Ξέρετε τι… Τη γουστάρω πολύ αυτή τη μπάντα, μεγαλώνω μαζί της… Είχαμε παρουσιάσει το “Genetic disorder” το 2007, στη συνέχεια παρουσιάσαμε το “Insurrection” το 2009 και τώρα πια σειρά έχει το ολοκαίνουργιο “The burden of god”… Οι Γάλλοι παίζουν επικό Μέταλ, παίζουν μεγαλομπαρόκ Power, διαθέτουν τα Riff, τη φωνή και τον ενθουσιασμό γι αυτό. Μάρτυς μου το “Children of the nation”, ένα κομμάτι που τα σπάει! Στην κριτική για το Insurrection” είχα γράψει ότι ετοιμάζονται να τα σπάσουν στη σκηνή. Αμήν και πότε! Στο “Doomsday prediction” γίνεται χαμός με τα εκκωφαντικά, για να σκάσει μια Maiden δισολία πριν το σόλο, άλλο πράμα! Ενώ λοιπόν αναρωτιέμαι αν εκείνο ήταν το κομμάτι που γουστάρω περισσότερο απ’ το άλμπουμ, έρχεται το “The dominion gate”, ένα κομμάτι με στριφογυριστό Riff, ξέρετε, σαν κι αυτά τα μαγικά που κάνει ο Jeff Waters, με μοιρασμένα φωνητικά και ξεχωριστό ρεφρέν.

Είναι ένα άλμπουμ που συνίσταται, προτείνεται, προδιαγράφεται και δίνεται σε όλους τους φίλους και τις φίλες που ασχολούνται σοβαρά με το Μέταλ και δεν λένε ποτέ όχι στις μελωδίες και τα ζόρικα φωνητικά. Να προσθέσουμε εδώ ότι το συγκρότημα θα εμφανιστεί στη Γαλλία, το Βέλγιο… Μέχρι το Ισραήλ και την Ισπανία! Τι, δεν θα τους δούμε από δω; Ξέρω, δεν είναι για συναυλίες αυτές οι μέρες… Αλλά να… Είναι κρίμα να μην μπορούμε να δούμε μια ιστορική μπάντα να παίζει όλες αυτές τις κομματάρες στη σκηνή. Είναι κρίμα, όπως και να το κάνουμε…
 

Tags