Λένε πως η νοσταλγία είναι το πιο δυνατό ναρκωτικό και παρότι αυτό κρύβει και παγίδες είναι αλήθεια πως πολλές φορές θέλουμε να γυρνάμε πίσω σ΄ αυτά που κάποτε μας έκαναν να σκιρτήσουμε μέσα μας και το ίδιο πολλές φορές ισχύει και στην μουσική, λες και η μουσική είναι ο δρόμος που μας απαλύνει τον φόβο…
Από τις μουσικές που αγαπάμε πολύ είναι το μελωδικό prog metal πάντως, ειδικά εκείνο που λατρέψαμε σφόδρα κάποιοι από εμάς σε προηγούμενες δεκαετίες και συνεχίζει να μας αναστατώνει όταν νέα σχήματα αποφασίζουν να βαδίσουν σ΄ αυτό το μονοπάτι.
Ο Kωνσταντίνος Mindcrimek Βλάχος άκουσε τη νέα δουλειά των ΩЯRΑ, το πανέμορφο Glimmer Of Hope, και με χαρά το παρουσίασε στο SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW στο darkwaveradio.net (Δευτέρες 21:00-22:30).
Ο λόγος σε έναν παλιό γνώριμο της σκηνής, τον Λούη Χατζημιχάλη (φωνητικά)…
Rockpages.gr: Καλησπέρα Λούη… Αρχικά, ας συστήσουμε το συγκρότημα
Λούης: Τους ΩЯRΑ τους δημιούργησε ο Πέτρος Πιερρακέας το 2019, είναι ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης, το πρώτο του σχήμα ήταν οι Ocean Mind και μετά τη διάλυση το σκεπτικό του ήταν να δημιουργήσει ένα κανονικό σχήμα, με άλλα μέλη και τελείως διαφορετικό ύφος βέβαια. Στο μπάσο είναι ο Πάνος Καπογιάννης που συμμετέχει και στο πρώτο άλμπουμ. Εγώ μπήκα το 2021, τους γνώρισα από μια αγγελία, άκουσα τα κομμάτια και προσχώρησα στην μπάντα. Έχουμε και δύο session μέλη στα τύμπανα, τον Emidio Alex Ramos από την Πορτογαλία και στο instrumental κομμάτι τον Naman Sachdev από την Ινδία.
Rockpages.gr: Πώς σου φάνηκε το πρώτο άλμπουμ όταν το άκουσες;
Λούης: Το ύφος ήταν αρκετά πρωτοποριακό, τα περισσότερα κομμάτια μου θύμιζαν Mekong Delta, το συμφωνικό που περιπλέκεται με progressive, αν και υπάρχουν και επιρροές από 70ς, πιο hard n heavy κτλ. Κάποια κομμάτια μου άρεσαν και κάποια με παραξένεψαν, γιατί δεν έχουν την κλασική δομή
Rockpages.gr: Γνωρίζεις πως πήγε από άποψη ανταπόκρισης;
Λούης: Νομίζω πήγε αρκετά καλά, με δεδομένο πως δεν είχαν καν κάποιο label τότε. Ήταν η περίοδος πριν ξεσπάσει ο covid και μετά υπήρχαν δυσκολίες. Τότε τους γνώρισα.
Rockpages.gr: Και πότε αρχίσατε να δουλεύετε για το επόμενο άλμπουμ;
Λούης: Εφόσον γνώρισα τα παιδιά κανονίσαμε να κάνουμε μια δοκιμαστική πρόβα, να με ακούσουνε και να τους ακούσω και να δούμε κατά πόσο δενόμαστε. Νομίζω υπήρχε χημεία και ήταν πολύ ευχάριστο. Παρότι δοκιμαστική η πρόβα άρχισα να βγάζω ιδέες και δημιούργησα μελωδίες και ρεφρέν σε ένα κομμάτι (σ.σ. στο “In Pulse(The Long Errand)”).
