Χρόνια τώρα έχουν πάρει την κατιούσα, αυτό δεν αποτελεί νέο. Με το “Illud Divinum Insanus” το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι μπορούν να ξεπεράσουν τον κακό τους εαυτό.

Για τα δεδομένα της μπάντας, καταρχάς, ο δίσκος είναι παράξενος. Πρόκειται για ένα αποτυχημένο πείραμα συνδυασμού του industrial με το death metal, για το οποίο πείραμα έγινε (εκτεταμένη) χρήση ηλεκτρονικών εφέ και όχι μόνον. Το drumming δεν ακούγεται καθόλου φυσικό, είναι ανέμπνευστο, εκτός του ότι είναι και πολύ «μπροστά». Τα φωνητικά του David Vincent γίνονται αγνώριστα. Πότε πιο hardcore, πότε πιο καθαρά, πάντως ακούγονται άσχημα.
 
Υπάρχουν και τέσσερα κλασικά κομμάτια (“Blades For Baal”,“Nevermore”, “Beauty Meets Beast”, “Radikult”), τα οποία απλώς μας θυμίζουν ότι οι Morbid Angel ανήκουν στους ηγέτες της death metal σκηνής της Φλόριδας και ότι ο Trey Azagthoth ξέρει να γράφει απίστευτα riffs.
 
Δεν ξέρω σε τι ακριβώς στόχευσαν με αυτή την κυκλοφορία, αλλά απέτυχαν παταγωδώς.