Ήταν Νοέμβριος του 1984 όταν ακούστηκαν για πρώτη φορά οι νότες του Death Rider και το Αμερικάνικο επικό metal αποκτούσε έναν από τους κυριότερους εκφραστές του. “Ride against the wind, shameless killer in the night” οι πρώτες λέξεις που άρθρωσε η βραχνή, βαρβαρική αλλά ταυτόχρονα μελωδική φωνή του John David Kimball.

Omen1

Ένας ερμηνευτής που μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια παρουσίας στη μπάντα κατάφερε να ηχογραφήσει 3 ιστορικά άλμπουμ και ένα ΕΡ και κέρδισε επάξια μία θέση ανάμεσα στις κορυφαίες φωνές της αγαπημένης μας μουσικής. Το 1987 έφυγε από τους Omen εν μέσω εντάσεων και αναταραχών και η πικρία του ήταν τόσο μεγάλη που όχι μόνο δεν κοίταξε ποτέ πίσω αλλά δεν ξαναέπιασε μικρόφωνο μέχρι το θάνατό του από καρκίνο το 2003. Θα έλεγε κανείς πως η φυγή του έριξε μία κατάρα πάνω στο συγκρότημα και συγκεκριμένα στη θέση πίσω από το μικρόφωνο…

Τις ηχογραφήσεις για το Escape to Nowhere, το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας, κλήθηκε να ολοκληρώσει ο Καναδός Coburn Pharr (γνωστός από τη συμμετοχή του στο Never Neverland των Annihilator) ο οποίος είχε προϋπηρεσία στους Καλιφορνέζους Prisoner. Η συνεργασία αποδείχθηκε βραχύβια. Η τσιριχτή φωνή του Pharr δεν κατάφερνε να δώσει το κάτι παραπάνω στο ούτως ή άλλως αδύναμο υλικό του δίσκου. Η συνεργασία με το γνωστό παραγωγό Paul O’Neill ήταν στην ουσία καταστροφική και οδήγησε στη διάλυση της μπάντας. Αυτά συμβαίνουν όταν προσλαμβάνεις τον Versace για να ράψει τα ρούχα του Conan του Κιμμέριου…

Omen2

Το 1996 γίναμε μάρτυρες της ανάστασης των Omen με τον Greg Powell, γιό του Kenny, στη θέση του τραγουδιστή. Το Reopening the Gates είναι πιθανότατα το χειρότερο comeback άλμπουμ όλων των εποχών, η επαφή με το ένδοξο παρελθόν της μπάντας είναι παντελώς απούσα και τα φωνητικά του Greg λοξοκοιτάνε προς Anselmo και Hetfield μεριά. Η αποτυχία ήρθε εκκωφαντική και η αλλαγή πλεύσης ήταν και πάλι μονόδρομος.

Δύο χρόνια μετά ήρθε στη μπάντα ο μακροβιότερος ως τώρα τραγουδιστής της, ο Kevin Goocher. Στην πρώτη του θητεία στην μπάντα κατάφερε να ηχογραφήσει μόλις ένα άλμπουμ αλλά συνέδεσε το όνομά του με τη συναυλιακή αναγέννηση των Omen. Η ερμηνευτική του προσέγγιση ήταν πολύ κοντά σε αυτή του μυθικού J.D. χωρίς όμως τη χαρακτηριστική βραχνάδα.

Η συνεργασία Powell-Goocher έληξε το 2009 και τότε επιστρατεύθηκε ο πολύπειρος George Call των Τεξανών Aska. Η επιλογή έδειχνε αρκούντως ταιριαστή, οι συναυλίες ενθαρρυντικές αλλά για μία ακόμα φορά επήλθε ρήξη στις σχέσεις μεταξύ τραγουδιστή και Powell.

Το 2011 παρουσιάστηκε ο άσημος Matt Story. Τα demos που ακολούθησαν ήταν ελπιδοφόρα και μπορεί να πει κανείς πως έκαναν τον Call να ξεχαστεί γρήγορα. Τα χρόνια όμως πέρασαν χωρίς κάποιο νέο άλμπουμ και ο Story έβαλε και αυτός το όνομά του στη λίστα με τους πρώην τραγουδιστές κάπου μέσα στο 2014…

Αυτό ήταν το σύνθημα για τη δεύτερη θητεία Goocher η οποία οδήγησε στο Hammer Damage. Κατώτερο των προσδοκιών το άλμπουμ, στην έξοδο για άλλη μία φορά ο Goocher.

Omen4

Και φτάνουμε στο 2017 και σε μία ανακοίνωση που έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Στη θέση του τραγουδιστή κάθεται πλέον ένα δικό μας παιδί, ο Νίκος “Migus” Αντωνογιαννάκης! Έχοντας καταθέσει τα διαπιστευτήριά του στο πολύ καλό Bullethead των Marauder, ο Νίκος πήρε μία σπουδαία μεταγραφή και τα πρώτα δείγματα γραφής του στους Omen άφησαν άπαντες με το στόμα ανοικτό! Η φωνή του πλησιάζει σε αυτή του J.D. όσο καμία άλλη. Βραχνή και δυναμική και με παρόμοια τολμώ να πω χροιά. Η ανακοίνωση ελληνικής περιοδείας ήταν απλά θέμα χρόνου. Ο Νίκος θα έχει την ευκαιρία να μας δείξει πως συνεχίζει πανάξια την κληρονομιά που άφησε ο θρυλικός J.D. και γεφυρώνει ιδανικά το παρελθόν με το μέλλον της μπάντας. Hear his Battle Cry!

Κώστας Κουναδίνης

Omen5