Η σόλο καριέρα του Myles Kennedy ξεκίνησε λίγο διστακτικά με έναν (καλό) ως επί το πλείστον ακουστικό singer/songwriter δίσκο, το «Year of the Tiger», για να ακολουθήσει το «Ides of March» με κανονική, πλήρη rock συνοδεία. Καλώς κατά τη γνώμη μου, γιατί η φωνή του Kennedy κάποιες φορές επισκιάζει το πόσο ικανός κιθαρίστας, riff writer και συνθέτης είναι.
Τώρα, στο «The Art of Letting Go» ξεδιπλώνει το πλήρες εύρος της μουσικής του ταυτότητας, εξαιρουμένης της πιο heavy πλευράς του την οποία κρατά για τους Alter Bridge. Μιας και τους αναφέραμε, όχι δεν έχουμε να κάνουμε εδώ με ένα άλμπουμ της καθηλωτικής ποιότητας του «Pawns & Kings» – καλή αφορμή να κάνει κανείς μια επανάληψη – αλλά και πάλι, πόσους εκπροσώπους του σύγχρονου hard rock ξέρετε που είναι ικανοί να γράψουν και να ερμηνεύσουν ένα «Eternal Lullaby» ή το πολύ ενδιαφέρον «How the Story Ends» με το οποίο κλείνει η αυλαία του άλμπουμ; Δώστε στο «The Art of Letting Go» μια ευκαιρία και ανανεώστε το ραντεβού σας με την ευρύτερη AB οικογένεια το 2025 για νέο σόλο άλμπουμ Mark Tremonti αλλά και Slash ft. Myles Kennedy & The Conspirators. Για Creed όχι, ας μην το παρακάνουμε.
