Από νωρίς το club είχε αρκετό κόσμο και μάλιστα με τις μικρότερες ηλικίες να κυριαρχούν, πράγμα που είναι πάντα ευχάριστο. Ειδικά δε όταν ξέρουν και τους στίχους από τα συγκροτήματα που πρόκειται να παρακολουθήσουν και τα αποθεώνουν καθόλη τη διάρκεια του live!
Οι Fallen Arise άνοιξαν το show με το ατμοσφαιρικό τους metal να είναι λίγο παράταιρο από την όλη συναυλία, γεγονός που δεν πτόησε καθόλου τις πρώτες σειρές που ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στη μπάντα. Η εναλλαγή των γυναικείων και ανδρικών φωνητικών και των καθαρών με τα πιο “κάφρικα” αποδόθηκε πολύ καλά από την Spyla και τον Chris αντίστοιχα. Εκτός από τα δικά τους τραγούδια έπαιξαν και μια διασκευή στο “Everytime We Touch” προσαρμοσμένη στα μέτρα του συγκροτήματος. Υπήρχε αμηχανία, άγχος και ίσως απειρία πάνω στη σκηνή, αλλά οι αντιδράσεις του κοινού της μπάντας ήταν κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές.
Setlist: Burned Ivy, Ethereal, Under The Bliss, Eternity, Never Forget Me, Everytime We Touch, Furor, Nightouched
Στην περιοδεία των Outloud συμμετείχαν και οι Reload, οι οποίοι ακολούθησαν στη σκηνή τους Fallen Arise. Σίγουρα, το δικό τους στυλ ήταν πιο κοντά στους headliners, ενώ εμφανίστηκαν πάρα πολύ άνετοι και δυναμικοί επάνω στη σκηνή. Δεν τους είχα ξανακούσει και ομολογώ ότι μου έκανα πολύ θετική εντύπωση, ειδικά το τραγούδι “Higher” με την εισαγωγή της ακουστικής κιθάρας που μου θύμισε κάτι από Riot! Και πάλι υπήρχαν φανατικοί οπαδοί της μπάντας στο κοινό που έκαναν αισθητή την παρουσία τους τραγουδώντας στίχο στίχο τα τραγούδια των Reload. Θα ήθελα να τους ξαναδώ έχοντας ακούσει και τη δουλειά τους.
Setlist: Give In To The Night, Come Back, Candle In The Night, Longin For Your Love, Prince Of Steel, Higher, Fight, Road To Neverland, Superhero
Σειρά τέλος των Outloud, των headliners της βραδιάς, που οι περισσότεροι περίμεναν να δουν και να ακούσουν. Η μπάντα μπήκε πολύ δυνατά με το “Death Rock” και “One More Time” από το πρόσφατο “Let’s Get Serious” άλμπουμ τους. Για άλλη μια φορά τα χαμόγελα και η θετική τους ενέργεια ξεσήκωσαν το κοινό, που η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελε και πολύ. Ήταν η τρίτη φορά που τους έβλεπα και μάλλον και η καλύτερη… μέχρι την επόμενη! Παρόλο που είχαν απουσίες από την κανονική τους σύνθεση, το σύνολο που είδαμε στο Area 22 ήταν πολύ δεμένο με πολύ καλή απόδοση και σκηνική παρουσία. Ο Chandler στα φωνητικά στάθηκε πολύ καλά σε όλο το show αποδίδοντας πολύ καλά όλα τα τραγούδια, ενώ ο Bob Katsionis αφοσιώθηκε περισσότερο στην κιθάρα παρά στα πλήκτρα, όπως άλλωστε συνηθίζει με τους Outloud.
Στο “I Was So Blind”, το βίντεο του άλμπουμ, έγινε ένας ψιλοχαμός με το κοινό να κοπανιέται θυμίζοντας πιο heavy συναυλία, ενώ σίγουρα εντύπωση προκάλεσε και η επιλογή της διασκευής στο “Hell Bent For Leather” των Judas Priest. Άλλα highlight της συναυλίας ήταν άλλη μια διασκευή, αυτή στο “Enola Gay” των O.M.D., το αγαπημένο μου “Broken Sleep” από το πρώτο άλμπουμ, το “Waiting For Your Love” από το “Love Carastrophe” και φυσικά το “We Run”, το οποίο φυσικά κρατήθηκε για το τέλος. Βέβαια, δεν έκλεισε έτσι το live, αφού ο Bob κάλεσε πάνω στη σκηνή όποιον ήθελε για να ξανατραγουδήσουν όλοι μαζί το “I Was So Blind”! Καταλαβαίνετε τι ακολούθησε… Οπαδοί κάθε ηλικίας βρέθηκαν στο stage του Area 22, που πέρασε ένα καλό τεστ αντοχής, μαζί με τους Outloud, ενώ όσοι έμεινα από κάτω δεν έμειναν παραπονεμένοι αφού βοήθησαν τον μπασίστα Δημήτρη Σκορδίλη και τον Chandler σε δυο μίνι stage dives!
Γενικά ήταν ένα πολύ ωραίο show με τρεις μπάντες που τα έδωσαν όλα, πολύ καλό ήχο, σε έναν νέο χώρο που αφήνει υψηλές απαιτήσεις για το μέλλον και με την παρουσία αρκετά μικρών ηλικιών που είναι καλό σημάδι για τα ελληνικά συγκροτήματα και το κοινό τους.
Κείμενο/Φωτο: Γιάννης Δόλας
Για περισσότερες φωτογραφίες κάντε κλικ εδώ!
Setlist: Death Rock, One More Time, Isolation Game, I Was So Blind, What I Need, Tonight, It Really Doesn’t Matter, Let’s Get Serious, A While To Go, Broken Sleep, Enola Gay, Waiting For Your Love, Hell Bent For Leather (Judas Priest), Outloud, We Run, I Was So Blind
