Οι Night Demon ετοίμασαν ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς με τίτλο “Outsider”. Και όχι μόνο αυτό. Μιλάμε για το πιο ποικίλο και…περιπετειώδες album της καριέρας τους με μία συγκλονιστική ιστορία που θα μπορούσε κάλλιστα να γυριστεί ταινία ή σειρά στο Netflix. Επικοινωνούμε μέσω Zoom με τον Jarvis Leatherby για όλα τα περαιτέρω… Συνέντευξη: Σάκης Νίκας

Rockpages.gr: Jarvis, είναι υπέροχο που μιλάμε μαζί σου μετά από πέντε χρόνια. Ξέρεις, κάναμε μια συνέντευξη πριν από τη συναυλία που δώσατε στο Remedy Club, όπου παίξατε διασκευές σε κλασικά τραγούδια.

Jarvis Leatherby: Ναι, το θυμάμαι. Ήταν πολύ διασκεδαστικό.

Rockpages.gr: Πολλοί πιστεύουν ότι οι Night Demon ήταν ανενεργοί μεταξύ του 2017 και 2023, δηλαδή την περίοδο ανάμεσα στα δύο studio album. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ήσουν απασχολημένος κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σωστά; Και πρέπει να πω ότι μας προκάλεσες εφιάλτες με όλα αυτά τα 7” singles που κυκλοφόρησες! Ακόμα μου λείπει ένα από αυτά…

Jarvis Leatherby: (γέλια) Ναι, κυκλοφορήσαμε πέντε 7” singles τα οποία τα βάλαμε σε μια συλλογή πέρυσι. Μετά από αυτό περιοδεύσαμε ξανά και δώσαμε 100 συναυλίες πέρυσι. Ξέρεις, κάναμε τρεις παγκόσμιες περιοδείες για το “Darkness Remains”. Βγάλαμε ένα live album. Βγάλαμε μια πολυτελή έκδοση του “Darkness…” το 2018. Είχαμε 132 εβδομάδες επεισοδίων στο podcast. Ήμασταν πιο απασχολημένοι από ποτέ…εννοώ, αν κοιτάξεις το διάστημα μεταξύ των ολοκληρωμένων albums.

Rockpages.gr: Μόλις κυκλοφορήσατε νέο δίσκο. Ακολουθήσατε έναν διαφορετικό τρόπο ηχογράφησης ή ήταν στο κλασικό τρόπο ηχογράφησης των Night Demon;

Jarvis Leatherby: Ίδιος τρόπος ηχογράφησης, πραγματικά… είναι όλα ζωντανά, αλλά είναι διαφορετικό στο γεγονός ότι είναι ένας concept δίσκος. Και ασχολούμαστε με πολλά διαφορετικά θέματα, καθώς έχουμε επεκταθεί πολύ μουσικά, και είναι πραγματικά πολύ πιο progressive και πιο…ταξιδιάρικο για τον ακροατή. Ξέρεις, νιώθαμε ότι είχαμε καλύψει οτιδήποτε θα μπορούσαμε να καλύψουμε στο παραδοσιακό heavy metal αφού δεν υπάρχει ούτε ένα riff ή drum beat ή φωνητική γραμμή ή σόλο κιθάρας που να αφήσαμε ανεκμετάλλευτο στο τραπέζι. Σκεφτήκαμε, ας γράψουμε κάτι πιο δημιουργικό. Ξέρεις, δεν θέλαμε να είμαστε σαν τους AC/DC ή τους Slayer. Απλά δεν είμαστε αυτό το είδος μπάντας, ξέρεις, όπου απλά βγάζεις ένα album και οι άνθρωποι λένε: εντάξει, ξέρω ακριβώς πως θα ακούγεται, καταλαβαίνεις; Και μερικοί άνθρωποι είναι καλοί σε αυτό, καταλαβαίνεις;

Rockpages.gr: Ναι, φυσικά. Ξέρεις, απαντώντας σε αυτή την ερώτηση, καλύπτεις άλλες τρεις ερωτήσεις μου, αλλά θα επεκταθώ. Το πρώτο είναι το θέμα της κεντρικής ιδέας του δίσκου, του όλου concept. Και δεν θα μπορούσα να μην παρατηρήσω μία μεταφυσική θεματολογία στους στίχους. Θέλεις να μας πεις λίγα πράγματα περισσότερο για αυτό;

