στην Ελλάδα;
Fernando Ribeiro: Πρώτα απ’ όλα, θέλω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία και να ζητήσω συγνώμη που δεν παίξαμε στην Αθήνα τις τελευταίες δύο φορές. Την πρώτη, το 2019, δεν ήταν τόσο δικό μας λάθος καθώς ήμασταν στην Ιταλία και ο καιρός δεν μας επέτρεψε να ταξιδέψουμε. Όσο για τη δεύτερη, το 2020, βρισκόμασταν σε πολύ άσχημη κατάσταση ως συγκρότημα, σχεδόν διαλύσαμε. Φαίνεται όμως ότι ο κόσμος θέλει ακόμα να έρθουμε εκεί. Μέχρι στιγμής, δεν είχαμε επαφές αλλά διοργανώνουμε μια περιοδεία που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα για τον Μάιο του 2022. Όχι το 2021 φυσικά, αν έρθω εκεί, θα έρθω ως τουρίστας επειδή μου λείπει. Πιστεύω όμως ότι ένα χρόνο από τώρα θα μπορέσουμε να παίξουμε στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, μια πόλη που απογοητεύσαμε και ζητώ ξανά συγγνώμη για αυτό. Είναι μια καταπληκτική πόλη για να επισκεπτόμαστε και να παίζουμε.
Rockpages.gr: Υπάρχει μια ειδική σύνδεση μεταξύ του Moonspell και των Ελλήνων οπαδών, σωστά;
Fernando Ribeiro: Ναι, και όχι μόνο αυτό. Εννοώ ότι η περιοδεία με τους Rotting Christ είναι πάντα δύσκολη. Και μόνο η μεγάλη μας φιλία και ο ίδιος τρόπος σκέψης μας επιτρέπουν να σπάσουμε όλα τα εμπόδια και να κερδίσουμε οποιαδήποτε πρόκληση. Μερικές φορές λέω ότι οι Πορτογάλοι είναι σαν τους Έλληνες. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί αλλά μερικές φορές δεν χρειάζεται να μιλάμε, απλώς κοιτάμε ο ένας τον άλλον και καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Είναι σαν μια δική μας νοτιοευρωπαϊκή σύνδεση. Οι χώρες είναι πολύ διαφορετικές, δεν έχουμε τόσες πολιτιστικές ή γεωγραφικές συνδέσεις αλλά βρίσκομαι πιο δεμένος στον ελληνικό λαό. Μου αρέσει επίσης η ελληνική φιλοσοφία και ο πολιτισμός. Ήμουν πιθανώς ένας από τους λίγους μουσικούς από metal συγκροτήματα που ζήτησαν να δουν τον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη, ενώ οι άλλοι ήθελαν να πάμε για μπύρες.
Rockpages.gr: Όσον αφορά την Πορτογαλία, μετά από τόσα χρόνια μόνο μια μπάντα έρχεται στο μυαλό όταν η συνομιλία πηγαίνει στο metal. Είστε οι μόνοι που πέτυχαν παγκόσμια επιτυχία, περιοδεύσατε πολλές φορές και είστε ένα καθιερωμένο όνομα στη σκηνή. Γιατί πιστεύεις ότι κανένας άλλος δεν έχει πετύχει κάτι τέτοιο;
Fernando Ribeiro: Μερικές φορές πιστεύω ότι τα πορτογαλικά συγκροτήματα δεν καταλαβαίνουν το επίπεδο αφοσίωσης που πρέπει να έχεις, ανεξάρτητα από το αν είσαι καθιερωμένο συγκρότημα ή όχι. Βλέπω συγκροτήματα από άλλες χώρες και εργάζονται καθημερινά για να κάνουν το όνομά τους μεγαλύτερο. Εμείς στην Πορτογαλία έχουμε πολλούς οπαδούς. Το “Hermitage” ήταν τρεις εβδομάδες πρώτο στα charts. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, ήταν πολύ δύσκολο. Ένα πράγμα που δεν κάναμε είναι να έχουμε προκατάληψη για το να γίνουμε μεγαλύτεροι. Μερικές φορές οι άνθρωποι εδώ προτιμούν να μένουν underground και αυτή είναι μια δικαιολογία για να μην δοκιμάσουν τους εαυτούς τους. Τους αρέσει να μένουν μέσα, στο σπίτι της μητέρας τους, να τρώνε το φαγητό της μητέρας τους. Επίσης, όταν ξεκινήσαμε η metal σκηνή εδώ δεν ενδιαφερόταν να κάνει πρωτότυπη μουσική. Ήθελαν να είναι οι Πορτογάλοι Sepultura, Machine Head, Metallica, Iron Maiden. Και ήταν χαρούμενοι γι’ αυτό. Εμείς δεν θέλαμε να γίνουμε κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω λοιπόν πραγματικά την απάντηση, αλλά σίγουρα κάτι πάει πολύ στραβά.
Rockpages.gr: Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Fernando. Μπορείς να αφήσεις ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς αν θες.
Fernando Ribeiro: Ελπίζω να μας αγαπούν ακόμα. Τους προσκαλώ όλους να ακούσουν το “Hermitage” και να φτιάξουν τη δική τους γνώμη για αυτό. Ελπίζω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε ένα από τα αγαπημένα μας μέρη για να παίζουμε. Ανυπομονώ να σας δω το 2022 και μαζί να γιορτάσουμε όχι μόνο το “Hermitage” αλλά και όλη την ιστορία των Moonspell.
