25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος για τις Νύχτες Πρεμιέρας που έχουν δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς φίλους του cinema να απολαύσουν πολλές σημαντικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μάλιστα, φέτος, υπήρχε και έντονο ενδιαφέρον από μουσικής πλευράς καθώς υπήρχαν και αρκετά σχετικά films εκ των οποίων αυτό που σίγουρα ξεχώρισε ήταν το “Blinded By The Light” του Gurinder Chadha.
Το “Blinded By The Light” είναι μία αληθινή ιστορία. Βασικά, είναι μία ιστορία που πιθανότατα έχει συμβεί σε όλους μας ή έστω σε όλους εκείνους που αφήσαμε κάποτε να μας μιλήσει η μουσική και να αλλάξει για πάντα η ζωή μας. Ο ήρωας της ταινίας είναι ένας Πακιστανός έφηβος, ο Javed Khan, ο οποίος ζει μία σχεδόν μοναχική ζωή στο Λούτον το 1987. Η ζωή του μοιάζει προδιαγεγραμμένη από τους γονείς του και από τη δομή της κοινωνίας. Μία κοινωνία όπου το μίσος απέναντι στους μετανάστες εκδηλώνεται έντονα και σχεδόν σε καθημερινή βάση. Ο Javed όμως έχει άλλα όνειρα…απλώς δεν έχει βρει ακόμη το δρόμο προς την υλοποίηση τους. Ώσπου κάποια στιγμή ένας φίλος του από το σχολείο του δίνει να ακούσει δύο κασέτες του Bruce Springsteen, τα “Darkness On The Edge Of Town” και “Born In The USA”. Από εκεί και έπειτα η ζωή του Javed δεν θα ήταν ποτέ ίδια αφού αποκτά αυτοπεποίθηση, αποφασίζει να κυνηγήσει τα όνειρά του –ερχόμενος σε ρήξη με τον πατέρα του- και το κυριότερο να βρει επιτέλους έναν άνθρωπο (Springsteen) που να καταλαβαίνει ακριβώς πόσο δύσκολη είναι η ζωή του Javed στο Λούτον…έστω και αν το Αφεντικό μένει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού!
Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου και δεν ξέρω από τεχνικές λεπτομέρειες. Σίγουρα το “Blinded By The Light” είναι σε σημεία ένα ανάλαφρο film αλλά με πολύ δυνατά μηνύματα. Άλλωστε οι περισσότεροι από εμάς αισθανθήκαμε (ή και αισθανόμαστε ακόμη) κάποτε τα ίδια με τον Javed. Ώσπου ένας δίσκος ή ένα συγκρότημα άλλαξε για πάντα τη ζωή μας. To Luton θα μπορούσε να είναι η Αθήνα, η Στοκχόλμη, το Τόκυο…και ο Javed θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας από εμάς. Και εκεί έγκειται η επιτυχία του “Blinded By The Light”.
Στη δύσκολη όσο και περίεργη εποχή που ζούμε είναι επιτακτική ανάγκη να μπορεί κάποιος να συνεχίζει να δίνει σημασία στους στίχους της αγαπημένης του μουσικής. Είναι κάτι που μπορεί να τον εκπλήξει ευχάριστα. Και όσοι ακούνε το Αφεντικό ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ. Είναι κάτι που έχω γράψει και άλλες φορές στο παρελθόν: τα τραγούδια του Springsteen πρώτα σου μιλάνε μέσω των στίχων και μετά μέσω της μουσικής αυτής καθαυτής.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε ότι στον κινηματογράφο Ιντεάλ ήταν εκεί η παρέα φίλων του Αφεντικού, το No Surrender Greek Community, η οποία στη συνέχεια έκλεισε ιδανικά τη βραδιά σε κοντινό μπαράκι όπου έπαιζε μόνο Springsteen! Τους ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση και τη φιλοξενία.
P.S.: Ήταν ιδέα μου ή κάποια στιγμή στην ταινία εμφανίζεται για ένα δευτερόλεπτο και ο πραγματικός Javed Khan…;
Σάκης Νίκας
