Λίγες ώρες πριν την συναυλία των Scorpions με τους Judas Priest βρίσκομαι πίσω από το Apollo περιμένοντας να περάσει η ώρα για να κάνω τη συνέντευξη με τον Matthias Jabs. Έξω από μια pub που βρίσκεται σχεδόν κολλητά στην πίσω όψη του θεάτρου παρατηρώ τρεις μεσήλικες Βρετανούς μεταλλάδες. Από τις κινήσεις τους και μερικές φράσεις που κατόρθωσα να υποκλέψω μιλούν για ιστορίες από συναυλίες, συναντήσεις με συγκροτήματα κλπ. Ξαφνικά το tour bus των Σκορπιών φτάνει και τα μέλη του συγκροτήματος βγαίνουν. Οι ήρωές μας πλησιάζουν πολύ σεμνά και ήσυχα και χαιρετούν την μπάντα, τους ζητούν αυτόγραφα και φωτογραφίες. Οι Γερμανοί δεν τους χαλάνε το χατίρι. Υπογράφουν τα ιερά κειμήλια των οπαδών τους και στέκονται υπομονετικά δίπλα τους για να φωτογραφηθούν παρόλο που η παλαιάς κοπής φωτογραφική μηχανή τους παίρνει πέντε έξι προσπάθειες μέχρι τελικά να λειτουργήσει…
Μπαίνοντας στο μικροσκοπικό καμαρίνι του Matthias Jabbs, τον βρίσκω να καπνίζει…Ευδιάθετος, τον εντυπωσιάζει η Ελληνική μου καταγωγή και σπεύδει να με καλωσορίσει με ένα αρκετά πειστικό «Γεια σου». Αφού μου έφερε μια μπύρα, η συζήτηση ξεκίνησε…Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Το άλμπουμ “Unbreakable” θυμίζει κλασσικούς Scorpions, αλλά ακούγεται πολύ φρέσκο. Πως το καταφέρατε αυτό;
Matthias Jabs: Κατ’αρχήν, δεν είχαμε κάνει ένα rock άλμπουμ για πέντε χρόνια. Εξαιτίας του πειράματος με την Φιλαρμονική του Βερολίνου, του άλμπουμ“Moment Of Glory”, και του “Acoustica”…Είμαστε ένα συγκρότημα που είμαστε μαζί 30 χρόνια και, έχουμε αυτήν τη φυσική πείνα να κάνουμε αυτό που κάνουμε. Έτσι, ήταν πάρα πολύ αναζωογονητικό για μας να μπούμε στο στούντιο και να μην έχουμε να σκεφτούμε «πώς θα κάνουμε το άλμπουμ με την Ορχήστρα» για παράδειγμα, απλά κάναμε αυτό που μας άρεσε. Ηχογραφήσαμε όπως τις παλιές μέρες. Όλοι στο ίδιο δωμάτιο και…πάμε! Δεν χρειάστηκε να σκεφτούμε πολύ. Είχαμε πολλά τραγούδια, εξαιτίας και του έξτρα χρόνου που είχαμε στη διάθεσή μας. Είχαμε πολλά τραγούδια για να διαλέξουμε, γι αυτό ακούγεται φρέσκο. Επίσης, δεν χάσαμε χρόνο ξαναηχογραφώντας οτιδήποτε, πολλά από τα takes που χρησιμοποιήσαμε ήταν τα πρώτα. Η παραγωγή το κάνει να ακούγεται σαν 2004…ενώ όσον αφορά το στυλ είναι Scorpions και θα μπορούσε να προέρχεται και από τα τέλη των 80’s…
Rockpages.gr: Ακούγεται φρέσκο, αλλά από την άλλη είναι περίεργο γιατί για μια παλιά μπάντα όπως εσείς, με μεγάλη ιστορία, είναι δύσκολο να κάνει ένα πολύ καλό άλμπουμ. Πολλά συγκροτήματα αποτυγχάνουν και οι οπαδοί λένε «Κάποτε ήταν καλοί, κλπ», αλλά αυτό δεν συνέβη με σας. Ο περσινός δίσκος ήταν τρομερός…
