Φαίνεται πως οι Overkill διανύουν μία δεύτερη νεότητα καθώς για τρίτο συνεχόμενο δίσκο καταθέτουν μερικά πολύ αξιόλογα τραγούδια που δικαιολογούν την ποιότητα του ονόματος των Overkill και τιμούν το ένδοξο παρελθόν της μπάντας. Προσωπικά, είχα απογοητευτεί οικτρά από το “Immortalis” του 2007 και μιας και ο προκάτοχός του (“ReliXIV”) δεν ήταν και τίποτα ιδιαίτερο, δεν περίμενα με τίποτα ένα τόσο δυναμικό comeback με μία τριάδα πολύ καλών δίσκων μέσα σε τέσσερα χρόνια. Το “White Devil Armory” συνεχίζει, λοιπόν, από εκεί που σταμάτησε το “The Electric Age” και οι Overkill δεν φαίνεται να δείχνουν κανένα απολύτως σημάδι κόπωσης ή κορεσμού.
Η εισαγωγή με το πρώτο single “The Armorist” θέτει τις βάσεις για το thrash οικοδόμημα που χτίζει η μπάντα από το New Jersey και θα στοιχημάτιζα μερικά Ευρώ για το εδώ έχουμε το opening number της επερχόμενης περιοδείας των Overkill. Groovy, in your face, ιδανικό για χαμό στο pit των συναυλιών, το “The Armorist” δίνει τη θέση του στο καλύτερο ίσως τραγούδι του δίσκου, το “Down To The Bone” με τον κιθαρίστα Dave Linsk να βγάζει φωτιές. Τα “King Of The Rat Bastards” και το “In The Name” συμπληρώνουν το παζλ των κορυφαίων στιγμών του “White Devil Armory” ενώ θα ήταν παράλειψη εάν δεν αναφέραμε ότι η φωνή του Bobby “Blitz” Ellsworth παραμένει αναλλοίωτη!
Συνολικά, όσοι περίμεναν κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με το “The Electric Age”, ας το σκεφτούν καλύτερα. Οι Overkill κυκλοφορούν έναν πολύ αξιόλογο δίσκο κάνοντας περήφανο και χαρούμενο κάθε οπαδό του thrash…και αυτό είναι που μετράει σε τελική ανάλυση. Πάντα τέτοια!
Highlight: Θυμάμαι ότι το 2007 οι Overkill είχαν «χαθεί» στη μεγάλη σκηνή του Wacken ενώ και η απόδοσή τους ήταν μετριότατη…πιθανότατα απόρροια και του μετριότατου “Immortalis”.
