O Paul Laine δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι μία τεράστια μορφή για τη hard rock κοινότητα ενώ ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από την επίσκεψη του στη χώρα μας παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πάνω από 4 χρόνια. Επικοινωνούμε μαζί του για μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης… Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Paul, πως ήταν να μεγαλώνεις στο Vancouver στις αρχές της δεκαετίας του 80; Τι μπάντες άκουγε τότε;
Paul Laine: Υπήρχε μεγάλη μουσική σκηνή στο Vancouver τότε. Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν μαγικά χρόνια και πολλά συγκροτήματα ηχογραφούσαν στο Vancouver…για παράδειγμα υπήρχαν τα θρυλικά Little Mountain Studios και το Mushroom Studios όπου οι Heart έκαναν εκεί τα καλύτερα τους albums. Επιπλέον, υπήρχε ο Bob Rock, o Bruce Fairbairn και ο Mike Fraser πίσω από την κονσόλα και όλες οι σπουδαίες rock μπάντες ήθελαν να ηχογραφήσουν στο Vancouver. Είμαι ευτυχισμένος που ήμουν εκεί τότε…άλλαξε όλη η ζωή μου! Εκείνη την εποχή άκουγα συγκροτήματα όπως οι Loverboy, o Bryan Adams και οι αγαπημένοι μου Prism…ειδικά το “Armageddon”. Ήταν το πρώτο album που αγόρασα και είδα το όνομα του παραγωγού Bruce Fairbairn στα credits. Έδωσα μία υπόσχεση στον έφηβο εαυτό μου τότε: αν θα έκανα ποτέ κάποιο δίσκο, αυτός ο άνθρωπος θα έκανε την παραγωγή του! Να προσέχεις τι εύχεσαι…αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα!!!
Rockpages.gr: Νομίζω ότι ήταν το δεύτερο demo σου που τράβηξε την προσοχή του manager Bruce Allen. Θα έλεγες ότι αυτό ήταν ένα καθοριστικό σημείο ή ακόμη και η ουσιαστική αρχή της καριέρας σου;
Paul Laine: Σίγουρα, ναι! Ο Bruce Allen ήταν ένας από τους μεγαλύτερους managers στον κόσμο, ειδικά εκείνη την εποχή. Επιπλέον, δεν χρειάστηκε να μετακομίσω στη Νέα Υόρκη ή στο Los Angeles αφού η βάση του Bruce ήταν στο Vancouver. Εκ των υστέρων, βέβαια, αποδείχτηκε λανθασμένη επιλογή αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Rockpages.gr: Μίλησε μας λίγο για την εμπειρία σου στο studio με τον Bruce Fairbairn…
Paul Laine: Καταρχάς, ήταν ένα όνειρο για μένα….πιο μεγάλο από την υπογραφή του δισκογραφικού μου συμβολαίου! Δούλευα με τον παιδικό μου ήρωα και έμαθα άπειρα πράγματα για την ηχογράφηση ενός δίσκου, για τη σύνθεση και τη μουσική βιομηχανία. Ήταν, επίσης, ένας εξαιρετικός χαρακτήρας…λυπήθηκα πάρα πολύ όταν έμαθα για το θάνατο του στα τέλη της δεκαετίας του 90.
Rockpages.gr: Το “Stick It In Your Ear” θεωρείται σήμερα ένα κλασικό hard rock album παρά το γεγονός ότι δεν έτυχε και της καλύτερης υποδοχής όταν πρωτοβγήκε. Κατά τη γνώμη σου, γιατί δεν πούλησε όσο περίμενε η Elektra;
Paul Laine: Ο λόγος που το “Stick It…” δεν έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία οφείλεται στο γεγονός της κόντρας του Bruce Allen με τον ιδιοκτήτη του Little Mountain Studios ο οποίος θεωρούσε ότι του χρωστούσαμε χρήματα. Φυσικά, εγώ δεν ήξερα τίποτα τότε και έμεινα έκπληκτος όταν αποσύρθηκε ο δίσκος από τα μαγαζιά μέχρι να επιλυθεί το όλο ζήτημα. Το χειρότερο ήταν ότι όντως ο Bruce δεν είχε πληρώσει το οφειλόμενο ποσό…ήταν ανήθικο και αυτό προήλθε από ένα άτομο που ήταν κάτι σαν πατρική φιγούρα για μένα. Με πείραξε αφάνταστα η όλη στάση του Bruce.