Jarvis Leatherby: Η ιστορία είναι βασικά για έναν νεαρό άντρα που μεγαλώνει σε ένα πολύ απομονωμένο περιβάλλον, μια ιδιαίτερη πόλη όπου κανείς δεν έχει…κανείς δεν μπορεί ποτέ να φύγει από την πόλη και κανείς δεν έχει έρθει ποτέ στην πόλη. Και περιβάλλεται από αυτό το πράσινο υπερφυσικό είδος ομίχλης, σχεδόν σαν το βόρειο σέλας ή κάτι τέτοιο, ξέρεις. Αλλά κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι είναι. Μεγαλώνει φροντίζοντας το νεκροταφείο. Η οικογένειά του διευθύνει το νεκροταφείο της πόλης και ο παππούς του πεθαίνει. Και νιώθει την ανάγκη να φύγει. Ξέρετε, όλοι έχουμε νιώσει αυτή την ανάγκη στο παρελθόν. Αν μεγαλώνεις σε ένα μικρό μέρος, όπως ο ήρωας μας, νιώθεις την ανάγκη να βγεις έξω, να δεις τον κόσμο ενάντια στις συμβουλές όλων. Έτσι, αποφασίζει να φύγει. Όταν το κάνει αυτό, κάνει ένα μακρύ ταξίδι και κάπως αποπροσανατολίζεται μέσα στην ομίχλη και ανακαλύπτει ότι καταλήγει στο ίδιο μέρος από το οποίο ήρθε, στην ίδια πόλη. Και έτσι μπερδεύεται και δεν ξέρει τι ακριβώς γίνεται. Όταν φτάνει στο μέρος, όμως, συνειδητοποιεί ότι όλοι όσοι γνωρίζει είναι διαφορετικοί. Τον γνωρίζουν κατά κάποιο τρόπο, αλλά αυτός δεν τους γνωρίζει πραγματικά. Βρίσκεται σε ένα είδος εναλλακτικής πραγματικότητας όπου οι άνθρωποι είναι όλοι ίδιοι, αλλά έχουν ζήσει μια διαφορετική ζωή. Αυτό είναι λίγο ενοχλητικό γι’ αυτόν μέχρι να έρθει σε επαφή με την άλλη εκδοχή του εαυτού του. Και όταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να κάνει κάποιες επιλογές. Βασικά, συμβαίνουν άσχημα πράγματα και πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αναλάβει την ταυτότητα του άλλου εαυτού του, ενώ όλη την ώρα προσπαθεί να επιστρέψει στην πραγματικότητά του. Οι άνθρωποι όμως αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά…

Rockpages.gr: Αυτό ακούγεται καταπληκτικό. Αυτό είναι μια υπέροχη ιστορία…για το Netflix! (γέλια)

Jarvis Leatherby: Ναι, λοιπόν, για να σου πω την αλήθεια, όλα ξεκίνησαν σαν μία ταινία στο μυαλό μου. Έγραψα ένα κινηματογραφικό σενάριο…σαν ένα αντίστοιχο κινηματογραφικό έργο. Και έτσι πέρασα πολύ χρόνο κάνοντας αυτό. Και μετά προσπαθήσαμε να προσαρμόσουμε την ιστορία στο concept του album γράφοντας παράλληλα το soundtrack αυτής της υποτιθέμενης ταινίας.

Rockpages.gr: Ακούγεται πολύ ωραίο. Τώρα που ανέπτυξες την όλη ιστορία και έχω μια ξεκάθαρη εικόνα του όλου πράγματος, το album είναι το τέλειο soundtrack.

Jarvis Leatherby: Ευχαριστώ πολύ. 