Matthias: Καταλαβαίνω τι εννοείς. Πολλά συγκροτήματα κοιτάνε πίσω στην ιστορία τους και λένε, «τα πρώτα μας δυο άλμπουμ ήταν τα καλύτερα». Νομίζω έχεις δίκιο. Εμείς ακόμα αγαπάμε τη μουσική και ιδιαίτερα αυτό που κάνουμε τώρα. Δεν είχαμε παίξει σαν special guests εδώ και 25 χρόνια. Ακόμα και στο ίδιο μέρος από το 1980-2. Η ιδέα να παίξουμε στην Αγγλία ήταν για να ξανασυστήσουμε τους εαυτούς μας στο κοινό, και τα πάμε πολύ καλά, ιδιαίτερα με την προοπτική ότι θα επιστρέψουμε του χρόνου σαν headliners. Δεν είχαμε έρθει εδώ, ούτε εμείς δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε, από το 1991. Εδώ και 13-14 χρόνια…έτσι δεν μπορούσαμε να ρισκάρουμε να βγούμε σε περιοδεία με την ελπίδα να πάει καλά. Ήταν μια καλή ευκαιρία να βγούμε με τους Judas Priest οι οποίοι είχαν το ίδιο πρόβλημα. Σε αυτό το πακέτο λοιπόν, δεν ανησυχούμε. Ήδη ο κόσμος μας ρωτάει «πότε θα ξαναγυρίσετε να παίξετε ολόκληρο σετ;». Αυτό ακριβώς θέλαμε!
Rockpages.gr: Πόση ώρα παίζετε κάθε βράδυ λοιπόν;
Matthias: 60 λεπτά…έχουμε πολλά καλά κομμάτια, έτσι σε 60 λεπτά το ένα hit έρχεται μετά το άλλο, είναι πολύ δυνατό σόου και προφανώς πάρα πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε μπάντα να ακολουθήσει…
Rockpages.gr: Παίζετε με τους Judas Priest, αυτό το lineup μας πάει πίσω πολλά χρόνια, στη δεκαετία του ’80, όταν παίζατε μαζί τους σε μεγάλα φεστιβάλ. Έχεις κάποιες αναμνήσεις από τότε;
Matthias: Ουσιαστικά, όχι και τόσες από τα φεστιβάλ, διότι εκεί δεν βλέπεις τους άλλους. Έτσι κι αλλιώς ήταν λίγα τα φεστιβάλ που παίξαμε… Αλλά παίξαμε μαζί τους μερικές συναυλίες το 1980, αυτοί ήταν οι headliners και εμείς οι special guests. Θυμάμαι μα συναυλία στο Worcester, στη Νέα Υόρκη και μερικά μέρη στην Ανατολική ακτή που είχαμε παίξει μαζί…αλλά τους ξέραμε γιατί πέφταμε πάνω τους κάθε λίγο. Ενώ τώρα είχαν διαλυθεί (φυσικά δεν διαλύθηκαν ποτέ, απλά αποχώρησε ο Metal God). Ο Halford είχε φύγει από το συγκρότημα εδώ και δέκα χρόνια, τώρα είναι ξανά μαζί και κάνουν reunion. Και όπως ξέρουμε δεν είναι εύκολο για τα μεγάλα συγκροτήματα του παρελθόντος, ζούνε καλά, αλλά είναι δύσκολο να κυκλοφορείς άλμπουμ με παγκόσμια εμβέλεια, αφού κανένας στο ραδιόφωνο δεν παίζει πια αυτή τη μουσική…
Rockpages.gr: Νομίζεις ότι υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για νέες μπάντες, γιατί το classic rock και το heavy metal επιστρέφουν…οι Nightwish για παράδειγμα έκαναν sold out εδώ, που κόσμος ακούει ακραία μουσική. Νομίζεις πως ο κλασσικός ήχος επιστρέφει;
Matthias: Θα έλεγα ότι επιστρέφει, όχι από την άποψη νέων ηχογραφήσεων και radio play, δεν επιστρέφει, και για ποιόν λόγο; Αλλά, είναι ακόμα εκεί και μπορείς να καταλάβεις ότι οι νέες μπάντες είναι επηρεασμένες από Scorpions, AC/DC, Iron Maiden, Judas Priest…οποιουσδήποτε. Για παράδειγμα είχαμε πάει με τον Rudolph σε μια συναυλία των Nickelback και μας είπαν ότι οι Scorpions ήταν το αγαπημένο τους συγκρότημα. Σίγουρα, είναι πιο σύγχρονοι και παίζουν new rock, αλλά χρησιμοποιούν τα ίδια στοιχεία με μας. Τα φωνητικά είναι διαφορετικά, αλλά τα riff, η δομή των τραγουδιών είναι παρόμοια, έτσι αυτή η μουσική παραμένει ζωντανή. Υπάρχουν βέβαια πολλοί που γερνούν μαζί μας, αλλά υπάρχουν και άλλοι