Τέτοιες συναυλίες δεν γίνονται συχνά στη χώρα μας. Μπορείτε, αν θέλετε, να αφαιρέσετε τον επιρρηματικό προσδιορισμό «συχνά» αφού δεν είμαστε καθόλου συνηθισμένοι στο να έρχονται πρωτοκλασάτα nu metal ονόματα όπως οι Papa Roach οι οποίοι σημειωτέον μετρούν ήδη πάνω από 20 χρόνια δισκογραφικής καριέρας. Το event αποκτούσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αφού μαζί με τους Papa Roach θα εμφανίζονταν οι Hollywood Undead και οι Ice Nine Kills, δύο συγκροτήματα εξαιρετικά πετυχημένα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δεν σας κρύβω ότι είχα επιφυλάξεις αναφορικά με την προσέλευση του κόσμου αλλά ευτυχώς το Academy ήταν σχεδόν γεμάτο (πρέπει να ήταν 1600-1700 άτομα μέσα) ενώ η ενέργεια των πιτσιρικάδων fans δημιούργησε από νωρίς μία φανταστική ατμόσφαιρα.


Στις 7:10 ακριβώς ανέβηκαν στη σκηνή οι Ice Nine Kills, ένα συγκρότημα που είχαμε φιλοξενήσει πρόσφατα εδώ στο Rockpages. Οι τύποι έδωσαν ένα πραγματικό horror show πάνω στη σκηνή προσθέτοντας την metalcore πινελιά στο όλο πακετάκι. Με τον frontman Spencer Charnas να αλλάζει μάσκες και στολές, αθώες κοπελίτσες να «δολοφονούνται» στη σκηνή, τρομακτικοί κλόουν να περιφέρονται, οι Ice Nine Kills ήταν φανταστικοί και ο κόσμος γούσταρε απίστευτα. Στα μάτια μου ήταν το μπάσταρδο παιδί του Alice Cooper και των Slipknot. Τα “The American Nightmare” και “Savages” ξεχώρισαν στο ημίωρο set των Αμερικανών οι οποίοι άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και σίγουρα ετοιμάζονται για μεγάλα πράγματα στην Αμερική.

H ώρα είχε πάει 8:00 και οι Hollywood Undead κάνουν την εμφάνισή τους μέσα σε γενικό πανζουρλισμό. Δεν περίμενα με τίποτα ότι θα υπήρχαν τόσοι πολλοί και φανατικοί φίλοι των Αμερικανών στη χώρα μας αφού ήξεραν όλους τους στίχους και τραγουδούσαν με όλη τους τη δύναμη. Από την πλευρά τους οι Hollywood Undead ήταν εξαιρετικοί με τα μέλη της μπάντας να αλλάζουν συνεχώς όργανα στη σκηνή και να μοιράζονται τα πρώτα φωνητικά. Κάποια στιγμή ανεβάζουν και έναν τυχερό fan πάνω στη σκηνή για να παίξει κιθάρα μαζί τους και ήταν ξεκάθαρο ότι περνούσαν τέλεια αναφέροντας συνεχώς ότι είμαστε το καλύτερο κοινό όλης της περιοδείας. Αν δεν έχετε ακούσει τους Hollywood Undead, τσεκάρετε τα “Day of the Dead”, “Bullet” και “Undead” για να διαπιστώσετε πόσο καλή μπάντα είναι. Τα 50 λεπτά του set τους αποδείχτηκαν λίγα αλλά τουλάχιστον ήταν αρκετά για να «ζεσταθούμε» για το…κυρίως πιάτο.


Οι Papa Roach ήταν ο λόγος που εγώ προσωπικά πήγα στο Academy. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δώσει τη δέουσα προσοχή στα τελευταία albums αλλά τα “Infest” και “Lovehatetragedy” είναι δύο δίσκοι που σημάδεψαν ένα ολόκληρο ιδίωμα στις αρχές του 21ου αιώνα ενώ ο Jacoby Shaddix είναι τεράστια μορφή και ένας από τους καλύτερους frontmen στο χώρο. Η αρχή με το “Dead Cell” μας γυρίζει πίσω στο 2000 και το party ξεκινάει. Ο ήχος κρυστάλλινος, η ενέργεια των Papa Roach απίστευτη, ο κόσμος φανταστικός και το set list τέλειο και άψογα μπαλανσαρισμένο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι πιτσιρικάδες ήξεραν περισσότερο τα νέα κομμάτια (τα οποία πρέπει να πω ήταν πάρα πολύ καλά…ειδικά των δύο τελευταίων δίσκων) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν γινόταν χαμός όταν οι Papa Roach έκαναν…βουτιές στο παρελθόν. Όπως σας είπα και πριν, προσωπικά αυτά ήθελα να ακούσω. Οπότε τα highlights ήταν σίγουρα τα: “Dead Cell”, “Broken Home”, “Blood Brothers”, “Between Angels and Insects” και φυσικά το κλασικό “Last Resort” όπου ο κόσμος ζητούσε επίμονα και έγινε χαμός με το που ο Jacoby ξεκίνησε να λέει: cut my life into pieces, this is my last resort! Λογικό ήταν να δοθεί έμφαση στο τελευταίο album “Who Do You Trust” με το ομώνυμο κομμάτι, το “Elevate” και το “I Suffer Well” να ξεχωρίζουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Papa Roach έπαιξαν και μία διασκευή στο “Firestarter” προς τιμή του Keith Flint.


Στο δια ταύτα: ήταν μία φανταστική συναυλία, το πρόγραμμα τηρήθηκε σαν ελβετικό ρολόι, ο κόσμος ήταν φανταστικός, οι τρεις μπάντες ήταν αψεγάδιαστες, ο ήχος πεντακάθαρος και η συνολική ατμόσφαιρα μοναδική! Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε και στο μέλλον ανάλογες συναυλίες αφού για σχεδόν 4 ώρες αισθανθήκαμε σα να είμαστε στο…Los Angeles! Holy Shit!!!
Σάκης Νίκας 

Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη