Σε ένα χώρο που προφανώς δεν είναι φτιαγμένος για τέτοιου είδους live, ίσως και live γενικά, χωρίς φώτα, με ιδιαίτερη διαρρύθμιση που δεν βοηθά τον ήχο, αλλά με πολύ κέφι και αρκετό κόσμο εμφανίστηκε η πρώτη μπάντα, οι Nostos που έπαιξαν κομμάτια μόνο από τους αγαπημένους Lynyrd Skynyrd. Όπως πάντα ήταν εξαιρετικοί με μια ονειρώδη σύνθεση με τους πρωτεργάτες Γιάννη Αθανασάκη (φωνή/κιθάρα), Κώστα Μαθιουδάκη (κιθάρα), Γρηγόρη Αποστολόπουλο (κιθάρα) από τους Soundtruck, Rich Melville (μπάσο) από τους Big Ballz και Λευτέρη Καφέτζη (τύμπανα) από τους Remember Lizzy. Εντυπωσίασαν στο “That Smell”, μάγεψαν στο “On The Hunt” και… πήραν κεφάλια στο “Freebird”, ενώ δεν έλειψαν και οι καουμπόηδες/καουμπόησες που επιδόθηκαν μάλιστα και σε ένα southern χορευτικό. Είμαστε πολύ τυχεροί για την ύπαρξη μιας μπάντας σαν τους Nostos που αποδίδουν τα τραγούδια με τον απαραίτητο σεβασμό και αγάπη, δυο στοιχεία που γίνονται αμέσως αντιληπτά σε όποιον και όποια τους παρακολουθεί.
Setlist: Workin’ For MCA, I Ain’t The One, Saturday Night Special, I Know A Little, That Smell, T For Texas, On The Hunt, You Got That Right, Sweet Home Alabama, Freebird
Στη συνέχεια στη σκηνή ανέβηκαν οι National Acrobats, οι οποίοι προφανώς είναι Black Sabbath tribute. Μην έχοντας ξαναδεί ή ξανακούσει τη μπάντα δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά μόνο η παρουσία του Θανάση Χατζηαγάπη στην κιθάρ αποτελούσε εγγύηση ποιότητας για το τι θα ακούγαμε. Πραγματικά, ένα πολύ προσεγμένο tribute με πολύ ωραίο ήχο, εντελώς πιστό στους Sabbath της εποχής του Ozzy, με τα μέλη της μπάντας να φορούν σταυρούς αλλά και με μοναδικό ψεγάδι τα φωνητικά γιατί ο Μιχάλης Ιωσηφίδης προσπαθούσε να τραγουδήσει τους ύμνους “Iron Man”, “Snowblind”, Black Sabbath”, κλπ, ενώ είναι γνωστό ότι ο Άρχοντας του Σκότους δεν τραγουδούσε. Σε κάποια σημεία μάλιστα τσίριζε, φέρνοτας στο μυαλό το αμαρτωλό πέρασμα του Ian Gillan από το συγκρότημα. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως δεν είναι εύκολη δουλειά να μιμηθείς τον Ozzy, οπότε αρκούμαστε στην προσπάθεια και επιβραβεύουμε τη συνολική τους εμφάνιση στην οποία το κοινό ανταποκρίθηκε και αποθέωσε τους National Acrobats και αυτό είναι που μετράει για κάθε συγκρότημα. Λόγω προγράματος και έλλειψης χρόνου δεν έπαιξαν το “War Pigs”, όπως ήταν προγραμματισμένο.
Setlist: Into The Void, A National Acrobat, NIB, Iron Man, Fairies Wear Boots, Snowblind, Children Of The Grave, Paranoid, Black Sabbath
Τελευταίοι, οι headliners της βραδιάς, No Remorse, οι οποίοι εμφανίστηκαν στη σκηνή λίγο μετά τα μεσάνυχτα, με ένα μέρος του κοινού να έχει δυστυχώς αποχωρήσει. Το δολοφονικό τρίο των Γιώργου Διαμαντή, Βασίλη “Killer” Κότου και Στέλιου Καρδαμάκη εκτίναξε την αδρεναλίνη στα ύψη με την ενέργεια και το γνώριμο πάθος της. Η κιθάρα δεν ακουγόταν και πολύ καλά, παρόλες τις… πυρηνικές κεφαλές που κοσμούσαν τον τοίχο του Harley Davidson Club και δυστυχώς, αυτό ήταν ένα από τα γενικά μειονεκτήματα της βραδιάς εξαιτίας του χώρου. Παρόλα αυτά η επέλαση του… Ομέρ Πριόνη ήταν αδύνατο να εμποδιστεί και ο κόσμος που είχε μείνει τα έδωσε όλα, όπως άλλωστε έκανε και η μπάντα επί σκηνής ιδιαίτερα δε μετά τον αγιασμό της με Jack Daniels από μέλος του χαρλεάδικου club. Φυσικά, πάρτυ σε εστία μηχανόβιων χωρίς εισβολή μηχανής δεν υφίσταται και έτσι την μεγαλοπρεπή της είσοδο έκανε κάποια στιγμή και μια πανέμορφη μοτοσυκλέτα με τον υπερήφανο αναβάτη να την τοποθετεί αφού την…ξεμπούκωσε με μερικές γκαζιές μπροστά στους No Remorse. Στο κλείσιμο-ολοκάυτωμα με το “Overkill” εκτός από την κλασσική επιτάχυνση η μπάντα δεν παρέλειψε να μας χαρίσει και το εφέ του ένας-από-το-γκρουπ-κατεβαίνει-από-τη-σκηνή-παίζοντας-βγαίνει-έξω-από-το-μαγαζί-και-κόβει-βόλτες-στη-γειτονιά-ενώ-οι-άλλοι-μέσα-παίζουν.
Setlist: Iron Fist, The Chase Is Better Than The Catch, Metropolis, Bomber, Brotherhood Of Man, Snaggletooth, Going To Brazil, Rock’n’Roll, Orgamsmatron, Killed By Death, Ace Of Spades, Overkill
Κάπως έτσι εξελίχθηκε η τρίτη και τελευταία ημέρα του 5ου No Remorse Festival, ενός θεσμού που κάθε φορά προσφέρει κάτι καινούριο στο κοινό του. Η υπόθεση tribute bands συγκεντρώνει ενδιαφέρον στην χώρα μας με την ύπαρξη αρκετών πολύ αξιόλογων συγκροτημάτων που κάνουν πολύ καλή δουλειά. Ραντεβού στο επόμενο!
Κείμενο/Φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ!