που συνεχίζει να τους αρέσει η μουσική και όταν η μπάντα έρχεται για συναυλίες έρχονται να την δουν. Είναι σαν κάτι το νοσταλγικό, αλλά τους αρέσει να μας βλέπουν, διότι ακόμα απολαμβάνουν τη μουσική. Από την άποψη δίσκων, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια απ’ ότι στο παρελθόν για να τους προωθήσεις, καθώς το ραδιόφωνο δεν σε υποστηρίζει, τώρα πια ψάχνουν για διαφορετικό ήχο, είναι ολόκληρη βιομηχανία. Το τμήμα της διαφήμισης τους υπαγορεύει τι να παίξουν. Κάνουν έρευνα και καταλήγουν: «πρέπει να παίξουμε αυτό το καινούριο hip-hop συγκρότημα γιατί η Pepsi πληρώνει τις διαφημίσεις». Αλλά η rock μουσική είναι ακόμα ζωντανή και είμαι πολύ ευχαριστημένος να το βλέπω αυτό ακόμα κι εδώ, στην Αγγλία. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι αυτό το πακέτο με τους Priest δεν προσελκύει αρκετά κορίτσια, εμείς προσελκύουμε ως ένα βαθμό…είμαι σίγουρος ότι δεν τα προσελκύει ο Rob Halford!…(γελάει)…το ξέρει καλύτερα από μένα! Γενικά στην περιοδεία για το “Unbreakable” θυμόμαστε τις φοβερές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα στην Αθήνα ήταν φανταστικά! Το στάδιο και όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που ήταν σκαρφαλωμένοι στους βράχους…Τρομερή ατμόσφαιρα! Και νομίζω ότι στην Ελλάδα το άλμπουμ πήγε στο Νο.1 για έξι εβδομάδες, ή κάτι τέτοιο…Τέλεια!
Rockpages.gr:…αυτό συμβαίνει πάντα με τα άλμπουμ των Scorpions στην Ελλάδα…
Matthias: Φανταστικό! Ξέρεις, περιοδεύαμε στην Ευρώπη για τρεις μήνες, στην Ασία για δυο, πήγαμε στις ΗΠΑ για δυόμιση μήνες και ήμασταν συνολικά σε περιοδεία για επτάμιση μήνες…η τελευταία συναυλία ήταν στο Puerto Rico στις 12 Δεκεμβρίου. Ήταν μια τρομερή χρονιά και παίξαμε παντού στον κόσμο και σε μερικά από αυτά τα μέρη βλέπεις πολλά νέα παιδιά…
Rockpages.gr: Τα νέα παιδιά που έλεγες προηγουμένως είναι η νέα γενιά που αναφέρετε στο άλμπουμ;
Matthias: Νομίζω…Ξέρεις, μιλάω σε κόσμο, ή μας γράφουν, ή στέλνουν e-mail και λένε ότι ακούνε νέα συγκροτήματα…Ανέφερα τους Nickelback προηγουμένως, οι οποίοι λένε ότι επηρεάστηκαν από τους Scorpions σε αυτά τα τραγούδια, έτσι τα παιδιά πάνε και ακούνε τα αυθεντικά…και κατεβάζουν μουσική. Αν όλα είναι νόμιμα, μου αρέσει γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να ψάξεις για πράγματα. Κανείς δεν θα πήγαινε στο δισκάδικο, να ψάξει για παλιά άλμπουμ, που μπορεί και να μην τα βρει. Αλλά όταν σου δίνεται η δυνατότητα να ακούσεις ή να κατεβάσεις κάτι, μπορεί να βοηθήσει στη διανομή της μουσικής ειδικά σε μέρη όπως…είχα πάει διακοπές πριν από τρία χρόνια στον Άγιο Μαυρίκιο και πραγματικά περίμενα ότι κανένας δεν θα με γνώριζε εκεί. Λάθος! Πήγα σε ένα μέρος που λέγεται Port Louis, εκεί έχουν ένα εμπορικό κέντρο, δεν γίνονται και πολλά πράγματα εκεί, αλλά σε ένα δισκάδικο πουλάνε βινύλια. Και δεν είχαν τίποτα καινούριο, αλλά αμέσως με είδαν και ήρθαν με τους δίσκους τους για αυτόγραφα…καταπληκτικό!
