Η απόφαση των Mr. Big να συνδυάσουν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους (The Big Finish Tour) με ένα τελευταίο studio album χαιρετίστηκε από όλους τους οπαδούς τους εκεί έξω καθώς όλοι ήθελαν να ακούσουν μερικά ακόμη νέα τραγούδια από αυτή τη super band σε ένα δίσκο αφιερωμένο στον πρόωρα χαμένο drummer τους, Pat Torpey. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ πιο ταιριαστό κύκνειο άσμα για τους Mr. Big από το “Ten” για πολλούς λόγους. Ο πιο σημαντικός από αυτούς είναι η ποιότητα των συνθέσεων –κάτι σχεδόν αυτονόητο για μουσικούς όπως οι Gilbert, Sheehan, Martin και D’Virgilio- που θυμίζουν κατευθείαν τον χαρακτηριστικό ήχο των Αμερικανών. Είναι και αυτή φωνή του Eric Martin, διάολε, που έχει παραμείνει αναλλοίωτη στο χρόνο.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μπούμε στη διαδικασία συγκρίσεων με τα τρία πρώτα albums των Mr. Big αφού κάτι τέτοιο είναι ανούσιο και ανεδαφικό. Όμως το να ακούς το 2024 έναν καθαρόαιμο, αμερικάνικο hard rock δίσκο με όλες τις επιρροές από Van Halen, τα blues, το rock n’ roll ακόμη και το glam rock των 70ς μέσα από αψεγάδιαστες συνθέσεις είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό από μόνο του. Ειδικά στην εποχή μας που ο hard rock ήχος σχεδόν μονοπωλείται δισκογραφικά από τη Σουηδία. Κάθε τραγούδι που απαρτίζει το “Ten” είναι ηχητικά διαφορετικό αλλά για έναν περίεργο λόγο καθένα από αυτά αποτελεί και αναπόσπαστο κομμάτι του καμβά που ζωγράφισαν οι Mr. Big με το “Ten”. Πολλά συγχαρητήρια και ένα κομμάτι του εαυτού μου ελπίζει ενδόμυχα να μην είναι αυτό το τέλος των Mr. Big. Το hard rock τους χρειάζεται…
Highlight: Η αποχαιρετιστήρια περιοδεία των Mr. Big έφτασε μέχρι τη Βουλγαρία…η χώρα μας ήταν ξανά εκτός προγράμματος από ένα hard rock σχήμα.
