O Γάλλος φιλόσοφος Gilles Deleuze είχε πει πως “η τέχνη δεν είναι επικοινωνιακή, η τέχνη δεν είναι αντανακλαστική. Η τέχνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία δεν είναι ούτε στοχαστικές, ούτε αντανακλαστικές, ούτε επικοινωνιακές… Είναι δημιουργικές, αυτό είναι…”
Τη Δευτέρα 30 Μαΐου 2022 o Konstantinos Mindcrimek Vlachos και η εκπομπή Sounds Of Decay Radioshow φιλοξένησε στο darkwaveradio.net τον Νίκο Σπανάκη (aka Fathet W ή Wrath), ένα από τα πλέον ανήσυχα και δημιουργικά πρόσωπα του ελληνικού underground που συνθέτει, γράφει και προωθεί underground μουσικές μέσα από το ανεξάρτητο label FYC Records.
Rockpages.gr: Νίκο καλησπέρα! Προσπαθώντας να βάλουμε σε μια σειρά όλα αυτά τα ενδιαφέροντα σχήματα στα οποία εμπλέκεσαι δε γίνεται να μη σε ρωτήσω πως τα προλαβαίνεις όλα αυτά; Φτάνει ο χρόνος;
Ν. Σπανάκης: Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση όπου μπορώ να μιλήσω για την FYC Records αλλά και για τις μουσικές μου. Δεν περίμενα πως η εταιρεία μου θα είχε τέτοια απήχηση, εγώ το ξεκίνησα καθαρά για μένα αλλά φαίνεται πως πολύς κόσμος έχει ανάγκη να δει ανεξάρτητες κινήσεις. Ο χρόνος δε φτάνει αλλά κοιτάω να κόβω από αλλού ώστε να είμαι συνεπής σ’ αυτά που έχω βάλει ως στόχο και στο όραμα μου.
Rockpages.gr: Έχεις συμμετοχή σε πολλά διαφορετικά σχήματα ή projects με δεκάδες μέχρι τώρα κυκλοφορίες, το βασικό σου όμως όχημα νομίζω πως είναι οι Dødsferd
Ν. Σπανάκης: Είναι η πρώτη μπάντα στην οποία εκφράστηκα, είπα πράγματα και συνεχίζω να τα λέω όσο έχω πράγματα να πω. Όταν θα σταματήσουν όλα αυτά που έχω στο κεφάλι μου θα σταματήσουν και οι Dødsferd
Rockpages.gr: Ήταν από την αρχή μια σόλο προσπάθεια?
Ν. Σπανάκης: Ξεκίνησε από την αρχή από εμένα αν και προσπάθησα να την κάνω μπάντα. Καλώς ή κακώς δεν έγινε ποτέ αυτό με αποτέλεσμα να κάνω ότι ακριβώς ήθελα χωρίς κανέναν πάνω από το κεφάλι μου. Από την άλλη ήταν δύσκολο γιατί πρέπει να τα τρέχω όλα μόνος μου. Αλλά δε θέλω να γκρινιάζω γιατί είμαι ικανοποιημένος εκεί που έχουν φτάσει οι Dødsferd.
Rockpages.gr: Στα solo project είσαι υπεύθυνος για όλα αλλά θα έλεγες πως έχει και μειονεκτήματα η μη διάδραση με άλλους;
Ν. Σπανάκης: Πρέπει να πείσεις τον άλλον, να τον βάλεις να δουλέψει και να ακολουθήσει το δρόμο σου. Μερικοί μπερδεύονται και νομίζουν πως έχω ανάγκη να κάνουμε κάτι μαζί ενώ στην ουσία πρέπει να έχει γνώση που έρχεται να μπει και τι να κάνει. Δεν μπορώ να δίνω πολλές ευκαιρίες, έχω κουραστεί πλέον. Δε θέλω κάποιον άλλον, είναι ο δικός μου κόσμος. Αν κάποιος μπορέσει με σεβασμό να μπει, να το προσεγγίσει και να δουλέψει δεν έχω πρόβλημα. Είναι ο λόγος που δε θέλω να κάνω και live πλέον
Rockpages.gr: Αν ήταν να διαλέξεις ένα ρόλο ποιος θα έλεγες ότι είναι ο βασικός σου, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής;
Ν. Σπανάκης: Όλα παίζουν το ρόλο τους, δε γίνεται να γράψεις μια μουσική η οποία έχει το συγκεκριμένο συναίσθημα και εγώ να κάθομαι να ουρλιάζω χωρίς αύριο ή να γράφω στίχους που δεν έχουν σχέση με αυτό το συναίσθημα. Όλα συνδέονται, με το που γράφω μουσική κατευθείαν έρχεται και ο στίχος στο κεφάλι μου και μάλιστα όταν θα γράψω τις φωνές δε σκέφτομαι τι μου άρεσε πριν, γιατί μου βγήκε ή ότι άλλο. Ότι μου βγει θα μπει αρκεί εγώ να ικανοποιήσω το όραμα που έχω στο κεφάλι μου, τους δαίμονες μου.
