Το ζέσταμα έγινε με τους Low Gravity Band, ένα instrumental συγκρότημα που θα μπορούσε άνετα να κοσμεί το soundtrack μιας ταινίας, να είναι το συγκρότημα που θα έπαιζε σε ένα κρουαζιερόπλοιο για να ψυχαγωγεί τους επιβαίνοντες με ένα υπέροχο κράμα blues και rock που προσωπικά μου θύμισε τους Dixie Dregs. Η τετράδα είναι άψογη παιχτικά και ηχητικά με τους Jason Leontidis (κιθάρα), Costas Stergiou (πλήκτρα), Mampre Kasardjian (μπάσο) και Sot Stone (τύμπανα) να στήνουν το δικό τους πάρτυ στη σκηνή και το κοινό που ακόμα μαζευόταν να τους απολαμβάνει.
Κατά τις 11 οι Nashville Pussy πέρασαν από τα καμαρίνια ανάμεσα στο κοινό στη σκηνή του κλαμπ γνωρίζοντας την αποθέωση από νωρίς. Πατώντας το σανίδι κάνουν ένα μικρό τεστ στον ήχο τους και ξεχύνονται στον αιφνιδιασμό με το “Kicked In The Teeth” των AC/DC. Βλέπετε οι περισσότερες μπάντες παίζουν μια διασκευή προς το τέλος, αλλά τούτοι εδώ δεν είναι σαν τις περισσότερες μπάντες κι έτσι ξεκινούν το ξέφρενο show τους. Ο κόσμος δεν αργεί να βρεθεί σε παραλήρημα. Οι πιο τολμηροί βγάζουν μπλούζες και αρχίζουν να πλακώνονται, άλλοι χορεύουν, άλλοι κουνιούνται κανείς δεν μένει ασυγκίνητος από αυτό το τσουνάμι ενέργειας που χτυπά το ΑΝ club μανιασμένο.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η “μηχανή” που λέγεται Ben Wilson έχει δώσει άλλη πνοή στο συγκρότημα με το τρομερό του παίξιμο. Επίσης, η Bonnie Buitrago, την οποία δεν έχουμε ξαναδεί επί ελληνικού εδάφους κάνει εξαιρετική δουλειά στο μπάσο με αξιοπρεπή σκηνική παρουσία δίπλα στη λυσασμένη Ruyter Suys που όπως πάντα κάνει τα δικά της, περισσότερα για αυτά σε λίγο. Ο μαέστρος Blaine δίνει τα ρέστα του σε ρόλο θυριοδαμαστή να φτύνει τους στίχους και να παίζει ενώ ποτίζει το έτερον ήμισυ Jack Daniels.
Η Ruyter τα δίνει πραγματικά όλα σαν σίφουνας επί σκηνής, σαν το Tasmanian devil. Δεν στέκεται ούτε δευτερόλεπτο. Κάνει γκριμάτσες, δεύτερα φωνητικά, ρίχνει κατακόρυφες κλωτσιές στον αέρα, παίζει με το κοινό και φυσικά γαζώνει με το ταυράκι της. Παίζει όρθια, παίζει στα γόνατα, παίζει ξαπλωτή και στο τέλος “τελειώνει” με την SG ανάμεσα στα πόδια να βγάζει εξώκοσμους ήχους αφού προηγουμένως έχει ξηλώσει τις χορδές με τα δάχτυλα.
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πει κάτι παραπάνω για όλα αυτά που εκτυλίχτηκαν στο AN. Ένα παράπονο έχω να εκφράσω για την παρουσία του κόσμου που ειλικρινά την περίμενα πολύ πιο δυναμική. 250 άτομα δεν είναι αρκετά για το μεγαλείο των Nashville Pussy, για αυτό το αδάμαστο, αφιλτράριστο, εκκωφαντικό, χοντροκομμένο, σέξι, αληθινό rock’n’roll. Υποσχέθηκαν ότι θα ξανάρθουν του χρόνου και το ελπίζω γιατί μας λείπουν ήδη!
Γιάννης Δόλας
{galleryLiveReports/2018/NashvillePussy}{/gallery}