Rockpages.gr: Θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του 90 να διαβάζω το Metal Edge και να μαθαίνω ότι έγινες μέλος των Danger Danger…αυτό ήταν μία έκπληξη για όλους μας. Πως προέκυψε η συνεργασία μαζί τους;
Paul Laine: Δεν υπάρχουν και πολλά να πω…μου έκαναν ένα τηλεφώνημα διότι υπήρχαν αγεφύρωτες διαφορές με τον Ted Poley. Η αλήθεια είναι ότι οι Danger Danger λάτρευαν τον ήχο του του δίσκου μου και ήθελαν να συνεργαστούν με τον Bruce Fairbairn ο οποίος δεν ήταν διαθέσιμος εκείνη την εποχή. Έτσι ο μηχανικός ήχου Erwin Musper που είχε ηχογραφήσει το “Stick It In Your Ear” ήταν η αμέσως καλύτερη επιλογή και έτσι ήμουν σε επικοινωνία με τον Bruno Ravel και τον Steve West. Μόλις είχα αποχωρήσει από την Elektra Records και το Bruce Allen Talent management και έτσι δέχτηκα την πρόταση των Danger Danger.
Rockpages.gr: Μιας και αναφέραμε το Metal Edge, κάποιο σχόλιο για τη Gerri Miller η οποία έφυγε πρόσφατα; Ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που στήριξαν το hard rock στη δύσκολη εποχή της κυριαρχίας του grunge…
Paul Laine: Η Gerri ήταν ένας εκπληκτικός άνθρωπος και ισχυρή φιγούρα στα media τότε. Η Gerri μπορούσε να σε αναδείξει κατευθείαν αφού ο λόγος ήταν είχε μεγάλο ειδικό βάρος ανάμεσα σε όλους της fans της hard rock μουσικής. Την είχα γνωρίσει και είχαμε μιλήσει κανα δύο φορές αλλά ξέρω ότι την αγαπούσαν όλοι και ειδικά τα μέλη των Danger Danger είχαν μοναδική σχέση μαζί της…ένας ακόμη θρύλος που έφυγε νωρίς.
Rockpages.gr: Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να κάνετε μία περιοδεία με τους Danger Danger και να συμμετέχετε τόσο εσύ όσο και ο Ted;
Paul Laine: Είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί κάποια στιγμή…το έχουμε συζητήσει.
Rockpages.gr: Να περιμένουμε το τρίτο album των Defiants μέσα στο 2021;
Paul Laine: Νομίζω ότι θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2022…αυτή τη στιγμή που μιλάμε δουλεύουμε εντατικά πάνω σε αυτό και ελπίζω ειλικρινά να αρέσει πολύ στους οπαδούς μας.
Rockpages.gr: Διάβασα κάπου ότι δουλεύεις πάνω στο soundtrack μιας ταινίας που θα ονομάζεται “Summer of 88”. Τι να περιμένουμε από αυτή…arena rock σα να είμαστε στο 1988;
Paul Laine: Ναι, ακριβώς! Όπως ξέρουν αρκετοί, όταν δεν γράφω μουσική με τους Defiants ασχολούμαι με τη μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Συνεργάζομαι με τον Andrew Oye πάνω σε τραγούδια αποκλειστικά για την περίοδο του 1988 και θα ακουστούν σε διάφορες σειρές/ταινίες του Netflix…έχουμε υπογράψει ήδη ένα συμβόλαιο.
Rockpages.gr: Το hard rock είχε τα πάνω και τα κάτω του, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε ιδίωμα. Πιστεύεις ότι θα δούμε ξανά μία εμπορική αναβίωση στο χώρο;
Paul Laine: Το βλέπω ήδη να γίνεται στην Ευρώπη σε festivals όπως το Sweden Rock όπου κάθε χρόνο γίνεται sold out με hard rock fans από όλο τον κόσμο. Το συγκεκριμένο festival μου θυμίζει τις παλιές, καλές μέρες και ελπίζω με τη δική μου αθώα και αφελή ματιά να ξαναδούμε μία εμπορική αναγέννηση. Το Sweden Rock το έχει αποδείξει.
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από την επίσκεψη σου στη χώρα μας;
Paul Laine: Τόσα πολλά πράγματα…όταν προσγειωνόμουν στο αεροδρόμιο στην Αθήνα, δάκρυζα καθώς ήταν παιδικό μου όνειρο να επισκεφτώ την Ελλάδα. Και ήταν ακόμη καλύτερα από ό,τι περίμενα αφού οι σωστοί και καλοί άνθρωποι που συναντάς στο ταξίδι σου είναι αυτοί που διαμορφώνουν τις αναμνήσεις σου, στο τέλος! Δεν θα ξεχάσω ποτέ όλες τις εκδηλώσεις αγάπης από τους Έλληνες fans…