Rockpages.gr: Το δεύτερο μέρος της προηγούμενης απάντησής σου είναι τα progressive στοιχεία. Ίσως δεν είναι η σωστή λέξη αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. Χρησιμοποιείς κάποια ωραία breakdowns μετά τα σόλο, βάζεις mid-tempo μουσικά θέματα με αποτέλεσμα τα τραγούδια να αποκτούν ένα επιπλέον ενδιαφέρον. Ήταν λοιπόν μια συνειδητή προσπάθεια ή προέκυψε αυθόρμητα στο στούντιο;

Jarvis Leatherby: Το εκτιμώ αυτό. Λοιπόν, το θέμα είναι ότι η μουσική ακολουθεί την ιστορία, οπότε όταν συμβαίνει κάτι στην ιστορία, πρέπει να κάνεις μια δραματική αλλαγή σε αυτό, να δώσεις αυτό το αποτέλεσμα, καταλαβαίνεις; Για παράδειγμα, σε μια σκηνή καταδίωξης ή αν κάποιος είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και αναλογίζεται την ύπαρξή του, πρέπει να φτιάξεις ένα soundtrack γι’ αυτό. Ξέρεις, το album γράφτηκε για να παιχτεί ολόκληρο από την αρχή ως το τέλος. Οπότε μπορούμε να το παίξουμε ζωντανά χωρίς διακοπές και διαλείμματα. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο κομμάτι χωρισμένο σε οκτώ κεφάλαια. Όσον αφορά τα προοδευτικά στοιχεία, θα συμφωνήσω μαζί σου…όταν σκέφτεσαι progressive, σκέφτεσαι prog rock πράγματα…μακροσκελείς συνθέσεις που συχνά δεν οδηγούν πουθενά. Νομίζω ότι αυτό που πάντα δεν μου άρεσε στο progressive rock είναι ότι ενώ υπάρχουν πολλά φανταστικά στοιχεία στη σύνθεση σε κάποιο σημείο οι μουσικοί ξεφεύγουν και προσπαθούν απλώς να εντυπωσιάσουν τον ακροατή παίζοντας περίεργα θέματα. Εμείς, αντίθετα, δεν θέλουμε να «χάσουμε» τον ακροατή και είμαστε αφοσιωμένοι 100% σε αυτό. Ξέρεις, υπάρχουν κάποιες εκπλήξεις εκεί μέσα μουσικά, αλλά όχι με έναν κακόγουστο τρόπο, όχι με τον τρόπο του Frank Zappa που σε κάνει να ξύνεις το κεφάλι σου όταν το ακούς. Εκτιμώ όλα αυτά τα πράγματα ως μουσικός, αλλά δεν είναι ο στόχος μου σαν συνθέτης και το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να γράψω τα καλύτερα τραγούδια που μπορώ. Θέλω να πω, όλοι ξέρουμε ότι μπορούμε να παίξουμε, καταλαβαίνεις; Ειδικά στη σύγχρονη εποχή, είτε παίζεις τεχνικό death metal είτε ό,τιδήποτε άλλο προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τους πάντες με την τεχνική σου κατάρτιση χωρίς να δίνεις σημασία στο τραγούδι αυτό καθαυτό.

Rockpages.gr: Κάποιοι μπορεί να πουν ότι το album έχει διάρκεια μόνο 37 λεπτά. Αλλά αν το σκεφτείς, όλοι οι κλασικοί δίσκοι, όλα τα κλασικά heavy metal albums της δεκαετίας του ’80 είχαν αυτή τη διάρκεια, ξέρεις, 35 ή 40 λεπτά.

Jarvis Leatherby: Ακριβώς. Νομίζω ότι είναι κάτι θετικό, όχι κάτι αρνητικό.

Rockpages.gr: Θέλω να πω, πόσο περισσότερο χρειάζεσαι; Νομίζω οκτώ τραγούδια είναι μια χαρά. Όπως είπα, πολλοί άνθρωποι με τους οποίους έχω ήδη μιλήσει, έμειναν κάπως έκπληκτοι από αυτό όταν το άκουσαν για πρώτη φορά γιατί δεν ήταν αυτό που περίμεναν…ξέρεις…μόνο 37 λεπτά.

