«Orvam», «Hegaiamas», «Norchestrion»: Η τριλογία ολοκληρώνεται και μάλιστα με τρόπο επιβλητικό, για να μην πω προφητικό ως προς το στιχουργικό περιεχόμενο. Με τους τρεις αυτούς δίσκους οι Need όχι μόνο υπογράφουν μερικές από τις καλύτερες prog κυκλοφορίες των τελευταίων ετών σε διεθνές επίπεδο, αλλά αφήνουν ως παρακαταθήκη ολοκληρωμένα μουσικά, αισθητικά/γλωσσοπλαστικά, καλλιτεχνικά εν γένει statements, με τρόπο που παραπέμπει στους Tool και στους Steven Wilson αυτού του κόσμου, κι ας είναι π.χ. οι Fates Warning εμφανέστερη επιρροή ηχητικά.
Ορθότατα επελέγη το «Nemmortal» ως πρώτο single, στο οποίο κλέβει την παράσταση η εθιστική μελωδία του δεύτερου μισού, την οποία θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γράψει ο Σάκης Τόλης, ενώ ξεχώρισα και το βαρύ και ασήκωτο riffing του «Bloodlux». Η spoken word παράδοση συνεχίζεται με τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του «V.a.d.i.s.», ενώ το ομώνυμο, παρότι εξαιρετικό, δεν είναι αυτή τη φορά το μακροσκελές magnum opus του δίσκου, που έρχεται λίγο αργότερα και ακούει στο όνομα «Ananke». Επίτηδες δεν θα σχολιάσω το φινάλε με το «Kinwind», για να εκπλαγούν όσοι δεν το έχουν ακούσει ακόμη όσο εξεπλάγην και ο ίδιος.
Τις μέρες που θα έρθουν καρτερούμε, για να δούμε αυτό το υλικό να αποδίδεται ζωντανά.