Rockpages.gr: Δεν νομίζω ότι το internet μπορεί να το σκοτώσει αυτό πάντως, γιατί λες ότι μπορεί κανείς να κατεβάσει τραγούδια, αλλά τότε δεν έχεις κάτι που να προέρχεται από το συγκρότημα, έχεις κάτι που είναι άυλο, σαν αέρας…Μπορείς να το ακούσεις, αλλά δεν είναι το ίδιο…
Matthias: Το ξέρω, το ξέρω, κι εγώ το ίδιο πιστεύω…ο κόσμος αλλάζει, ίσως τα παιδιά που είναι 12 χρονών τώρα δεν ξέρουν πια τι είναι το βινύλιο, και το cd θα αποτελεί ιστορία κάποτε. Κατά πάσα πιθανότητα θα ανακαλύψουμε μια μικρότερη συσκευή, ίσως laser, mini DVD, όλοι έχουν ένα i-Pod πια, ένα Mp3 player, η ποιότητα του ήχου πια είναι εγγυημένη και δεν αποτελεί μειονέκτημα. Έχεις δίκιο, είναι καλύτερο να έχεις κάτι να κρατάς και να κοιτάς…
Rockpages.gr: Το εξώφυλλο για παράδειγμα, γίνεται ολοένα και πιο μικρό…σε λίγο δεν θα φαίνεται καν…
Matthias: Το ξέρω, αλλά αν το βάλουν στο ίντερνετ μπορείς να μπεις, να το κατεβάσεις και να το εκτυπώσεις από εκεί…
Rockpages.gr: Ή να το βάλεις στην οθόνη σου…
Matthias: Δεν είναι το ίδιο. Συμφωνώ 100%, αλλά αυτό που λέω εδώ και καιρό είναι…αν κοιτάξεις λίγο το μέλλον, αυτό το έχω πει εδώ και πέντε χρόνια. Φαντάσου λοιπόν ότι είσαι τυχερός και έχεις ένα 8–κύλινδρο αυτοκίνητο μπροστά στο σπίτι σου, ας είναι και 4-κύλινδρο, δεν έχει σημασία, πρέπει να βάλεις μπροστά, να μπλέξεις σε κίνηση, καθώς το μαγαζί που πουλάει τα cd δεν είναι δεν είναι ακριβώς στην επόμενη γωνία, ξέρεις τα μικρά μαγαζιά πεθαίνουν και μόνο τα μεγάλα μαγαζιά, όπως τα Virgin, όλα τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, τα hi-tech μαγαζιά επιβιώνουν. Έτσι, ενώ έχεις φάει μισή ώρα στην κίνηση, μπαίνεις στο μαγαζί και ας πούμε παίρνεις 2 cd…μετά πας σπίτι σου, πιθανότατα ξόδεψες περίπου τρεις ώρες από τη μέρα σου και ήσουν μέρος του μποτιλιαρίσματος…είδα μια φορά ένα σήμα στην autobahn που έλεγε «δεν έχετε μπλέξει σε μποτιλιάρισμα, είστε το μποτιλιάρισμα». Από τη στιγμή που μπαίνεις στο αυτοκίνητο, είσαι μέρος του! Και υπάρχουν πάρα πολλά αμάξια έτσι κι αλλιώς, μολύνεις το περιβάλλον, σπαταλάς καύσιμα, κάθεσαι στο αμάξι σου και χαλάς το χρόνο σου για δυο cd…(γελάει). Θα μπορούσες να το είχες κατεβάσει και να είχες κάνει κάτι με νόημα στον ελεύθερο χρόνο σου. Αν λοιπόν το σκεφτείς από αυτή τη σκοπιά βγάζει νόημα, αλλά συμφωνώ 100%, είναι πιο ωραίο (να αγοράζεις τα cd)…και μπορείς να τα παραγγέλνεις κιόλας, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος νομίζω…Από το Amazon ή οπουδήποτε αλλού…