Jarvis Leatherby: Το καταλαβαίνω. Γιατί αν ήταν 80 λεπτά ή ένας δίσκος 78 λεπτών, νομίζω ότι κάποιος θα το άκουγε μια φορά…άντε δύο. Και αν δεν τον έπιανε αμέσως, θα έλεγε απλά, εντάξει, το άκουσα και είναι αυτό που είναι. Οι αγαπημένοι μου δίσκοι της δεκαετίας του 80 έχουν οκτώ τραγούδια…όπως το “So far, So good, So what!” των Megadeth. Είναι οκτώ τραγούδια, 35 λεπτά. Είναι γαμάτο. Το ακούω ξανά και ξανά. Ξέρεις, πολλοί pop δίσκοι είναι επίσης έτσι…22 λεπτά ή κάτι τέτοιο! Δεν χρειάζεσαι περισσότερο από αυτό, νομίζω.  Πρέπει να σου πω ότι για μια μπάντα σαν εμάς, που πάντα παίζαμε ένα παραδοσιακό στυλ μουσικής, ξέρεις, πάντα προσπαθείς να βρεις τη δική σου ταυτότητα σε αυτό, σωστά; Γιατί κάποιος θα μπορούσε εύκολα να πει, “Αυτοί απλά ακούγονται σαν ένα old school συγκρότημα”, σωστά; Αλλά νομίζω ότι αφού κάνεις μερικά albums, καταλαβαίνεις ποιος είσαι και έχεις αποκτήσει τη δική σου μουσική ταυτότητα. Έτσι, τώρα που έχουμε βγάλει μερικά albums, ένα EP και μια συλλογή, ελπίζω ότι οι Night Demon έχουν αποκτήσει το δικό τους ήχο. 

Rockpages.gr: Από τη δική μου οπτική γωνία, είχατε τον δικό σας ήχο ήδη από το ντεμπούτο σας. Οι Night Demon είναι μέρος του λεγόμενου NWOTHM. Ως μουσικός, πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις παίζοντας αυτό το είδος, αυτό το στυλ μουσικής; Είπες πριν ότι ήθελες να συμπεριλάβεις πράγματα ώστε να το κάνεις πιο…περιπετειώδες ίσως…είναι, αλήθεια, περιοριστικό για σένα να είσαι μέρος ενός τέτοιου στυλ μουσικής; 

Jarvis Leatherby: Πρώτα απ’ όλα, είμαι εντάξει με ό,τι θέλει ο καθένας να μας αποκαλέσει, γιατί αν κάποιος μας ακούσει και πει, αυτό μου ακούγεται έτσι, τότε είναι αλήθεια. Ξέρεις, εννοώ, δεν μπορείς να το αρνηθείς αυτό. Αλλά ναι, μπορεί να είναι πολύ περιοριστικό, επειδή ορισμένοι δημοσιογράφοι βλέπουν απλά μια ακόμη παραδοσιακή heavy metal μπάντα. Νομίζουν ότι ξέρουν τι είναι αυτό, αλλά αν κοιτάξεις το δίσκο, είναι ακριβώς το αντίθετο, καταλαβαίνεις; Οπότε σίγουρα υπάρχουν στοιχεία από NWOFTHM, αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό, ξέρεις. Και η σκηνή είναι μικρή. Το καλό είναι ότι βγαίνουν πολλές νέες μπάντες, κάτι που μου αρέσει, αλλά νομίζω ότι αυτό που πάντα προσπαθούσαμε να κάνουμε ως μπάντα είναι να είμαστε απλά ο εαυτός μας

Και όσο κι αν αγαπάμε το heavy metal, το όλο στυλ και τον τρόπο που ακούγονταν τα άλμπουμ τότε συνειδητοποιήσαμε ότι αυτή δεν είναι η εποχή μας. Δεν ζήσαμε τότε, ζούμε σε αυτή την εποχή. Ξέρεις, προσπαθούμε να γιορτάσουμε τα καλά πράγματα του παρελθόντος, ενώ παράλληλα είμαστε αυθεντικοί με τον τρόπο που σκεφτόμαστε σήμερα. Και νομίζω ότι η κατάντια αυτού που θα μπορούσες να αποκαλέσεις το νέο κύμα του παραδοσιακού heavy metal είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι προσπαθούν απλά να αντιγράψουν αυτό που έχει ήδη συμβεί με τον τρόπο που φαίνονται, με τον τρόπο που γράφουν, με τον τρόπο που τραγουδούν, και με τον τρόπο που παίζουν… βασικά, με τα πάντα. Θέλω να πω, μερικές μπάντες προσπαθούν ακόμα και να έχουν κακό εξώφυλλο (γέλια) Όταν μερικά από αυτά τα σπουδαία albums στα 80s είχαν κακό εξώφυλλο…δεν το ήθελαν αυτό. Απλά, δεν ήταν τόσο εύκολο όσο σήμερα να βρεις καλό artwork. Οπότε νομίζω ότι αυτό ήταν που κράτησε πίσω πολλά από αυτά τα albums, για να είμαι ειλικρινής.

