Ποτέ δεν ήμουν μεγάλος fan των instrumental albums. Για να ακριβολογώ, δεν ήμουν καθόλου fan των instrumental albums. Είμαι της άποψης ότι απευθύνονται σε ένα περιορισμένο ακροατήριο (δεν είναι απαραιτήτως κακό αυτό, απλά το σημειώνω) και ότι ο εκάστοτε μουσικός που εμπλέκεται σε αυτό κάνει το παν προκειμένου να αναδείξει την τεχνική του δεινότητα παρά την απλότητα και την προσβασιμότητα της σύνθεσης αυτής καθαυτής. Ωστόσο, ο Neal Schon υπήρξε πάντα ένας από τους πιο μελωδικούς (και αγαπημένους μου) κιθαρίστες ενώ και στον τομέα της σύνθεσης τα πήγαινε πάντα περίφημα με τους Journey (επικουρούμενος, φυσικά, από το δίδυμο Perry/Cain).

Δεδομένων όλων των παραπάνω, είχα μία σχετική περιέργεια να ακούσω τη νέα solo δουλειά του Schon με τίτλο “The Calling”. Από το πρώτο άκουσμα, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ότι ο δίσκος είναι τελείως αυθόρμητος –αλλά όχι πρόχειρα δουλεμένος- και σου δίνει την αίσθηση του τζαμαρίσματος από ένα jazz-rock fusion group. Με χαρά διαπίστωσα ότι τύμπανα στο δίσκο παίζει ο τεράστιος πρώην drummer των Journey, Steve Smith ενώ ανάμεσα στους καλεσμένους συναντάμε και το όνομα του keyboard wizard, Jan Hammer (σε άλλη μία mini reunion με τον Schon).
 
Οι μελωδίες ξεχωρίζουν αμέσως και η ομώνυμη σύνθεση μαζί με το “True Emotion” φανερώνουν ότι το “The Calling” είναι ένα όχι μόνο εκλεκτικό αλλά και…εκλεκτό album.
 
Highlight: Ο Schon έχει ήδη έτοιμο και δεύτερο σερί solo album με φωνητικά αυτή τη φορά, αφού ανάμεσα στους καλεσμένους είναι ο Jack Blades και ο Marco Mendoza.
 

Tags