Rockpages.gr: Ένα ακόμη solo project σου είναι οι Gin Lane και το πρώτο επίσημο ep που προσωπικά με έχει συνεπάρει, απίστευτη δουλειά στα δύο κομμάτια και είναι εντυπωσιακό πόσο διαφορετικά είναι μεταξύ τους αλλά και με οτιδήποτε άλλο έχεις βγάλει στο παρελθόν.
Ν. Σπανάκης: Οι Gin Lane σαν ιδέα προσπάθησα να τους φτιάξω μετά τη διάλυση των Drunk Motherfuckers το 2013-14. Βρήκα άτομα, προβάραμε αλλά δεν έδινε το γλυκό, είμαι και εγώ περίεργος σαν άνθρωπος. Σέβομαι το χρόνο μου και δε θέλω να τον χαλάω με αποτέλεσμα να μείνει στον πάγο το project. Αλλά το 2017 που μετακόμισα στην Ιεράπετρα άρχισα γενικά να δουλεύω πράγματα που είχα αφήσει. Έτσι έπιασα τους Gin Lane με ηρεμία πλέον.
Rockpages.gr: Από ότι έχω καταλάβει αυτό είναι απλά το ορεκτικό των Gin Lane. Πότε θα βγει ο ολοκληρωμένος δίσκος;
Ν. Σπανάκης: Ο δίσκος είναι έτοιμος, έχει γίνει προπαραγωγή και θα έχει 8 κομμάτια. Τον δουλεύουμε με τον Γιώργο Λαμπράκη και έχω βρει τα κατάλληλα άτομα που θα ηχογραφήσουν μπάσο και τύμπανα. Ξέρουν τι ακριβώς θέλω αλλά επειδή ζουν σε διαφορετικά μέρη της Ελλάδας θα αργήσει.
Rockpages.gr: Θα είναι πιο ηλεκτρικό το άλμπουμ;
Ν. Σπανάκης: Η μεγάλη μου αγάπη στο χώρο είναι οι Interpol, φαντάσου μια μίξη από Radiohead, Portishead, Massive Attack, garage rock, post punk, όλα αυτά που έχω στο κεφάλι έχουν ένα κοινό παρανομαστή στο άλμπουμ.
Rockpages.gr: Το ep των Gin Lane κυκλοφορεί σε ένα καλαίσθητο digipak από την εταιρεία σου Fuck Your Creation. Το να στήσεις ένα underground label πως προέκυψε Νίκο; Δε θέλει κόπο, ενέργεια και χρόνο η όλη ιστορία;
Ν. Σπανάκης: Στην Αθήνα ακόμα είχα φτιάξει ένα κανάλι στο You Tube που το είχα ονομάσει Still Fucking Your Creation (σ.σ. πλέον Dodsferd Official) όπως και η περιοδεία του 2011 στην Αμερική. Ήταν δυνατό το όνομα. Γενικά με τις εταιρείες έβλεπα πως ήθελαν να κάνουν το δικό τους χωρίς να ακούν τι θέλω ή να δείχνουν ότι σέβονται τη μπάντα. Μπορούσε να βγάλει πολύχρωμα βινύλια ή να βγάλει μαγνητάκια ή δε ξέρω τι άλλο αλλά τι να το κάνω αν δεν υπάρχει διανομή ώστε να ακουστεί η μουσική και όχι μόνο από τις μάζες που έχουν λεφτά για τις περίεργες εκδόσεις.
Μετά το 2018 που τα σπάσαμε τελείως με την Transcending Obscurity είπα θα τα αναλάβω όλα εγώ ώστε να το ακούσουν έστω αυτά τα 300 άτομα του underground. Όπως έλεγε και ο G.G. Allin το underground είναι ένας πόλεμος, πηγαίνεις και δε ξέρεις αν θα γυρίσεις. Έχει πολύ κόπο, με το που τελειώνω τη ρουτίνα της δουλειάς ασχολούμαι μόνο με αυτό. Γιατί θέλω να είμαι εντάξει απέναντι στις μπάντες που συνεργάζονται μαζί μου. Αυτό που δεν έχουν από τους άλλους θέλω να το έχουν με την FYC Records. Ότι υπάρχει κάποιος που θα το τρέξει χωρίς να τους γδύσει, φαντάσου ότι δεν κερδίζω, απλά κοιτάω να είμαι τίμιος μαζί τους. Και επειδή όλους τους γνωρίζω και ξέρω ότι θα εκτιμήσουν το χρόνο που επενδύω.
