Κανένας δίσκος των Pain Of Salvation δε μοιάζει με τον προηγούμενο και έτσι, για μία ακόμη φορά, ο Daniel Gildenlow επιστρέφει πειραματιζόμενος και θυμίζοντας μας πως prog δεν σημαίνει μόνο επίδειξη τεχνικής αρτιότητας αλλά ψάξιμο σε νέους ήχους και χρώματα. Αυτό βέβαια, όπως είναι αναμενόμενο, δε γίνεται αρεστό σε όλους αφού, οι κλειστόμυαλοι οπαδοί (ναι υπάρχουν και στον προοδευτικό χώρο, οξύμωρο ε?) βρίσκουν ευκαιρία να γκρινιάξουν αλλά είμαι σίγουρος πως, χρόνια τώρα, ο Daniel δεν πορεύεται με γνώμονα τα θέλω των άλλων αλλά με αυτό που του βγαίνει κάθε φορά από μέσα του. Και κάπως έτσι, αυτή τη φορά έχει ως θεματική τη διαφορετικότητα ενός ασυμβίβαστου πνεύματος (ο πάνθηρας) μέσα σε έναν κόσμο εφησυχασμένων (τα σκυλιά). Aν και μικρότερα θέματα υπάρχουν εδώ και κει αυτή η είναι η κεντρική εικόνα του concept.
Η αλήθεια είναι πως τα πρώτα δείγματα πριν την ολοκληρωμένη κυκλοφορία ήταν τρία video clips τα οποία ήταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που με μπέρδεψαν. Ακούγοντας τα στη συνέχεια μαζί με τα υπόλοιπα έχουν βρει πλέον τη θέση τους στη ροή του άλμπουμ αν και το “Resteless Boy” συνεχίζει να είναι ένα μέτριο κομμάτι. Από κει και πέρα όμως εδώ όλοι θα βρουν κάτι να τους τραβήξει την προσοχή όπως κάνουν οι Pain Of Salvation εδώ και 25 χρόνια. Υπάρχει συνεχής μουσική εναλλαγή από κομμάτι σε κομμάτι, από το prog metal του “Accelerator” στο αργόσυρτο industrial του “Unfuture” και μετά στο ηλεκτρονικό, περίεργο μα και αδιάφορο “Restless Boy”.
Στη συνέχεια το άλμπουμ απογειώνεται, με το καταπληκτικό “Wait” να είναι το αγαπημένο μου (μπάσιμο με πιανάκι και ακουστική κιθάρα και τη φωνή του Daniel να σκαρώνει μια τρομερή συναισθηματική ερμηνεία). Εξίσου καλό το “Keen To A Fault” με όμορφες στρώσεις από synths και τον Daniel να δίνει ακόμη μία φοβερή ερμηνεία. Το “Fur” είναι απλά ένα ιντερλούδιο πριν μπει το ομότιτλο “Panther” που θα ξενίσει πολλούς (electro ρυθμολογία, ραπάρισμα από τον Daniel) αλλά το κόντρα -σούπερ μελωδικό- ρεφρέν θα λιώσει τις αντιστάσεις σου. Το “Species” είναι άλλη μία όμορφη σύνθεση και τους στίχους να κατακρίνουν το ανθρώπινο είδος για τα ασταμάτητα λάθη του. Η αυλαία θα πέσει με το 13λεπτο “Icon” όπου έχουμε μία αμιγώς prog σύνθεση, με πολλές εναλλαγές, κλασικότροπα κιθαριστικά ροκ σόλο και κανένα ηλεκτρονικό στοιχείο. Ιδανικό κλείσιμο, ευχαριστούμε για μία ακόμη φορά Daniel!