Rockpages.gr: Ο τρόπος που δουλέψατε ποιος ήταν; Υπάρχει κάποιος βασικός συνθέτης;
Λούης: Ήταν καθαρά συνθέσεις του Πέτρου, είχαμε τα πάντα σε μορφή demo και κάναμε ανταλλαγή, έγω είχα γράψει σχεδόν όλο το άλμπουμ από το σπίτι μου, τους έστελνα ιδέες και μετά ολοκληρωμένα τα κομμάτια.
Rockpages.gr: Και ποιος έκανε την παραγωγή;
Λούης: Ψάχναμε ανθρώπους, μιας και ήμουν στους Immensity παλιότερα ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι με τον Κίμωνα Ζελιώτη (κιθάρα στους Psycrence) και αφού άκουσαν όλοι τα δείγματα του, συμφωνήσαμε και όλα πήραν τον δρόμο τους
Rockpages.gr: Είναι φοβερό πως δίνει τον τόνο το All The Roads, ένα κομμάτι που ορίζει το mood και τον τόνο πως θα βιώσει ο ακροατής τον δίσκο
Λούης: Συμφωνώ απόλυτα γιατί ήταν από τα τελευταία κομμάτια, γι’ αυτό και έχει μια πιο σύγχρονη υφή, αλλά και κάτι νοσταλγικό. Δέθηκαν κάποιες μελωδίες που είχα με το κομμάτι του Πέτρου, δεν το περίμενα, αλλά κατάφερα να γράψω μελωδίες και στίχους και το ολοκληρώσαμε
Rockpages.gr: Σε πρωτοάκουσα, τους θρυλικούς Fatal Morgana και το ντέμο Access:Quietus του 1996, που είχε εντυπωσιάσει τον μικρό μα φανατικό κύκλο των prog metallers της εποχής. Πώς το θυμάσαι εσύ;
Λούης: Με πας πολλά χρόνια πίσω, ήμασταν παιδιά τότε, ωραία χρόνια αν και υπήρχαν δυσκολίες, δεν είχαμε καμιά τρελή εμπειρία αλλά είχαμε μεράκι. Η αλήθεια είναι πως ήταν να γράψουμε τέσσερα κομμάτια στο ντέμο, αλλά δε βοήθησε το budget και ηχογραφήσαμε δύο στο Studio Praxis. Είχαμε μάλιστα τον Coti K., παραγωγό των Raining Pleasure, o οποίος έχει πολλές παραγωγές, Ελλάδα και εξωτερικό, είχε βοηθήσει και ο Nigel Foxxe επίσης. Ήταν εποχές πιο δύσκολε,ς αλλά τα καταφέραμε και νομίζω ότι χάρη σ’ αυτές τις δυσκολίες, με έκαναν εμένα πιο δυνατό και να κάνω τα όνειρα μου όσο πιο αληθινά γίνεται.
Rockpages.gr: Σε πετύχαμε μετά από δέκα χρόνια στους Sapphire και τους Equal Vector αλλά γενικά έμοιαζε σαν να ήσουν εκτός σκηνής πλέον, αν και εντυπωσιακοί ήταν και οι Immensity το 2016 όπου εκεί ήταν και άλλο ηχόχρωμα βέβαια, ατμοσφαιρικό doom/death, είναι ενεργοί ακόμα;
Λούης: Ναι κανονικά και έχουν βρει και έναν αξιόλογο Πορτογάλο τραγουδιστή, πολύ δυνατή φωνή στο χώρο και το υλικό που ετοιμάζουν δε θα αργήσει και θα κάνει εντύπωση.
Rockpages.gr: Μιας και πήγαμε πίσω στα 90ς, πως ήσουν σαν ακροατής εκείνα τα χρόνια;
Λούης: Άκουγα πάρα πολλά συγκροτήματα στο χώρο του power/progressive, US metal, όχι τόσο το ευρωπαϊκό, αν και μου άρεσαν πολύ οι Soul Cages και οι Jester’s March από Γερμανία, οι Spiral Architect και Manitou από Σκανδιναβία, μπάντες που με σημάδεψαν μαζί με τους Αμερικάνους Catharsis, δε σου κρύβω πως πήρα πολλές επιρροές από το Pathways to Wholeness, άκουγα πολύ Sanctuary, φυσικά τα Awaken The Guardian και No Exit των Fates Warning, αλλά εντάξει, όλα ξεκίνησαν για μένα από το Sad Wings Of Destiny των Judas Priest, το αγαπημένο μου Peace Of Mind των Iron Maiden, είναι πάρα πολλά, το τρομερά In Trance και Taken By Force των Scorpions, οι Psychotic Waltz, οι Queensryche κ.α.