Rockpages.gr: Αν πάμε πίσω στη δεκαετία του ’90 είχατε ηχογραφήσει το “No Pain, No Gain” με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας. Αν ηχογραφούσατε κάποιο κομμάτι τώρα…ενόψει και Παγκοσμίου Κυπέλλου…
Matthias: (δεν του άρεσε η ερώτηση) Ααα, έχουμε συζητήσει…Πρόσεχε! Ήσασταν πολύ τυχεροί! Το ξέρεις; Πίστεψέ το ή όχι, ένας φίλος μου έστειλε ένα SMS μετά το πρώτο παιχνίδι, Ελλάδα-Πορτογαλία, η Ελλάδα νίκησε 1-0, ήταν το εναρκτήριο ματς, οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν εμφανώς για τον προπονητή, τον Rechagel, και του απάντησα, πρόσεξε για Ελληνική ομάδα, θα πάνε στον τελικό. Το έχει ακόμα…ήσασταν η έκπληξη για όλους….
Rockpages.gr: Έπρεπε να βάλεις στοίχημα…
Matthias: Έπρεπε…
Rockpages.gr: Κανένας στην Ελλάδα δεν το έκανε…
Matthias: Σου λέω δεν θα ξαναγίνει! Ήταν μια τεράστια έκπληξη, επίσης οι άλλες ομάδες ήταν αδύναμες…η Γερμανία…ποτέ δεν ξέρεις, ίσως του χρόνου στη Γερμανία (πάρει το Κύπελλο)…Είδα τη Γερμανία κόντρα στην Αργεντινή τις προάλλες, ήμασταν καλύτεροι, έληξε 2-2, με γκολ της τελευταίας στιγμής από την Αργεντινή, αλλά θα μπορούσαμε να έχουμε νικήσει εύκολα, παίξαμε καλύτερα. Τώρα είναι καλύτερη ομάδα με καλύτερο προπονητή, τον Klinsmann, ίσως φτάσουν μέχρι τελικό. Τα κατάφεραν την τελευταία φορά στην Ιαπωνία και την Κορέα, παρόλο που δεν έπαιξαν καλά…Πίσω στη μουσική, μας ζήτησαν ήδη να γράψουμε έναν ύμνο, δεν χρειάζεται να είναι με την Εθνική ομάδα. Δεν θες να ακούσεις τους ποδοσφαιριστές να τραγουδάνε, αλλά να κάνουμε ένα τραγούδι, όπως χιλιάδες άλλοι καλλιτέχνες που προσπαθούν να κάνουν το ίδιο. Μέχρι στιγμής δεν προσπαθούμε και πάρα πολύ σκληρά πάντως, αλλά όταν επιστρέψουμε τον Απρίλιο θα μπούμε στο στούντιο, θα δοκιμάσουμε μερικά τραγούδια και θα δούμε αν έχουμε κάτι. Έχει νόημα μόνο αν είναι πολύ καλό…επίσης αντιπροσωπευτικό μας…δεν έχει νόημα να κάνουμε κάτι σαν “La La Laa” , δεν θα μπορούσαμε να το παίξουμε ζωντανά, αν ήταν ένα άθλιο σκατά κομμάτι (γελάει). Αν το κάνουμε, πρέπει να είναι ένα τρομερό κομμάτι που να ακούγεται σαν εμάς και να αρέσει στο κοινό…
Rockpages.gr: Επίσης, οι Scorpions…έχουν δημιουργήσει σύμβολα όπως το “Wind Of Change”, που συνδέθηκε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Δεν θα θέλατε να κάνετε κάτι κακό ή αστείο…
