Οι Nightwish είναι μία από τις μπάντες, τη νέα κυκλοφορία της οποίας περιμένουν τόσο οι φίλοι, όσο και οι “εχθροί” τους. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από την κυκλοφορία του “Dark Passion Play”, πρώτου album των Φινλανδών χωρίς τη φωνή της Tarja Turunen και τολμώ να πώ ότι αισθάνομαι, εν μέρει, εκτεθειμένος. Όχι ως προς την άποψη που εξέφραζα τότε για το album, αυτή δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Όσο όμως θυμάμαι τη στήριξη στη φωνή της Anette και το μέλλον της με τη μπάντα, νοιώθω άβολα. Μου άρεσε είναι η αλήθεια ο τρόπος που τραγούδαγε στο “Dark Passion Play”έτσι όπως αυτό ήταν γραμμένο. Όχι, δεν τάχω βάλει με την Anette, βασικός υπεύθυνος για το “ξύνισμα” που με διακατέχει μετά από αρκετά ακούσματα του “Imaginaerum” είναι ο βασικός υπεύθυνος για τα τεκταινόμενα στους Nightwish, ο Tuomas φυσικά (αυτός άλλωστε την επέλεξε).
Οι Nightwish του 2011, έχουν πάει μακριά τη βαλίτσα σε κάποια πράγματα. Το album αυτό θα ήταν ένα τέλειο soundrackικό έργο. Υπερβολικά πομπώδες, περισσότερα folk και κέλτικα στοιχεία από ποτέ και πάνω απ’ όλα, αστείρευτος συνθετικός οίστρος. Μέχρι εκεί όμως.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι συνθέσεις να είναι απρόσιτες στ’ αυτιά των προερχόμενων από το metal οπαδών των Nightwish, να μη μπορούν τα τις τραγουδήσουν περπατώντας στο δρόμο (ξέρω, τόχω ξαναγράψει αυτό, σκεφτείτε όμως πόσο σημαντικό είναι) και να μην τις θυμούνται έπειτα από λίγο καιρό (αυτό το θεωρώ δεδομένο για τους περισσότερους). Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι οι κιθάρες έρχονται σε δεύτερη μοίρα, κάπου στο…βάθος, αλλά και η προβληματική φωνή της Anette, τουλάχιστον για τις ανάγκες ενός τέτοιου προιόντος. Πέρα από το ότι ακούγεται αδύναμη και flat, είναι και θαμμένη από την παραγωγή ενώ και αυτή του Hietala ακούγεται κάπως σαν “ξένο σώμα”. Γενικά, τα φωνητικά στο “Imaginaerum” είναι σε μεγάλο βαθμό προβληματικά. Κομμάτια όπως τα “Storytime” και “I Want My Tears Back” είναι επιτηδευμένα γραμμένα για hit και είναι κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό ενώ τα πολύ καλά “Last Ride Of The Day” και “Song Of Myself”, δεν είναι ικανά να υποστηρίξουν μια κυκλοφορία που θα μας προσφέρει όλα αυτά που μας έκαναν να λατρέψουμε τους Nightwish. Και όπως έγραφα θυμάμαι στην παρουσίαση του “The Heart Of Everything” των Within Temptation “…οι Nightwish πρέπει να κάνουν κάτι γιατί η πρωτοκαθεδρία κινδυνεύει.”, τώρα πρέπει να γράψω “Η πρωτοκαθεδρία εάλλω”!
Όσοι αποφασίσετε να αγοράσετε το “Imaginaerun”, δώστε δύο ευρώ παραπάνω και προτιμήστε την limited – digipack έκδοση η οποία περιέχει δεύτερο c.d., με το album instrumental. Ίσως να προτιμάτε να παίζετε αυτό.
Υπάρχει άραγε άνθρωπος που αγαπάει τους Nightwish που να μην επιθυμεί τη μεγάλη reunion;