Rockpages.gr: Ο τίτλος του άλμπουμ δείχνει μάλλον προς στην αισιόδοξη πλευρά, σωστά;
Λούης: Είναι η αχτίδα της ελπίδας, αυτό που προσμένουμε, ένα σημάδι στον ουρανό, μέσα από τα σύννεφα, ότι δεν είναι όλα μέσα στο σκοτάδι
Rockpages.gr: Glimmer of hope είναι μια φράση που χρησιμοποιούν πολλές φορές οι γιατροί σε δύσκολες περιπτώσεις, όταν θέλουν να δώσουν ελπίδες στους οικείους κάποιου που νοσεί σοβαρά. Εσύ είσαι αισιόδοξος άνθρωπος;
Λούης: Σίγουρα, πάντα βλέπω το μέλλον αλλά και αυτή τη στιγμή που ζω με αισιοδοξία. Αλλά όπως όλοι έχω περάσει πολλά, υπάρχουν και μεγάλες απώλειες στη ζωή μου, πρόσφατα έχασα τη μητέρα μου, πέρασα και κάποιες προσωπικές στιγμές που με λάβωσαν. Με στεναχώρησε επίσης το γεγονός πως για πολλά χρόνια δε μπορούσα να βρω συνεργάτες, γιατί αυτό που αγαπώ δεν το άφησα ποτέ, απλά ήταν οι καταστάσεις τέτοιες που δεν κατάφερα να ορθοποδήσω, πάρα πολλά προβλήματα, εντάξει άνθρωποι είμαστε, όχι μηχανές, όλοι κάτι έχουμε περάσει, έχουμε από μια ιστορία να πει ο καθένας. Αλλά δεν τα παράτησα ποτέ, μάλιστα έβαλα ένα σκοπό, να βελτιώσω τη φωνή μου, γιατί δεν είναι απλά να τραγουδάς καλά, αλλά και σωστά. Οπότε, τα τελευταία επτά χρόνια κάνω μαθήματα φωνητικών με δασκάλα και είμαι πολύ ευχαριστημένος, ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος, ένα παράθυρο από πράγματα τα οποία δεν περίμενα και δεν είχα φανταστεί, πραγματικά είναι το παράθυρο της γνώσης, όχι να μάθουμε νότες και να παίζουμε παπάδες, αλλά να γεμίζεις τον εαυτό σου με γνώση και φως. Με βοήθησε πάρα πολύ αυτό, πήρα δύναμη και συνέχισα.