Matthias: Ναι, πρέπει να είναι το σωστό! Με το “Wind Of Change” ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε το σωστό τραγούδι, τη σωστή στιγμή. Και δεν ήταν για την πτώση του τείχους. Κατά κάποιον τρόπο, εφόσον ήταν για τις αλλαγές στη Ρωσία, η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε και ήμασταν εκεί στο διάστημα 1988-9, υπήρχαν τόσα να δεις, από την άποψη των αλλαγών προς το καλύτερο και γράψαμε το τραγούδι και τότε έπεσε το τείχος του Βερολίνου. Μάλιστα, το 2001 στο Sound And Peace Festival στην Σεούλ μας κάλεσαν να παίξουμε χάρη σε αυτό το τραγούδι, όταν για πρώτη φορά για πολλά χρόνια η Βόρεια και η Νότια Κορέα καλούσαν εκεχειρία. Το κομμάτι ήταν πολύ δημοφιλές στην Κορέα, ξέρεις έχει ένα παγκόσμιο νόημα όσον αφορά την ελπίδα. Λέμε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, είναι ανθρώπινο…Δεν μπορείς να σχεδιάσεις, ένα τραγούδι, πρέπει να είναι πολύ καλό, αλλιώς δεν θα αρέσει σε κανέναν πουθενά φαντάζομαι…
Rockpages.gr: Ποιο θα έλεγες ότι είναι το highlight της καριέρας σας μέχρι τώρα, φυσικά;
Matthias: Από άλμπουμ, θα έλεγα, δόξα τω Θεώ υπάρχουν παραπάνω από ένα highlights, τα “Blackout”, “Love At First Sting”, αυτά ήταν που ανέβασαν το συγκρότημα στον Όλυμπο του rock. Μιλώντας για συναυλίες θα έλεγα τα μεγαλύτερα σόου, αν όμως έπρεπε να το περιορίσω σε ένα, θα έλεγα όταν παίξαμε στο Music Peace Festival στη Μόσχα, δύο συναυλίες στο στάδιο Λένιν μπροστά σε 120-5,000 κόσμο κάθε μέρα, ενώ ήμασταν ήδη δημοφιλείς, αφού είχαμε ξαναπαίξει εκεί. Μια Γερμανική μπάντα στη Μόσχα, εκεί που τότε ήταν η Σοβιετική Ένωση, να τραγουδούν στα Αγγλικά και 120,000 άτομα κάθε βράδυ να τραγουδάνε “Still Loving You” μαζί μας. Επίσης, άναψαν και την Ολυμπιακή φλόγα, που δεν μπόρεσαν στους Ολυμπιακούς του 1980 εξαιτίας του μποϋκοτάζ. Και όλα αυτά γίνονταν επι Σοβιετικής Ένωσης, 120,000 άνθρωποι τραγουδούσαν στα Αγγλικά…Wow!
Rockpages.gr: Την ίδια περίοδο ηχογραφήσατε μια διασκευή στο “I Can’t Explain” των Who, το οποίο είναι εξαιρετικό. Καταφέρατε να το κάνετε να ακούγεται δικό σας…Έχεις κάποιες αναμνήσεις από αυτό;
Matthias: Ναι! Το όλο γεγονός ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με το Peace Festival της Μόσχας, το άλμπουμ “Stairway To Heaven/Highway To Hell” και όλοι οι εμπλεκόμενοι έπρεπε να ηχογραφήσουν ένα κομμάτι από έναν καλλιτέχνη ή συγκρότημα που είχε πεθάνει (από ναρκωτικά). Έτσι, διαλέξαμε τους Who, όπου ο Keith Moon είχε πεθάνει και ουσιαστικά είχαμε προσπαθήσει το “Behind Blue Eyes” , το οποίο το διασκεύασαν πρόσφατα οι…Linkin Park?
