Μεγάλη μπάντα οι Pelican, με τρελή επίδραση στο post rock/metal από το τρομερό ντεπούτο (“Australasia”, 2003) αλλά και όσα ακολούθησαν με εξαίρεση το “Forever Becoming” που ήταν μάλλον άχρωμο. Έξι χρόνια όμως είναι πολλά και τα τρομερά παιδιά από το Ιλινόι έχουν επιστρέψει με μια νέα δισκάρα και όσοι τους αγαπάνε ξέρουν ήδη τι θα ακούσουν, απολαυστικό ορχηστρικό post metal με καθηλωτικές ατμόσφαιρες που σε παρασέρνει χαρίζοντας απλόχερα ανατριχίλες.
Μη βιαστείς να κρίνεις το άλμπουμ από την τρίλεπτη ήρεμη ατμοσφαιρική εισαγωγή του “WST” αφού στη συνέχεια όλα θα μπουν στη θέση τους (“Midnight and Mescaline”). Και μη μπερδευτείς από τον τίτλο του άλμπουμ, οι Pelican δε θα σου ψιθυρίσουν χαλαρές βραδινές ιστορίες αφού, προς έκπληξη όλων, έχουν ανεβάσει γενικά ταχύτητες (ο Larry Herweg είναι ασταμάτητος στα τύμπανα, μέχρι blast beats θα βρούμε εδώ, τσέκαρε το “Abyssal Plain” που ακολουθεί) και πολλά heavy riff που μας παρασέρνουν. Τα όμορφα “Cold Hope” και “It Stared At Me” λειτουργούν σαν γέφυρα με τους πιο αργούς ρυθμούς αλλά μετά θα μπει η βαριά ριφάρα του ομώνυμου και το χαμόγελο ικανοποίησης θα γεμίσει το πρόσωπα όλων. Στο κλείσιμο έχουμε τo γρήγορο –και γεμάτο έξυπνα ριφ- “Artenes Of Blacktop” και το μελωδικό –με ωραίες ρυθμικές εναλλαγές- “Full Moon, Black Water”.
Άνοιγω τα μάτια και πατάω το play ξανά, το ταξίδι ξεκινάει και πάλι…
—
Ο δίσκος κυκλοφορεί σε όλα τα φορμάτ από τη Southern Lord ενώ σε λίγες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε ζωντανά (μετά από πολλά χρόνια) στο Fuzz Club (11/10 σε μια διοργάνωση της Venerate Industries).