Rockpages.gr:Ένα από τα φετινά πράγματα που βγήκαν από την εταιρεία είναι και το ep των The Flower Of Love με τίτλο Pan’s Not Dead. Ένα gothic duo στο οποίο βρίσκουμε τον Babi Nikou των Angel’s Arcana.
Ν. Σπανάκης: Τον Μπάμπη τον γνωρίζω πολλά χρόνια, το λέει και ίδιος πως ήμουν από τους λίγους που είχα παραγγείλει το demo των Ritual Of The Black Sun (2003). Στο στούντιο του ηχογραφήθηκε και το μπάσο για το νέο Dødsferd, ήξερα τις δουλειές του αλλά δεν ήξερα για τους Flower Of Love. Κάποια στιγμή ανέβασε στο bandcamp τα κομμάτια σε digital μορφή και έπαθα πλάκα, τον πήρα τηλέφωνο και αφού τον ρώτησα αν έχει κανονίσει κάτι του λέω «το βγάζω εγώ!». Μου άρεσε πάρα πολύ, τίμιος, αγνός ήχος και καθόλου εμπορικός και όχι κάτι που είναι στη μόδα.
Rockpages.gr: Για να πάμε όμως τώρα σε ένα άλλο πρόσωπο σου, την κυκλοφορία μιας ποιητικής συλλογής που βγήκε πριν λίγες εβδομάδες με τίτλο “Θαμμένος Στη Γη Του Ονείρου” (2022, εκδόσεις Όστρια). Αυτό πως προέκυψε;
Ν. Σπανάκης: Φαντάσου πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια συλλογή ποιημάτων που ξεκίνησα να γράφω από το 1999, όταν ξεκίνησα να παίζω και κιθάρα δηλαδή. Στα 16 ξεκίνησα να παίζω κλασική κιθάρα και παράλληλα έγραφα στίχους, οι οποίοι βέβαια δεν είχαν την ποιητική μορφή που διαβάζεις σήμερα, ήταν σκέψεις και ιδέες ενός ανθρώπου που έγραφε μετά τη μία, όταν όλοι είχαν κοιμηθεί στο σπίτι, με το φως ενός κεριού και πίνοντας ρακί. Οι σκέψεις αυτές ήταν τόσο μαύρες και έβγαζαν τόσο οργή που δεν ήθελα να τα αφήσω έτσι τώρα, μου φάνηκαν λίγο παιδιάστικοι και έτσι τα ξαναπέρασα όλα με βάση αυτό που είμαι σήμερα. Επομένως αυτά που διαβάζεις σήμερα ήταν η κεντρική ιδέα που είχα τότε αλλά με τον τωρινό τρόπο γραφής μου μαζί με τα νέα ποιήματα φυσικά. Είναι οι σκέψεις ενός ανθρώπου που έχει περάσει αρκετά πράγματα στη ζωή του αλλά όλα αυτά μου έδωσαν δύναμη και προχωράω με ένα δυνατό όραμα. Όλα αυτά τα εξέφρασα πάνω στο χαρτί όπως άλλα στη μουσική μου, απλά η μουσική έτυχε να βγει πρώτα.
Rockpages.gr: Νίκο από που εμπνέεσαι;
Ν. Σπανάκης: Από τη χαρά σίγουρα όχι! Από τη μιζέρια, τη δυστυχία που προκαλούν ορισμένοι στον πλανήτη, την εκμετάλλευση, την απληστία, γενικά από την αδύναμη φύση του ανθρώπου ο οποίος χωρίς να κάνει το παραμικρό θέλει να είναι αρχηγός στην αγέλη-μάζα. Η μάζα είναι ηλίθια είτε μιλάμε θρησκευτικά, είτε πολιτικά, είτε σε επίπεδο ομάδων. Όποιος έχει λίγο παραπάνω μυαλό μπορεί να τους εκμεταλλευτεί και να κάνει ότι θέλει.
