Το γεγονός ότι οι συναυλίες κάνουν δειλά-δειλά την επανεμφάνισή τους, είναι κάτι που φυσικά δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο τον μέσο rock/metal οπαδό όταν τις στερήθηκε για τόσο καιρό. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την επιστροφή των τεράστιων Nightfall. Το πώς έγινε αυτή η συναυλία και το πώς θα γίνουν οι επόμενες, με όλα τα μέτρα και τους περιορισμούς, είναι κάτι που θα προτιμήσω να μην το σχολιάσω τώρα επειδή θα εκνευριστώ από την παράνοια που ζούμε και το συγκεκριμένο κείμενο θα είναι μόνο μια συνεχόμενη γκρίνια και τίποτα άλλο. Οπότε, πάμε παρακάτω.
Ο αγαπημένος χώρος της Λιοσίων ήταν πολύ άδειος όταν οι Project Renegade βγήκαν στη σκηνή. Κάτι τέτοιο όμως δεν πτόησε καθόλου το συγκρότημα. Για εμένα που τους έβλεπα πρώτη φορά, μπορώ να πω ότι χάρηκα πολύ την εμφάνισή τους αν και το στυλ τους δεν είναι από τα αγαπημένα μου. Γεμάτοι ζωντάνια, ενέργεια και όρεξη, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να ξεσηκώσουν τον λιγοστό ακόμα κόσμο. Το modern metal τους με εμφανείς επιρροές από Lacuna Coil έκανε αρκετά κεφάλια να κουνηθούν στον ρυθμό τους, με δυνατές μπασογραμμές που δονούσαν τον χώρο και μία καταπληκτική Μαριάννα πίσω από το μικρόφωνο τόσο από άποψη φωνητικής απόδοσης όσο και από άποψη διαρκούς κίνησης πάνω στη σκηνή. Στο λίγο χρόνο που είχαν έπαιξαν τραγούδια τόσο από το full-length “Order Of The Minus” του 2019 αλλά και από το EP “Cerebra” του 2017. Μόνο αρνητικό ο μέτριος και κάπως μπουκωμένος σε σημεία ήχος τους, για το οποίο βέβαια δεν μπορώ να τους κατηγορήσω. Ένα οπαδός του συγκεκριμένου στυλ δε νομίζω να μείνει ασυγκίνητος, οπότε ας τους τσεκάρει.
Setlist: Liber8, Products Of War, One Of The Crowd, The Strain, The New Joker
Συνέχεια με τους ιστορικούς On Thorns I Lay, οι οποίοι είχαν μια μεγάλη αλλαγή. Από τη σκηνή έλειπε ο τραγουδιστής και συνιδρυτής Στέφανος Κιντζόγλου, ο οποίος ήταν εκεί από τις πρώτες μέρες τους (όταν ακόμα λέγονταν Paralysis) και σταθερό μέλος στην πορεία τους μαζί με τον κιθαρίστα Χρήστο Δραγαμεστιανό. Διαβάζοντας μια συνέντευξή τους μετά τη συναυλία, αναφέρουν ότι αποχώρησε λόγω προσωπικών και οικογενειακών λόγων με την θέση του να καλύπτεται από τον τραγουδιστή των Domination Inc., Θοδωρή. Το αν είναι προσωρινό ή μόνιμο μέλος, θα το δείξει υποθέτω ο χρόνος. Αν και για να πω την αλήθεια, η υπερκινητική σκηνική του παρουσία δεν ταίριαζε με το doom/death στυλ της μπάντας, ούτε τα φωνητικά του αφού δεν ήταν τα death growls που είχαν συνηθίσει οι οπαδοί τους. Δεν παύει όμως να έδωσε όλο του τον εαυτό για να κάνει τον κόσμο να περάσει καλά, όπως και το υπόλοιπο συγκρότημα εξάλλου. Πολύ καλή ιδέα και η προσθήκη δύο βιολιών στη σκηνή, κάτι που έχτιζε μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα στα δυσοίωνα τραγούδια τους τα οποία προέρχονταν από τα δύο τελευταία full-length τους, “Aegean Sorrow” (2018) και “Threnos” (2020). Σταθερή συναυλιακή αξία, ελπίζω να μπορέσουν να βρουν και μια σταθερότητα στη σύνθεση επειδή έχουν ταλαιπωρηθεί πολύ από τις αλλαγές μελών όλα αυτά τα χρόνια.
