Θα ήθελα να ζήσω στην ουτοπία του να μην υπάρξει ποτέ η επέτειος της 1ης Μαρτίου του 2023 και να μην βρεθώ σε αυτού του είδους το “ραντεβού με την ιστορία”. Το ραντεβού (όπως έγραφε η αφίσα) εκείνο που έδωσαν οι πατέρες του ελληνικού Melodic Death Metal Nightrage με τους Θεσσαλονικείς εκείνους βετεράνους του κλασικού heavy metal Sarissa στο eightball, θα είναι σίγουρα αυτό που θα προτιμώ και θα επιζητώ την απόδραση μου από την μαυρίλα της πραγματικότητας μέσα στις μουσικές. Χάρηκα πολύ που είδα τον χώρο του eightball γεμάτο με κόσμο από αρκετά νωρίς και αυτό με γέμισε με την σιγουριά ότι η μουσική είναι το ομορφότερο μέσο εκτόνωσης και απελευθέρωσης συναισθημάτων, είτε είσαι μουσικός είτε είσαι ακροατής.

Την βραδιά άνοιξαν οι Psyanide. Το πρώτο συγκρότημα που σου έρχεται στο μυαλό ακούγοντάς τους, είναι οι Lamb of God. Όχι και άσχημα έτσι; Η καταπληκτική groove death metal μπάντα από την Κατερίνη ισοπέδωσε από νωρίς τα πάντα στη σκηνή και έδειξε πως επρόκειτο για ένα δυνατό όνομα που έχει να δώσει πολλά στο χώρο και ελπίζω να φτάσουν ψηλά, πράγμα που φυσικά αξίζουν πολλά σχήματα της χώρας μας. Παίζοντας κομμάτια τόσο από τον πρώτο τους δίσκο όσο και από τον δεύτερο που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό, αποτέλεσαν ιδανικό ζέσταμα και κέρδισαν χειροκρότημα και τον σεβασμό όλων μας.

Οι Sarissa, εκτός από το ότι αποτελούν ένα από τα ιστορικότερα συγκροτήματα του ελληνικού heavy metal, είναι η απόδειξη πως η ηλικία δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο και πως πάντα ο παλιός θα είναι αλλιώς. Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βλέπεις ανθρώπους 50-60 ετών να παίζουν λες και είναι 25-30. Πρώτο μέλημά τους φυσικά ήταν να τιμήσουν τον αδικοχαμένο προ λίγο καιρό αδερφό τους Δημήτρη για τον οποίο μας παρουσίασαν ένα ιδιαίτερα όμορφο και συγκινητικό βίντεο που περιείχε κάποιες φωτογραφίες του και στιγμές του με την μπάντα. Αφού τελείωσε το βίντεο, η μπάντα έπαιξε για πρώτη φορά στην ιστορία της το θρυλικό demo 1987 στην ολότητά του και μας δίδαξαν ποιοτικότατο heavy metal με ριφάρες και τσιρίδες επιπέδου Champions League. Μπορεί λόγω του νεαρού της ηλικίας μου να μην έχω δει πολλούς ιστορικούς μουσικούς από κοντά, νιώθω όμως πραγματικά περήφανος όταν το καταφέρνω ακόμα και αν θεωρείται ‘αργά’. Η ενδυμασία των Sarissa αλλά και η παρουσία τους πάνω στο σανίδι με ταξίδεψε στην εποχή των 80’s και αυτό ήταν απλά γαμάτο!!

Τρίτο και τελευταίο όνομα για την βραδιά οι Nightrage. Δεν ξέρω αν ο Μάριος Ηλιόπουλος είχε στο μυαλό του το ότι η μπάντα θα έφτανε μέχρι σήμερα εδώ έχοντας κυκλοφορήσει αξιοπρεπέστατους δίσκους και κερδίζοντας τον σεβασμό πολλών μουσικών ανά τον κόσμο, το σίγουρο πάντως είναι ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Δουλευταράδες, ασταμάτητοι και πάντα διψασμένοι, οι Nightrage βρίσκονται επάξια μέσα στα πιο δυνατά ονόματα του μελωδικού death metal και αυτό φάνηκε με την απόδοσή τους στο stage.Δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη και ελπίζουμε να μην συμβεί σύντομα αυτό. Κατά την διάρκεια του set τους έπαιξαν κομμάτια από τα περισσότερα άλμπουμ της δισκογραφίας τους συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του περσινού Abyss Rising (δικάρα).

Το τωρινό lineup τους είναι ίσως το καλύτερο που είχαν μέχρι σήμερα και έδειξαν πιο δεμένοι από ποτέ. Ο ήχος τους ήταν άψογος (όπως και στα υπόλοιπα συγκροτήματα) και μου αρέσει όταν σε μπάντες του extreme ήχου μπορώ να ακούω καθαρά το κάθε όργανο αλλά και τα φωνητικά. Θα αναφερθώ φυσικά και στον Ronnie Nyman ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής με φοβερό εύρος και ατελείωτη ενέργεια. Ήταν συγκινητικός όταν αναφέρθηκε στα γεγονότα που ζούμε τον τελευταίο καιρό σαν χώρα και φυσικά το να χωθεί μέσα στο pit του φινάλε της συναυλίας αποτελεί το highlight του μουσικού που είναι και οπαδός.

Η χρονιά έχει μπόλικο συναυλιακό δρόμο μπροστά και εύχομαι όλοι να ζήσουμε και πάλι αυτό που γουστάρουμε είτε είναι σε ένα κλαμπ είτε είναι σε κάποια αρένα με τους αγαπημένους ανθρώπους. Stay safe, stay metal.

 Κώστας Μουζακίτης

Φωτογραφίες: Τάσος Αγάπης