Το εξώφυλλο είχε τόσο πολύ να κάνει με την ταυτότητα του συγκροτήματος, καταλαβαίνεις; Για παράδειγμα, οι Iron Maiden. Το όλο artwork έπαιξε καθοριστικό ρόλο…βοηθάει τόσο πολύ τη μουσική. Όσον αφορά τις νέες μπάντες..μπορείς να αγαπάς τα κλασικά συγκροτήματα και να παίζεις έτσι αλλά ταυτόχρονα να είσαι ο εαυτός σου. Όταν προσπαθείς να ντυθείς σαν να είναι 1985 και να έχεις γεννηθεί το 1995, το μόνο που κάνεις είναι να γελοιοποιείς τον εαυτό σου. 

Rockpages. Συμφωνώ. Ξέρεις, το βασικό στοιχείο σε αυτό που λες είναι να προσπαθείς να γιορτάσεις εκείνη την εποχή και όχι να αντιγράφεις ή να αναδημιουργείς εκείνη την εποχή. Αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας, πιστεύω.

Jarvis Leatherby: Εννοώ, δεν μπορούμε να την αναπαράγουμε, να την ξαναδημιουργήσουμε. Και ειδικά αν δεν ήσουν εκεί, πώς θα μπορούσες να ξέρεις; 

Rockpages.gr: Ναι, ακριβώς. Γυρνώντας πίσω στο δίσκο σας, πρέπει να σου πω ότι λάτρεψα το video clip για το ομώνυμο κομμάτι. Είμαι μεγάλος οπαδός του λευκού φόντου στα video clips. Και αυτό που πραγματικά μου αρέσει είναι ότι έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι στη μέση μιας συναυλίας επειδή είσαι καταϊδρωμένος, βασικά και οι τρεις δίνετε την εντύπωση ότι έχετε παίξει μία ολόκληρη συναυλία. Και βγάζετε αυτή την ενέργεια προς τα έξω!

Jarvis Leatherby: Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε video για κάθε τραγούδι και να αφηγηθούμε την ιστορία σαν ένα concept άλμπουμ. Και έτσι είπαμε: “Θα κάνουμε μόνο video με τη μπάντα απλώς να παίζει τα τραγούδια”. Έτσι είπα ότι θα φορέσουμε όλοι μαύρα ρούχα, ο εξοπλισμός μας θα είναι μαύρος και θα είμαστε σε ένα λευκό δωμάτιο. Αυτό θα είναι το video clip.

Rockpages.gr: Υποθέτω λοιπόν ότι θα προωθήσετε το album με μια ευρωπαϊκή περιοδεία και ελπίζω και σε μια ελληνική συναυλία… 

Jarvis Leatherby: Ναι, θα επιστρέψουμε τις δύο τελευταίες εβδομάδες του Ιουλίου και μετά όλο τον Σεπτέμβριο. Ελπίζουμε ότι θα παίξουμε στην Ελλάδα. Ακόμα προσπαθούμε να δουλέψουμε κάποια πράγματα σχετικά με αυτό. Αλλά αν όχι, θα μας δείτε του χρόνου. Θα ξεκινήσουμε με ένα μεγάλο ευρωπαϊκό πακέτο του χρόνου. Προσπαθούμε να φτιάξουμε κάτι που θα είναι πραγματικά ξεχωριστό με μερικά από τα κορυφαία νεότερα συγκροτήματα. Ξέρεις, κάτι που θα ήθελα να ονομάσω…The Next Four.