Rockpages.gr: Οπότε δεν είναι τυχαίο πως το χρώμα που κυριαρχεί στους στίχους σου είναι το μαύρο
Ν. Σπανάκης: Δεν είναι επειδή πουλάει το μαύρο, ας το παίξουμε δυστυχισμένοι. Αυτά που γράφω τα εννοώ. Αυτό είναι που κατανοούν πολλοί στους Dødsferd και γενικά σε αυτά που γράφω. Και γι’ αυτό δεν ακολουθώ συγκεκριμένες συνταγές στο στυλ κάθε φορά.
Rockpages.gr: Τα αρνητικά αισθήματα, ανασφάλεια, αγωνία και απομόνωση είναι κίνητρο για δημιουργία;
Ν. Σπανάκης: Και οργής με όλα αυτά που βλέπω. Δεν το θέλησα αλλά τις συναντάς όλες αυτές τις καταστάσεις στη ζωή σου και το χειρότερο είναι πως δεν κάνει κανείς τίποτα. Πραγματικά πιστεύω πως ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει από μόνος του στη θέωση, δε χρειάζεται κανέναν, απλά να είναι δυνατός και να αγωνίζεται.
Rockpages.gr: Με τον ίδιο τρόπο φαίνεται πως και οι ακροατές που πιέζονται από αρνητική ενέργεια εντός και εκτός βρίσκουν στη σκοτεινή τέχνη το μαξιλαράκι ασφαλείας που τους προστατεύει από την ολική κατάρρευση.
Ν. Σπανάκης: Πολλοί άνθρωποι, κυρίως από το εξωτερικό μου το έχουν πει, πχ “λόγω της μουσικής σου μπόρεσα και επιβίωσα και την έβγαλα καθαρός στη ζωή” και πραγματικά χάρηκα γιατί αν διαβάσεις το δίσκο “Suicide and the rest will follow” δεν είναι πως δεν αντέχω άλλο και θα αυτοκτονήσω, όχι, είναι ο άνθρωπος που θα συνεχίσει να παλεύει. Άλλωστε υπάρχει αυτό που λέω εγώ πικρή αισιοδοξία.
Rockpages.gr: Ψήγματα βέβαια των στίχων σου είχαμε ήδη και στους Dødsferd (το κομμάτι “Deterioration” από το “Death shall purify…” αλλά να πούμε και για τους δύο ανθρώπους που έκαναν τα σκίτσα στο βιβλίο
Ν. Σπανάκης: Ο Νίκος Σταυριδάκης και ο Γιώργος Γύζης έχουν δώσει έργα που μπορεί να έχεις συναντήσει και σε δουλειές των Dødsferd εκτός από το εξώφυλλο που ήταν νέα δημιουργία του Νίκου για το βιβλίο. Τους ξέρω χρόνια και καταλαβαίνουν τι θέλω, στέλνω τη μουσική και παίρνω αυτό το αποτέλεσμα χωρίς να χρειάζονται αλλαγές.
Rockpages.gr:Αυτό με τις μεγάλες διάρκειες είναι κάτι που σου βγαίνει ή άλλες φορές λες όχι πρέπει κάπου να το μαζέψω ή να βάλω ένα στοπ;
Ν. Σπανάκης: Δε θα κάτσω ποτέ να σκεφτώ αν κάτι είναι ραδιοφωνικό ή εμπορικό. Όταν γράφω το σκελετό δε θα κάνω εκπτώσεις σε αυτό που θα βγει. Έχω ετοιμάσει και ένα ωριαίο κομμάτι που θα κλείσει την τριλογία του “Suicide…” και αυτό θα σημάνει και το τέλος των Dødsferd. Μπορεί να μη βγει και ποτέ. Στο νέο δίσκο πάντως έχω γυρίσει σε εποχές “Cursing Your Will To Live”(2007, Moribund Records), σε πιο γρήγορα κομμάτια
Rockpages.gr: Για πάμε τώρα σε μια εντελώς φρέσκια κυκλοφορία, το ep “Dead End” των Drunk Motherfuckers.
Ν. Σπανάκης: Δημιουργήθηκαν από μένα το 2009 όταν διαλύθηκαν οι Drunk Earth. To 2013 βγάλαμε το 1ο άλμπουμ και μετά διαλυθήκαμε αλλά όταν βρεθήκαμε με τον Wee πριν 2-3 χρόνια βρήκαμε κάποια κομμάτια που παίζαμε live και είπαμε πως είναι αμαρτία που δεν τα έχουμε ηχογραφήσει. Έγραψε τύμπανα ο Μαυρίκος Σκαράκης και έκανε απίστευτη δουλειά όπως και τα παιδιά στο στούντιο 133. To ονομάσαμε “Dead End” γιατί δε θα υπάρχει συνέχεια μετά. Θα βγει σε κασσέτα και cd.