Rockpages.gr: Οπότε όλα αυτά επηρεάζουν και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεσαι στους στίχους που γράφεις;
Λούης: Ακριβώς αυτό, ξετυλίγω την ίδια μου τη ζωή, εσωτερικές σκέψεις, πως βλέπω τον κόσμο και πως νιώθω από μέσα. Είμαι ο παρατηρητής της ζωής, αλλά και μέσα από τα μάτια των άλλων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι, και πως θα τα λύσουμε, πάντα μέσα από την αισιόδοξη πλευρά και την πραγματικότητα, δεν τα βλέπω επιφανειακά αλλά προσπαθώ να μπω και στο βάθος
Rockpages.gr: Το Seclusion(In These Walls) για τι μιλάει, σε ποιους τοίχους απομονώνεται κάποιος και γιατί;
Λούης: Μερικές φορές κλεινόμαστε στον εαυτό μας, αλλά ενώ μας απομονώνουν, θέλουμε να βγούμε έξω και να πούμε ότι είμαστε ζωντανοί, ότι μπορούμε να καταφέρουμε πράγματα. Αυτός που έχει κλειστεί, κάνει το παν να αγκαλιάσει την ελπίδα, να δει το φως, η μόνη του συντροφιά είναι πως βλέπει μέσα από ένα παράθυρο τον κόσμο έξω και αυτές είναι οι σκέψεις του
Rockpages.gr: Σε καλύπτει ο όρος progressive metal για την μουσική των Orra;
Λούης: Σίγουρα, progressive σημαίνει προοδευτικό, ένα βήμα παραπέρα, πως δεν επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας, να κάνεις ότι λέει η καρδιά μας. Less is more όμως, δε θέλαμε να δείξουμε πως είμαστε μουσικάρες και το κοινό να μην μπορεί να καταλάβει τι κάνουμε. Να υπάρχει πολυπλοκότητα, αλλά σε έναν βατό δρόμο, σίγουρα θα υπάρχουν up and downs, σαν να αντιμετωπίζεις τα κύματα σε μια θάλασσα, η καταιγίδα αλλά και ο καθαρός ουρανός μετά. Να υπάρχει μια περιπέτεια, αλλά δε θέλαμε να κουράζουμε τον ακροατή και να μην μας καταλαβαίνει, να τον βάλουμε σε μια όμορφη περιπέτεια με μελωδία, συναίσθημα αλλά και τα metal στοιχεία φυσικά γιατί progressive metal παίζουμε.
O Πέτρος αγαπάει πολύ κιθαρίστες όπως ο Uli Roth, ο Michael Schenker, τους Glenn Tipton και K.K. Downing των Judas Priest, και αυτός δε θέλει να κάνει υπερβολικά, να υπάρχει ροή και ομορφιά σ’ αυτό που παίζει. Γι’ αυτό έχουν γραφτεί πολλά layers από κιθάρες και δεν έχουμε στηριχτεί στα πλήκτρα, υπάρχουν πολλά κανάλια από κιθάρες και αυτό το κάνει συναρπαστικό, ιδιαίτερα αν το ακούσεις με καλά ακουστικά, υπάρχει το ακόρντο, πάνω του κάποιες ακουστικές κιθάρες, μετά κάποια ανοιχτά περάσματα, μετά κάποιες ανοιχτές συγχορδίες, γενικά πολλά πράγματα που γεμίζουν το κάθε κομμάτι και αυτό με συναρπάζει.
Rockpages.gr: Μία από τις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ είναι το οργανικό Infinity και μοιάζει ιδανικό για να βγει μπροστά το πιο τεχνικό πρόσωπο του σχήματος.
Λούης: Είναι ένα κομμάτι από την εποχή του Unbounded που δεν μπήκε μέσα στο δίσκο, γιατί από ότι ξέρω ήταν απλά μεγαλύτερο σε διάρκεια. Οπότε ήταν μια επιλογή και το θέλανε ιδιαίτερα το rhythm section να προσθέσει στο άλμπουμ. Και με ένα τρόπο να μην απαγκιστρωθούν τελείως από το παρελθόν, να υπάρχει και αυτό
Rockpages.gr: Πόσο εύκολο είναι να σταθεί μια σύνθεση χωρίς στίχους;
Λούης: Αν ένα κομμάτι έχει να πει κάτι, δηλαδή έχει αρχή, μέση και τέλος και σε βάζει σε ένα trip μπορεί να το καταφέρει, να σου δημιουργεί συναισθήματα, να σε ταξιδέψει, να σε αναστατώσει και κάπου να σου έχει το στοιχείο της έκπληξης ώστε να πεις, ώπα δεν το περίμενα αυτό. Γνωρίζω πως κάποιους τους κουράζει αλλά υπάρχουν πολλά κομμάτια που μπορεί να σε αγγίξουν, το Yyz των Rush δεν είναι συγκλονιστικό; Ή το Erotomania των Dream Theater;
Rockpages.gr: Mπορείς όμως να ακούσεις ένα άλμπουμ που είναι όλο οργανικό;
Λούης: Ένας από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες είναι ο Tony MacAlpine, έχω μαζέψει όλη τη δισκογραφία του, μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά τα δύο πρώτα (Edge Of Sanity και Maximum Security), τρομερά άλμπουμ, πολύ μελωδία μέσα, περιπέτεια, αλλαγές, προοδευτικά κομμάτια, εξαιρετικές δημιουργίες. Όπως επίσης ο Vinnie Moore, o Yngwie Malmsteen, κιθαρίστες που άφησαν το στίγμα τους για τις επόμενες γενιές
Rockpages.gr: Ποιος είναι υπεύθυνος για το εξώφυλλο;
Λούης: Υπήρχαν διάφορες ιδέες αλλά καταλήξαμε τελικά στον Δημήτρη Τσούτσα, είναι γραφίστας και έχει το καλλιτεχνικό πνεύμα μέσα του, έχει συνεργαστεί με τους Need. Τον γνώριζα τον Δημήτρη και είπαμε γιατί όχι. Είχε δει κάποιες ιδέες μας και μας είπε αφήστε το πάνω μου και πραγματικά το έκανε και είπα ναι, αυτό θέλουμε, εκφράζει ακριβώς αυτό, το φως μαζί με την ελπίδα. Φυσικά δεν ήταν μόνο το εξώφυλλο, αλλά και το όλο artwork μέσα, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, πολύ όμορφη δουλειά από τον Δημήτρη και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.