Rockpages.gr: Limp Bizkit…
Matthias: Πάντα τους μπερδεύω αυτούς τους δυο επειδή αρχίζουν από “Li”, εγώ έπαιξα κιθάρα και ο Klaus τραγουδούσε, ήταν πολύ καλό. Αλλά, τελικά ηχογραφήσαμε το “I Can’t Explain” μέσα σε μιάμιση μέρα με παραγωγό τον Bruce Fairbrain, που είχε αναλάβει όλο το project. Ακόμα έκανα το συγκρότημα του Ozzy να επιστρέψει στο στούντιο, γιατί διασκεύαζαν το…dur…dur dur…dur (τραγουδάει το riff του “Purple Haze”)…“Purple Haze”, αλλά οι φράσεις τις κιθάρας ήταν λάθος. Ο Bruce μου έβαλε να το ακούσω και μου είπε, αυτό το γράψαμε στο Vancouver, low budget, όλοι είχαμε δυο μέρες για όλα…Νομίζω ότι η δική μας έκδοση είναι πάρα πολύ δυνατή, είναι τρομερή. Το γράψαμε στην Ολλανδία, ο Bruce πήγαινε ήδη στη Μόσχα. Έτσι, ο Zakk Wylde έπαιζε doo dee deee baan dooo dee dee (τραγουδάει τη μελωδία του “Purple Haze” λάθος)…και λέω, «Έλα τώρα, είμαι οπαδός του Hendrix, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!» Αναγκάστηκαν λοιπόν να ξαναμπούν στο στούντιο για να γράψουν πάλι τις κιθάρες.
Rockpages.gr: Θα πρέπει να είχε πλάκα…να παίζετε στη συναυλία με όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα…τζαμάρατε και όλοι μαζί στη σκηνή, έτσι δεν είναι;
Matthias: Ναι, όλοι μαζί…οι Skid Row, ο Richie Sambora, ο Jon Bon Jovi και παίξαμε κλασσικά rock’n’roll κομμάτια…
Rockpages.gr: Ποια είναι λοιπόν τα σχέδια του συγκροτήματος τώρα;
Matthias: Αυτόν τον χρόνο θα περιορίσουμε τις περιοδείες, διότι κάνουμε τον καινούριο δίσκο. Έτσι, θα επικεντρωθούμε στο να γράψουμε τα τραγούδια τον Απρίλιο και τον Μάιο, γιατί έχουμε μόνο δυο-τρεις συναυλίες το χρόνο τώρα…κάποια στιγμή θα πάμε στη Νότια Αμερική για δυο εβδομάδες, αλλά πρέπει να περιορίσουμε τους εαυτούς μας, αλλιώς δεν θα τα καταφέρουμε. Η δισκογραφική εταιρεία το θέλει, και θα στο πω από τώρα είναι αδύνατον, πριν από το 2006…την άνοιξη, ίσως…
Rockpages.gr: Πως θα καταφέρετε να γράψετε ένα άλμπουμ που θα πρέπει να διαδεχτεί το “Unbreakable”, που ήταν πάρα πολύ καλό; Με κάτι καλύτερο;
Matthias: Πολύ καλύτερο! Αυτός είναι ο στόχος (γελάει)! Θα τα καταφέρουμε; Δεν ξέρω…Αλλά το έχω ξανακάνει, και ναι μπορούμε να το βελτιώσουμε. Είμαι πολύ προσεκτικός, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να το αφήσεις…να πεις αυτό είναι για τώρα. Η μουσική παρουσιάζεται από μια μπάντα μια συγκεκριμένη στιγμή, δεν μπορείς να κρέμεσαι από αυτήν για πάντα και να προσπαθείς όπως παλιότερα όταν περνούσες ενάμιση χρόνο στο στούντιο. Θα κάνουμε κι άλλον. Έτσι, είναι καλύτερα. Όταν βγει ίσως να πεις κάτι διαφορετικό (γελάει)…Καλά, ακόμα δεν αρχίσαμε…
