Ρίχνοντας μια απλή ματιά στο line up αυτού του project σχήματος μπορεί κανείς να καταλάβει πολύ εύκολα τι πρόκειται ν’ ακούσει. Κι αυτό αφού όλα σχεδόν τα project των Doogie White και Bobby Rondinelli ακούγονται κάπως έτσι. Ναι, είναι ένα κράμα ήχων από Deep Purple, Rainbow, Whitesnake και των λοιπών συγγενών, είναι όμως εμφανείς και οι πινελιές του Derek Sherinian, ο οποίος δίνει πάντα το προσωπικό του ύφος σε όλες του τις δουλειές.
Το “Ambassadors Of The Hidden Sun” αποτελείται από έντεκα κομμάτια στο γνωστό, ζεστό ύφος των προαναφερθέντων θηρίων του rock, και σαν σύνολο κρίνεται αξιοπρεπές. Υπάρχουν κάποιες αρκετά καλές στιγμές με κορυφαία το “Rain” και γενικά είναι μια δουλειά που φαντάζει οικεία στ’ αυτιά των πιο παλιών ακροατών κυρίως. Η κυριότερη παρατήρηση που έχω να κάνω φορά τον Doogie White, έναν εξαιρετικό τραγουδιστή μεν, αλλά που μοιάζει εγκλωβισμένος στο να προσπαθεί να ακουστεί σαν Dio και Coverdale. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η φωνή του έχει και άλλες πτυχές, έτσι όμως στερεί το κάτι καινούργιο από ένα σχήμα σαν το οποίο έχουν συσταθεί αρκετά άλλα τα τελευταία χρόνια (βλ. Ela, Rondinelli, το προσωπικό του σχήμα, αυτά του Joe Lyn Turner και πολλά άλλα). Ναι μεν στους Rainbow του 1995 ακουγόταν θαυμάσια, σε ένα νέο σχήμα όμως θα έπρεπε πιστεύω να δείξει κάτι πιο δικό του.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, το album αυτό αποτελεί ένα καλό άκουσμα και καλό θα ήταν να τσεκαριστεί.