Rockpages.gr: Κάτι που επίσης βγαίνει αυτές τις μέρες είναι το άλμπουμ “Swamp Suicide” των Manos Six+The Muddy Devil
Ν. Σπανάκης: Πρόσφατα με φώναξαν οι Shattered Hope με τους οποίους είχα κάνει φωνητικά στο κομμάτι “Verge” και με κάλεσαν στο release show να ανέβω στη σκηνή να το πω. Εκεί άνοιγαν τη συναυλία οι Manos Six+The Muddy Devil όπου πραγματικά έπαθα την πλάκα μου, συναισθηματικά σε τράβαγε κατευθείαν και σου δημιουργούσε ποικίλα συναισθήματα, δε σε άφηνε να πάρεις ανάσα. Γνωριζόμαστε χρόνια με το Μάνο και του λέω τι έχεις κανονίσει και κάπως έτσι το ανέλαβα εγώ αφού μιλήσαμε. Γιατί πάντα θέλω ανεξάρτητα από το πόσο μου αρέσει ένας δίσκος να με πείσει ο άλλος πως είναι 100% ταγμένος στο όραμα και την οικογένεια που θα μπει.
Rockpages.gr: Νίκο πως επιλέγεις τι πάει που όταν σου έρχεται κάποια ιδέα για κάποιο από τα projects σου; προσαρμόζεις πράγματα;
Ν. Σπανάκης: Ανάλογα. Δεν ακολουθώ συνταγές, πχ στο “Deterioration” ήταν η πρώτη φορά που έβαλα καθαρές φωνές. Σε διαφορετικά πράγματα όπως οι Gin Lane ή οι Drunk Motherfuckers ξέρω πως είναι διαφορετικά και δεν κολλάνε στα άλλα project
Rockpages.gr:Ένα άλλο σχήμα στο οποίο εμπλέκεσαι και επίσης κινείται στο black metal είναι οι Grab που μέσα στο 2021 έβγαλαν το “The Inevitable Filth Of Mankind”. Εδώ τι διαφορετικό βρίσκουμε;
Ν. Σπανάκης: Old school black metal. Μουσική γράφει ο Bacchus (Γιώργος Γύζης) που έχουμε παίξει μαζί σε διάφορα σχήματα στο παρελθόν, μου κάνει τα σχέδια αλλά χρόνια λέγαμε να παίξουμε κάπου μαζί πάλι και όταν ενεργοποίησα τους Grab και επειδή ο Πάρης που έγραφε τότε δεν ήθελε να συνεχίσει τώρα γράφει ο Γιώργος. Έγραψε τελείως διαφορετική μουσική από Dødsferd και έβγαλε αυτό το old school που χάρηκα πολύ.
Rockpages.gr: Αν κατάλαβα σωστά δεν υπάρχει περίπτωση να σε πετύχουμε και ζωντανά κάπου;
Ν. Σπανάκης: Δεν είναι ότι δεν το θέλω, είναι πως δεν πιστεύω πως θα μπορέσω να συνεργαστώ με ανθρώπους οι οποίοι θα ακολουθήσουν το δικό μου τρόπο σκέψης για να βγω για live. Mε Gin Lane το θέλω και έχουμε πει μετά το δίσκο να βγούμε για live. Απλά έχω πάντα συγκεκριμένα πράγματα στο κεφάλι μου και δε θέλω απλά να βγω και να ακουστούν απλά τα κομμάτια, θέλω να δουλέψει ο άλλος ώστε ο ακροατής να έχει την ίδια εντύπωση με τον δίσκο που ξέρει και να μη χαλάσει η εμπειρία του.
Rockpages.gr:Nα ρωτήσω αν έχεις σχέδια για το μέλλον ή είναι κάτι περιττό αφού θα μου αραδιάσεις άλλα δέκα νέα project;
Ν. Σπανάκης: Είναι να βγουν οι νέες κυκλοφορίες και ένα νέο project που δουλεύουμε αυτόν τον καιρό με τον M. Sarvok αλλά οι ημερομηνίες μέχρι το τέλος του χρόνου από FYC είναι ήδη κλεισμένες οπότε θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Έχω ξεκινήσει και το δεύτερο βιβλίο και προχωράω
Rockpages.gr:Νίκο σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και την παρουσία σου στο Sounds Of Decay!
Ν. Σπανάκης: Εγώ ευχαριστώ Κωνσταντίνε για την πρόσκληση και το αφιέρωμα σε αυτά που έχω κάνει.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