Rockpages.gr: Η προηγούμενη δουλειά είχε βγει μόνο ψηφιακά, ενώ τώρα είδα πως το άλμπουμ κυκλοφορεί σε digipak cd από την Sleaszy Rider με τους στίχους κτλ Εσύ σαν ακροατής έχεις περάσει στο ψηφιακό ή στηρίζεις το φυσικό φορμάτ;
Λούης: Είναι αλλιώς όταν ανοίγεις το βιβλιαράκι, βλέπεις το layout, διαβάζεις τους στίχους, διαβάζεις τα credits, τις εικόνες, έχεις την υφή του χαρτιού, όλα αυτά είναι σαν να ξεφυλλίζεις ένα βιβλιαράκι, δεν συγκρίνεται, only print is real, δεν είναι τυχαίο αυτό, το ψηφιακό είναι μια λύση αν θες να ακούσεις κάτι, είναι ένα reference, αλλά αν πραγματικά αγαπάς κάτι θα κάνεις τη θυσία να το αποκτήσεις. Και τα δύο λειτουργούν και έχουν το σκοπό τους.
Rockpages.gr: Πώς βγήκε το όνομα ΩЯRΑ;
Λούης: Ο νονός είναι ο Παναγιώτης Καπογιάννης (μπάσο) και άρεσε σε όλους, έχει διφορούμενη έννοια, είναι η ώρα, η στιγμή, έχει να κάνει με τον χρόνο, είναι απλό αλλά έχει να κάνει με πολλά πράγματα, νομίζω γι’ αυτό είναι ανάστροφο το ένα R, να δείξει το progression και το regression του χρόνου, μας πάει πίσω και μπροστά.
Rockpages.gr: Θα σας δούμε στη σκηνή;
Λούης: Είναι μέσα στο μυαλό μας να πάρει σάρκα και οστά και να γίνει ένα κανονικό σχήμα, δεν είναι εύκολο όμως. Για να έχουμε session drummers σημαίνει πως περάσαμε από ένα δύσκολο κανάλι για να βρούμε μουσικούς. Θέλουμε όμως να το αποτυπώσουμε κατά γράμμα όπως το ακούς στο άλμπουμ και στο live όσο γίνεται, είναι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο, άμα έχεις βάλει ένα σκοπό και αγαπάς αυτό που κάνεις στο τέλος θα τα καταφέρεις.
Rockpages.gr: Λούη σ’ ευχαριστώ πολύ!
Λούης: Εγώ ευχαριστώ, ήταν χαρά και τιμή μου που τα είπαμε. Θέλω ο κόσμος να το αγκαλιάσει αυτό που κάναμε γιατί δουλέψαμε σκληρά. Θέλουμε να τους ταξιδέψει, όπως γράφουμε μέσα «let this glimmer of hope warm your hearts», αυτό θα θέλαμε, να τους γεμίσει, να τους ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και όπου θέλουν αυτοί
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
