Αυτή είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με τους Άγγλους Newman.Ως τώρα δεν είχα καταφέρει να ακούσω κανέναν από τους δέκα προηγούμενους δίσκους, ούτε να τους δω live και λυπάμαι γι’ αυτό, διότι η μπάντα είναι άκρως επαγγελματική και μόλις κυκλοφόρησαν ένα αρκετά άξιο αναφοράς hard rock melodic δίσκο, με κορυφαία παραγωγή.
Το “Aerial” έχει ό,τι ακριβώς λείπει απλό τις περισσότερες παλιές hard rock μπάντες που κυκλοφορούν ακόμα δίσκους, έχει μόνο hits. Απ’ την αρχή έως το τέλος, το “Aerial” δεν έχει ανούσια γεμίσματα και παρατραβηγμένα κιθαριστικά σόλο. Έχει χωρέσει μέσα σε μία ώρα 12 αρκετά δουλεμένα κομμάτια με μουσική συνέπεια μεταξύ τους και τα hard rock φωνητικά που τους ταιριάζουν. Βέβαια, στο “High Τonight” παρατηρώ ένα περίεργο συνδυασμό στην εισαγωγή του, ο Steve Newman προσπαθεί να μιμηθεί λίγο Dio και η εισαγωγική μουσική μου ξυπνάει λίγο Marilyn Manson. Στη συνέχεια του κομματιού όμως ξαναβρίσκει και διατηρεί τη ταυτότητα του που είναι το μελωδικό hard rock. Φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν του πάει κιόλας αυτή η αλλαγή, αλλά τα πειράματα πάντα είναι επικίνδυνα να καταλήξουν λάθος.
Το ύφος που ακολουθεί ο Steve Newman πλησιάζει αρκετά σε αίσθηση τους Journey, αλλά εξαιτίας της παραγωγής μπλέκει αρκετά και τον ήχο των Gotthard με των Pretty Maids. Πίσω από το master του δίσκου είναι ο Harry Hess των Harem Scarem, ο οποίος έχει αφοσιωθεί τα τελευταία χρόνια αρκετά στο κομμάτι του recording.
Αγαπημένα κομμάτια “Can’t Stop Loving You”, “Vertigo(Leap Of Faith)”, και το “Two Sides”.
Όπως και το “Always Strangers” που κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις με την δυναμική του και τα έντονα πλήκτρα που το συνοδεύουν. Ενώ, η μπαλάντα “Still Bleeding” είναι από αυτές που θα ακούσεις και θα ξανακούσεις και δεν ανήκουν σίγουρα στη κατηγορία <<press forward>>*. Έχει hook και πόνο ταυτόχρονα. Γράφτηκε με σεβασμό στον ακροατή και όχι απλά για να μπει ένα ακόμα κομμάτι στο δίσκο. Δεν γράφονται εύκολα πια τέτοιες μελωδίες αν δεν τις νιώθεις!
Αναμφισβήτητα, από τα καλύτερα άλμπουμ του 2017.Μην τους χάσετε γιατί εμφανίζονται στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου!
Τα λέμε εκεί!
Mariza Koroniotaki
*Oταν ένα κομμάτι είναι τόσο αδιάφορο που σε αναγκάζει να πατήσεις επόμενο για να μην χρειαστεί να το ακούσεις όλο.
