Νέο άλμπουμ Omen το 2016. Δεν ήξερα καν πώς να αντιδράσω στο άκουσμα της είδησης. Δεν είναι μυστικό πως τοποθετώ τους τρείς πρώτους δίσκους της μπάντας ανάμεσα στις υψηλότερες θέσεις των προτιμήσεών μου, ψηλότερα από άλλους που θεωρούνται κλασσικοί από το σύνολο της metal κοινότητας. Η παρακαταθήκη τους δε είναι τόσο άπιαστη που ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούν να πλησιάσουν τη χρυσή τους εποχή ούτε στο ελάχιστο εδώ και 30 χρόνια που το παλεύουν.

Η έλευση του Hammer Damage λοιπόν με βρήκε με το μικρότερο δυνατό καλάθι ανά χείρας, περιμένοντας μια πενιχρή συγκομιδή από κεράσια. Και δυστυχώς η δικαίωση ήρθε νωρίς. Το άλμπουμ ξεκινάει με αυτογκόλ από τα αποδυτήρια μιάς και το ομώνυμο κομμάτι είναι πραγματικά κακό. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι τα απαράδεκτα προγραμματισμένα τύμπανα που ρίχνουν τον ήχο σε επίπεδα demo. Αυτό σίγουρα αποτελεί προσβολή απέναντι στο πρόσωπο του ιστορικού ντράμερ της μπάντας Steve Wittig και συνυπεύθυνου για τον ήχο που λατρέψαμε στα Battle Cry, Warning of Danger και The Curse. Υπάρχουν μπάντες που μέσα σε 6 μήνες ύπαρξης καταφέρνουν να βγάλουν καλύτερο ήχο οπότε δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τους Omen και τα 35 χρόνια που βαραίνουν τις πλάτες τους. Η συνέχεια είναι λιγότερο κακή και με περισσότερα ψήγματα Omen ήχου για να φτάσουμε στο Eulogy for a Warrior που αποτελεί όαση σε σχέση με το τι προηγήθηκε.

Ο Kevin Goocher κρίνεται αξιοπρεπής γεμίζοντας μια θέση που θα παραμένει πάντα στοιχειωμένη από τη σκιά ενός J.D. Kimball. Η καλύτερή του στιγμή είναι μάλλον στο Hellas, ένα κομμάτι που μας είχε αποκαλυφθεί λίγα χρόνια πριν τραγουδησμένο από τον Matt Story. Φτάνουμε αισίως στο έβδομο κομμάτι του άλμπουμ, το Caligula για να συναντήσουμε την πιο Omen στιγμή του Hammer Damage. Με ενδιάμεσες παύσεις σιωπής βέβαια για να ηρεμήσει το κεφάλι από την ακατανόητη βαβούρα της παραγωγής. Στα ίδια επίπεδα και το Era of Crisis. Η κατάσταση βέβαια δεν σώζεται με δύο τραγούδια και το τέλος της ακρόασης φέρνει την περισυλλογή. Αυτό που εν τέλει με γλίτωσε από τα νεύρα και την απογοήτευση ήταν εκείνο το μικρό καλαθάκι…