Ένα από τα χειρότερα πράγματα στη μουσική είναι οι ταμπέλες, που σκοπό έχουν να περιγράψουν μεν τη μουσική που παίζει ένας καλλιτέχνης, ή συγκρότημα, όμως ουσιαστικά καταλήγουν να περιορίζουν και να παγιδεύουν τον ακροατή, αλλά ίσως και το δημιουργό. Έτσι, για παράδειγμα οι Orange Goblin στα περισσότερα sites, μουσικά βιβλία, εγκυκλοπαίδειες κλπ πάντοτε περιγράφονται σαν μια stoner μπάντα. Άσχετα αν εδώ και πολλά χρόνια ο ήχος τους είναι πιο ευρύς.

Σίγουρα, οι επιρροές από τους Sabbath  και το heavy rock των ‘70s δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψουν ποτέ, όμως πλέον στο 7ο άλμπουμ τους, αυτό που παίζουν θα το χαρακτήριζα σαν καθαρόαιμο heavy metal. Εκτός από τα βαρέα βαρών riffs, θα ακούσετε πολλές και ωραίες μελωδίες, στα σόλο και στη βασική δομή των κομματιών που θα σας μείνουν στο μυαλό και αυτό είναι πια ένα από τα ατού οποιοδήποτε άλμπουμ, είτε είναι metal, ή hip hop. Επίσης, είναι ένα δείγμα ότι έπεσε πολύ δουλειά στο συνθετικό κομμάτι, το οποίο μάλιστα επιφυλάσσει εκπλήξεις όπως το “Save Me From Myself” που θα μπορούσε άνετα να προέρχεται από τους Black
Label Society, καθώς δεν κρύβει τις southern καταβολές του.
 
Έτσι, το άκουσμα το “A Eulogy For The Damned” θα απολαύσουν όλοι όσοι αρέσκονται στο heavy rock και metal, χωρίς περιορισμούς και στεγανά, στο κάτω κάτω η μουσική μας μόνο αυτά δεν χρειάζεται!