Setlist: The Song Of Sirens, Cosmic Silence, Misos, Erynies, Olethros, Erevos
Και φτάσαμε στο κυρίως πιάτο. Η σκηνή είχε στηθεί και στο πίσω μέρος της μας κοιτούσε ένα ζευγάρι κόκκινα μάτια από το εξώφυλλο του “At Night We Prey”. Ένα-ένα τα μέλη των Nightfall άρχισαν να βγαίνουν στη σκηνή και το “Killing Moon” σήμανε την έναρξη. Οι κιθάρες ακούγονταν χαμηλότερα από το σημείο που ήμουν αλλά σύντομα έφτιαξαν και ο ήχος ήταν κρύσταλλο σε όλη την εμφάνισή τους. Οι Μιχάλης Γαλιάτσος και Κώστας Κυριακόπουλος έδωσαν ρεσιτάλ riff-ολογίας, φτιάχνοντας ένα φοβερό κιθαριστικό δίδυμο. Ο Φώτης Benardo ασταμάτητος πίσω από το drum kit του. Η Βασιλική Μπιζά στο μπάσο πιστεύω εξέπληξε τους πάντες με την δυναμική και γεμάτη ενέργεια σκηνική της παρουσία, δείχνοντας πόσο σωστή κίνηση ήταν να ενταχθεί στο συγκρότημα. Και ο Ευθύμης Καραδήμας με το μικρόφωνο-χασαπομάχαιρο και την θεατρικότητά του μας ταξίδεψε στο πλούσιο μουσικό παρελθόν (και παρόν) της σπουδαίας αυτής μπάντας.
Μία τρομερή εμφάνιση, αντάξια των προσδοκιών όσων βρεθήκαμε εκείνο το βράδυ στο Gagarin, την οποία συμπλήρωνε ένα πολύ ωραίο light show καθώς και τέσσερα spark machines μπροστά από τους μουσικούς. Μία αψεγάδιαστη απόδοση από ένα συγκρότημα που ήταν πανέτοιμο και αυτό φάνηκε στο ότι δεν έχασαν ούτε λεπτό την ψυχραιμία τους σε ένα τεχνικό πρόβλημα που είχε ο Κώστας σε δύο τραγούδια. Το setlist βασίστηκε κυρίως στον τελευταίο εκπληκτικό δίσκο και οι Nightfall σε μία πολύ ωραία κίνηση, έφεραν πάνω στη σκηνή τις αδελφές Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή, για να συμβάλλουν με τις απίστευτες φωνές τους όπως έκαναν και στο “At Night We Prey”. Το encore με τα…hit-άκια “Diva” και “Lesbian Show” βρήκε το Gagarin να τραγουδάει δυνατά κάθε στίχο, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την πολυαναμενόμενη συναυλία.
Setlist: Killing Moon, Ambassador Of Mass, As Your God Is Failing Once Again, Darkness Forever, The Sheer Misfit, Ishtar (Celebrate Your Beauty), Dark Red Sky, Death Star, Iris (And The Burning Aureole), Meteor Gods, Giants Of Anger, Witches, Martyrs Of The Cult Of The Dead (Agita), Diva, Lesbian Show
Εν κατακλείδι, τα πράγματα κύλησαν όπως τα περιμέναμε οι περισσότεροι πιστεύω. Οι γενναίοι και οι γενναίες (όπως μας αποκάλεσε ο Ευθύμης) γέμισαν το χώρο (στο σημείο που επιτρεπόταν αφού υπήρχε μειωμένη χωρητικότητα), φώναξαν τους στίχους, άνοιξαν mosh-pits και φάνηκε ότι ευχαριστήθηκαν αυτό το βράδυ. Τα support σχήματα ανταποκρίθηκαν ιδανικά στην περίσταση και οι Nightfall έδωσαν μία άψογη εμφάνιση. Θα μπορούσαν ίσως να παίξουν και λίγο παραπάνω αφού η μιάμιση ώρα πέρασε σαν νερό αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. Το σημαντικό είναι ότι επέστρεψαν πιο δυνατοί από ποτέ και ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα σε κάποια άλλη σκηνή.
Γιώργος Τερζάκης
