Οι πόρτες άνοιξαν λίγο αργά, 15 λεπτά πριν από τις 8. Η πρώτη μπάντα που ανέβηκε στην σκηνή ήταν οι Mars Chronicles από την Γαλλία η οποίοι ήταν καταπληκτικοί. Με μόνο ένα EP στη φαρέτρα τους, η μπάντα με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο παρουσίασε δικό της υλικό. Progressive metal ήχοι, με έμφαση στα πιο pop περάσματα που σε σημεία θύμιζαν μπάντες σαν τους Karnivool και τους Dead Letter Circus. Οι 100-150 άνθρωποι που είχαν φτάσει από νωρίς, χειροκρότησαν την μπάντα για τα 30 λεπτά που έπαιξαν. Στην σκηνή μαζί τους, ανέβηκε (για πρώτη φορά) ο μηχανικός ήχου της βραδιάς ο οποίος είχε τα γενέθλια του.
Δεύτεροι ανέβηκαν οι  Ισραηλινοί Matricide με πιο καθαρούς death, hardcore metal ήχους. Για τα επόμενα 40 λεπτά η σκηνή του Fuzz κατακλίστηκε από γεμάτους ενέργεια ήχους με μια μπάντα που ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακή . Τα ντράμς ήταν πομπώδη και δυνατά και ο κιθαρίστας έπαιξε μερικά άκρως ενδιαφέροντα leads και solo. Έπαιξαν κομμάτια από το πρώτο τους E.P. με το ελληνικό κοινό να έχει θετική ανταπόκριση.
 Το τρίτο (και τελευταίο) support της βραδιάς ήταν οι Γάλλοι Klone. Η μπάντα συνδύαζε στοιχεία από τον σκληρό ήχο των Gojira με πιο Tool ήχους. Ήταν ιδιαίτερα επικοινωνιακοί και ενεργητικοί. Για μια ακόμη φορά ο μηχανικός ήχου ανέβηκε στη σκηνή αυτή τη φορά για να τραγουδήσει μαζί με τον τραγουδιστή της μπάντας. Η μπάντα έπαιξε πολύ καλά τα κομμάτια της, με τον ήχο να είναι καλός, αλλά το κοινό ανυπομονούσε να δει τους Orphaned Land και το τρίτο support απλά προσέθεσε στη γενικότερη κούραση.
Ήταν 10.30 όταν οι Klone μας αποχαιρετούσαν και στο σημείο αυτό περίπου 300 άνθρωποι βρισκόντουσαν στον χώρο. Ιδιαίτερα αποκαρδιωτική ανταπόκριση για μια μπάντα που βρίσκεται στο peak της δημιουργικότητας και της καριέρας της. Οι Ισραηλινοί ανέβηκαν στη σκηνή 30 λεπτά αργότερα από το προγραμματισμένο, χωρίς τον βασικό κιθαρίστα τους Yossi Sassi και με πολλά προ-ηχογραφημένα, λόγω της απουσίας γυναικείων και κάποιον βοηθητικών backing φωνητικών.
 
Η μπάντα ξεκίνησε με το ομότιτλο του τελευταίου δίσκο και το κοινό παρά την κούραση ανταποκρίθηκε αμέσως. Το show ήταν ένα πραγματικό πανηγύρι, με την μπάντα και το κοινό να τραγουδάνε, να κοπανιόνται και να χορεύουν με κάθε ευκαιρία. Ο ήχος είχε τα συνηθισμένα προβλήματα που έχει στο fuzz, αλλά αρκετές στιγμές το μπάσο ήταν τόσο δυνατά που κάλυπτε και τα κιθαριστικά σόλο. Ο Kobi Farhi είναι ένας φανταστικός frontman με εξαιρετική φωνή. Η επικοινωνία του με τον κόσμο ήταν μοναδική και μάλιστα εξέφρασε και τον θαυμασμό του σε Έλληνες καλλιτέχνες. Αφού δήλωσε ότι “Το μπουζούκι με το metal ακούγεται τέλεια στα αυτιά μου” δήλωσε ότι θαυμάζει τον Μανώλη Αγγελόπουλο και τον Στέλιο Καζαντζίδη, πράγμα που δείχνει την στενή σχέση της μπάντας και της μουσικής τους με την Ελλάδα.

Στη playlist υπήρχαν κομμάτια κυρίως από τον τελευταίο δίσκο, αλλά και αρκετά από τις παλιότερες κυκλοφορίες τους. Στο “Ocean Land” επικράτησε πραγματικά ένας πανζουρλισμός και το ρεφραίν του “Nora el Nora” τραγουδήθηκε από όλο το κοινό. Ο μηχανικός ήχου εμφανίστηκε για μία ακόμη φορά για να τραγουδήσει και να χορέψει με την μπάντα. Μάθαμε ότι ήταν η τελευταία του βραδιά στην περιοδεία για αυτό και… ξεσάλωσε.
 
Το live διήρκησε μιάμιση ώρα αφήνοντας θετικά συναισθήματα στον κόσμο. Η μπάντα πραγματοποίησε μια φανταστική εμφάνιση, παρόλο που τα προ-ηχογραφημένα μέρη αφαιρούσαν κάποια από την μαγεία των κομματιών. Ο κόσμος δυστυχώς δεν ήταν πολύς, αλλά η μπάντα σεβάστηκε τον κόσμο που βρέθηκε στον χώρο και πραγματοποίησαν μια φανταστική συναυλία.
 
Λευτέρης Σταθάρας
 
Φωτό: Άρτεμις Κονδυλοπούλου (Artemis-Schubert.com)